Νέα από τους εργατικούς χώρους

Η 2η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΜΕΤΑ: Στόχος η εργατική αντεπίθεση

Τ ο Σάββατο 11 Μάρτη στην αίθουσα του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, πραγματοποιείται η 2η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Μετώπου Ταξικής Ανατροπής (ΜΕΤΑ). Είναι η δεύτερη συνδιάσκεψη της εργατικής παράταξης της ριζοσπαστικής Αριστεράς, που απεγκλωβίστηκε έγκαιρα από τις προβληματικές συμμαχίες με τον κυβερνητικό συνδικαλισμό και κράτησε ψηλά τη σημαία της αντίστασης στα μνημόνια στους εργασιακούς χώρους μετά την στροφή του ΣΥΡΙΖΑ στις πολιτικές της λιτότητας και των μνημονίων που εξυπηρετούν το κεφάλαιο και τους εργοδότες.
Στη διετία της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και αφού ξεπεράστηκε επιτυχώς η προσπάθεια να προσδεθεί η παράταξη στο άρμα της κυβέρνησης, το ΜΕΤΑ κατόρθωσε να διατηρήσει σημαντικά τμήματα των δυνάμεών του και να συνδράμει όσο μπορούσε καλύτερα στην προσπάθεια, αφού ξεπεραστεί το σοκ της μνημονιακής στροφής του ΣΥΡΙΖΑ, να υπάρξουν αντιστάσεις σε αυτή την πολιτική. Προφανώς η αδυναμία να εμφανιστεί ένα μαζικό και μαχητικό εργατικό κίνημα δεν μπορεί να μην αφορά και τις εργατικές παρατάξεις της Αριστεράς, παρά την καταγεγραμμένη τάση του κόσμου από το 2012-13 και μετά να αναζητεί διέξοδο όλο και περισσότερο μέσα από τις πολιτικές εξελίξεις και όλο και λιγότερο μέσα από τις διαδικασίες των συνδικάτων και του κινήματος.
Σε μια περίοδο όπου το δυναμικό που αντιστέκεται στους χώρους έχει συρρικνωθεί, το ΜΕΤΑ χρειάζεται όχι μόνο να στηρίξει και να αναδείξει τα αιτήματα αυτού του κόσμου αλλά να τον βρει και να κινηθεί μαζί του. Δηλαδή να στηρίξει προσπάθειες για δημιουργία σωματείων σε δύσκολους χώρους στον ιδιωτικό τομέα, να οργανώσει περιοδείες και εξορμήσεις, να επιμείνει στη διεξαγωγή συνελεύσεων και να προσπαθήσει η δουλειά κάθε σωματείου να συνδεθεί με τους αγώνες σε κάθε γειτονιά ενάντια στους πλειστηριασμούς, τις ιδιωτικοποιήσεις, τα εργασιακά και τα άλλα μνημονιακά μέτρα που προσπαθεί να εφαρμόσει η κυβέρνηση.
Χωρίς βέβαια να ξεχνάει ότι όλα αυτά θα χρειαστούν και ένα κεντρικό συντονισμό, μια ευρύτερη συμμαχία της ριζοσπαστικής Αριστεράς στους χώρους, η οποία που να μπορεί να συνδέει όλη την παραπάνω προσπάθεια και να βοηθάει στην κλιμάκωση των αντιστάσεων. Άλλωστε το ΜΕΤΑ έχει αποδείξει μέχρι τώρα τη συνεπή του στάση σε αυτή την προσπάθεια και στην επιμονή για κοινά εκλογικά κατεβάσματα τα οποία, όπου επιτεύχθηκαν, όπως στην ΕΙΝΑΠ (Ένωση Νοσοκομειακών Ιατρών Αθήνας Πειραιά) είχαν θετικά αποτελέσματα. 
Συνεπή στάση επέδειξε ακόμη και όταν οι συμμαχίες αυτές δεν έγιναν πραγματικότητα, π.χ. συνέδριο ΑΔΕΔΥ, όπου οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς θα μπορούσαν, αν δεν επικρατούσαν σεχταριστικές τακτικές στο ψηφοδέλτιο των Παρεμβάσεων, να είναι αυτή τη στιγμή δεύτερη δύναμη στη συνομοσπονδία των δημοσίων υπαλλήλων. Αυτή η προσπάθεια χρειάζεται να επιβεβαιωθεί και να συνεχιστεί από το ΜΕΤΑ στη Συνδιάσκεψη. Τακτική που δεν είναι μόνο για την καταγραφή των δυνάμεών του αλλά είναι και χρήσιμη για το κίνημα, όπως ο συντονισμός του αγώνα των εργολαβικών στα νοσοκομεία όπου οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ, παρότι δεν έχουν την πρωτοκαθεδρία σε αυτόν, τον στηρίζουν με συνέπεια και επιμένουν στο συντονισμό του.
Το ΜΕΤΑ έχει σταθεί μέχρι σήμερα στην πρώτη γραμμή όχι μόνο των εργατικών αγώνων αλλά και στους κοινωνικούς αγώνες, στηρίζοντας σε μια σειρά χώρους πρωτοβουλίες αλληλεγγύης σε πρόσφυγες, κινητοποιήσεις και δράσεις ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό, όπως η γιορτή του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών και της Κίνησης «Απελάστε τον Ρατσισμό» αλλά και η συγκέντρωση στις 18 Μάρτη ή τα ψηφίσματα συμπαράστασης και η συμμετοχή στη συγκέντρωση για τους Βάσκους αγωνιστές. Αυτή η σύνδεση των εργατικών αντιστάσεων με τέτοια ζητήματα είναι επιτακτική ανάγκη σε μια περίοδο όπου η κυβέρνηση και οι καπιταλιστές, για να ξεπεράσουν την κρίση, οξύνουν τους ανταγωνισμούς σε σημείο τέτοιο ώστε να ξανανοίγουν ακόμη και ζητήματα πολέμων. Η πάλη ενάντια στα μνημόνια είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τη μάχη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και το ρατσισμό και χρειάζεται να αποτελεί ραχοκοκαλιά της φυσιογνωμίας του ΜΕΤΑ για να συμβάλει στην εργατική αντεπίθεση.

ΣΤΑΣΥ: «Προβληματική» είναι η ιδιωτικοποίηση

Σ ειρά 24ωρων απεργιών πραγματοποίησαν στα τέλη του Φλεβάρη και στις αρχές του Μάρτη οι εργαζόμενοι στα μέσα σταθερής τροχιάς (ΣΤΑΣΥ), δηλαδή σε μετρό, ηλεκτρικό σιδηρόδρομο και τραμ, ενάντια στην προσπάθεια της κυβέρνησης να περάσει την εκμετάλλευση και τη διαχείριση των σταθμών και των διαφημιστικών χώρων από τη ΣΤΑΣΥ στον ΟΑΣΑ ΑΕ. Σύμφωνα με τους εργαζόμενους, η κίνηση αυτή είναι η αρχή για την ιδιωτικοποίηση της ΣΤΑΣΥ.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προχωρώντας αυτή τη ρύθμιση γνωρίζει πολύ καλά ότι θα μειωθούν τα έσοδα της ΣΤΑΣΥ και θα φανεί προς τα έξω ο οργανισμός ως «προβληματικός», ώστε να στηθεί η προπαγάνδα για την ιδιωτικοποίησή του. Η ΣΤΑΣΥ άλλωστε έχει μειωμένα έσοδα τα τελευταία χρόνια λόγω των μνημονιακών πολιτικών. Όταν οι μισθοί μειώνονται και η τιμή του εισιτηρίου αυξάνεται είναι δεδομένο ότι όλο και περισσότερος κόσμος δεν θα μπορεί να το πληρώσει και θα μετατρέπεται σε «τζαμπατζή».
Ο ΣΥΡΙΖΑ, που πριν περάσει στο μνημονιακό μπλοκ είχε πάρει άπειρες πρωτοβουλίες ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, γνωρίζει πολύ καλά ότι, αν αυτές εφαρμοστούν, θα έχουν και άλλες συνέπειες. Ακόμη και αν ο ιδιώτης μειώσει προσωρινά την τιμή των εισιτηρίων, η πάγια πρακτική που υπάρχει σε αντίστοιχες περιπτώσεις είναι η μείωση του προσωπικού, η αύξηση των δρομολογίων ανά εργαζόμενο, και η συνακόλουθη μειωμένη συντήρηση μέσων και γραμμών. Η εμπειρία της Ευρώπης έχει δείξει ότι αυτές οι τακτικές οδηγούν σε αύξηση των ατυχημάτων. Είτε λόγω της κακής συντήρησης είτε λόγω της εξοντωτικής εργασίας και της κόπωσης των εργαζομένων.
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ασφαλείς, φθηνές και συχνές συγκοινωνίες που μόνο ο δημόσιος χαρακτήρας με κέντρο τις ανάγκες των εργαζομένων που τα χρησιμοποιούν, μπορεί να έχει. Και για αυτό το λόγο χρειάζεται να δείξουμε όχι μόνον υπομονή τις μέρες που οι εργαζόμενοι θα πραγματοποιούν τις κινητοποιήσεις τους, αλλά και τη συμπαράστασή μας σε αυτούς. 

Έξω οι φασίστες από τα συνδικάτα!

Ά λλη μια προσπάθεια φασιστοειδών της Χρυσής Αυγής να δράσουν μέσα στα συνδικάτα εξελίσσεται το τελευταίο διάστημα. Ο κλάδος όπου επέλεξαν να δραστηριοποιηθούν είναι η τοπική αυτοδιοίκηση και συγκεκριμένα η προσπάθεια να κατεβάσουν ψηφοδέλτιο στις εκλογές για Δ.Σ. του Συλλόγου Εργαζομένων στο δήμο Θεσσαλονίκης.
Σε ένα κλάδο του οποίου η ομοσπονδία έχει και στο παρελθόν τονίσει την αναγκαιότητα να απομονωθούν οι φασίστες, η απόπειρα αυτή δεν πρέπει να μείνει χωρίς απάντηση. Οι εργαζόμενοι του δήμου Θεσσαλονίκης οφείλουν να περιφρουρήσουν τις δημοκρατικές διαδικασίες στο σωματείο τους απαγορεύοντας τη συμμετοχή στο χρυσαυγίτικο ψηφοδέλτιο με την επωνυμία «Εθνικιστική Λαϊκή Δύναμη Εργαζομένων Δήμου Θεσσαλονίκης» (Ε.Λ.ΔΥΝ.).
Όπως σωστά τονίζει σε σχετική ανακοίνωσή της η ΠΟΕ-ΟΤΑ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης) «οι αγώνες του εργατικού και λαϊκού κινήματος δεν συνδέονται με αγκυλωτούς σταυρούς και τάγματα ασφαλείας!!!». Πολύ περισσότερο όταν οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής έχουν αποδείξει με τη δράση τους εντός και εκτός βουλής ότι είναι σώμα και ψυχή με τη μεριά των Ελλήνων καπιταλιστών. Είτε στηρίζοντας τις φοροαπαλλαγές στους εφοπλιστές, είτε σε ρόλο νταβατζή βρίσκοντας εργαζόμενους για βιομηχανίες -και όχι μόνο- με μισθούς πείνας και σε συνεννόηση με τους εργοδότες.
Σωστά τέλος προειδοποιεί η ΠΟΕ-ΟΤΑ ότι κανένα «σωματείο που διακατέχεται από νεοναζιστικές και φασιστικές νοοτροπίες δεν μπορεί να αποτελεί μέλος ή ακόμη και μέρος-τμήμα της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α». Η απόρριψη της συμμετοχής της παράταξης στις εκλογές του συλλόγου είναι μόνο ένα βήμα. Οι παρατάξεις της Αριστεράς σε κάθε σωματείο χρειάζεται να δώσουν απάντηση και στο δρόμο με τη συμμετοχή τους στα αντιρατσιστικά-αντιφασιστικά συλλαλητήρια το Σάββατο 18 Μάρτη και να δώσουν συνέχεια οργανώνοντας τόσο την αντίσταση ενάντια στα μνημόνια και όσο και αντιφασιστικές καμπάνιες σε κάθε χώρο δουλειάς.