Νέα από τους εργατικούς χώρους

Ανάκληση των απολύσεων στην ΕΥΔΑΠ

Μετά από τη μαζική κινητοποίηση των εργαζομένων στην ΕΥΔΑΠ, την Τετάρτη 20 Απρίλη, στο κεντρικό κτίριο της διοίκησης του Οργανισμού στο Γαλάτσι, οι απολύσεις των 23 εργαζομένων υδρονομέων της ΕΥΔΑΠ, που είχε προαναγγείλει η διοίκηση, ανακλήθηκαν. Για να εφαρμοστεί μάλιστα η δέσμευση του Διευθύνοντος Συμβούλου της ΕΥΔΑΠ, κ. Μπενίση, η ομοσπονδία των εργαζομένων στη δημόσια επιχείρηση (ΟΜΕ-ΕΥΔΑΠ) πραγματοποίησε στάση εργασίας και τη Δευτέρα 24 Απρίλη, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του ΔΣ της ΕΥΔΑΠ, όπου πάρθηκε η οριστική απόφαση της ανάκλησης των υδρονομέων.
Η νίκη αυτή των εργαζομένων είναι μια αρχή ενάντια στην προσπάθεια να ιδιωτικοποιηθεί ίσως το σημαντικότερο δημόσιο αγαθό, το νερό. Τα υδρονομεία, που με τις απολύσεις θα αποδυναμώνονταν, έχουν την ευθύνη για την ομαλή και ασφαλή υδροδότηση της Αττικής. Η προσπάθεια να επιβληθούν απολύσεις σε συνδυασμό με την παράδοση του Κέντρου Επεξεργασίας Λυμάτων στη Μεταμόρφωση σε εργολάβους και την αντίστοιχη προσπάθεια στον υποτομέα του Ασπροπύργου, αλλά και με την πρόσληψη συμβούλου για την πώληση του 11% της ΕΥΔΑΠ, δείχνουν ότι η ένταξη της ΕΥΔΑΠ στο Υπερταμείο μοναδικό στόχο έχει την ιδιωτικοποίησή της. Και ο αγώνας ενάντια στον μνημονιακό αυτό κατήφορο της κυβέρνησης πρέπει να ξεκινήσει άμεσα.
Οι εργαζόμενοι της ΕΥΔΑΠ χρειάζεται να παλέψουν ενωμένοι και μαζί με όλο το λαό ενάντια σ’ αυτή την απόφαση της κυβέρνησης. 

Κάτω τα χέρια από το Ασκληπιείο Βούλας

Κ αι «ξαφνικά» ο Δήμος Βούλας-Βάρης-Βουλιαγμένης διεκδικεί την αλλαγή του ρυμοτομικού σχεδίου του Ασκληπιείου Βούλας, διεκδικώντας κομμάτια-φιλέτο επί του παραλιακού μετώπου και επί της Β. Παύλου. Ο δήμος ισχυρίζεται ότι έχει έρθει σε συνεννόηση με τη διοίκηση και την τεχνική υπηρεσία του Ασκληπιείου και δεν θα αλλάξει τη χρήση για θέσεις πάρκινγκ, ο Ερυθρός Σταυρός, στον οποίο ανήκει το ακίνητο, δεν έχει τοποθετηθεί, ενώ η διοίκηση του νοσοκομείου ρίχνει τις ευθύνες στις παλιότερες διοικήσεις... και μαζί με την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ στο νοσοκομείο καλούν σε αντίσταση στον… δήμαρχο.
Οι εργαζόμενοι και η τοπική κοινωνία δεν πρέπει να εξαπατηθούν. Πρόκειται για τμήμα της μεθόδευσης από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και τώρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για την παραχώρηση μεγάλων τμημάτων του παραλιακού μετώπου στο εφοπλιστικό κεφάλαιο για εμπορική εκμετάλλευση.
Οι δωρεές του Νιάρχου, του Μαρτίνου κλπ προς το Ασκληπιείο δεν είναι παρά  ψίχουλα μπροστά στο πάρτι κερδών που έχει ήδη ξεκινήσει για την τάξη τους. Την ώρα που το διαφαινόμενο κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης φέρνει κι άλλα σκληρά μέτρα με τη μείωση των εργατικών εισοδημάτων και των συντάξεων, με το ξεπούλημα της ΔΕΗ και των  λιμανιών, την ίδια ώρα χαρίζουν δημόσια γη, φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις στους καπιταλιστές για φαραωνικά έργα και γήπεδα.
Οι εργαζόμενοι μαζί με τους δημότες πρέπει να διεκδικήσουν λεφτά για σχολεία και νοσοκομεία και για μαζικούς διορισμούς σε όλες τις δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες, να φράξουν το δρόμο στο ξεπούλημα του Ασκληπιείου, να παλέψουν με όραμα για ένα σύγχρονο δημόσιο και δωρεάν νοσοκομείο για τους πάνω από 1.000.000 κατοίκους στα νότια προάστια. Γι’ αυτό πρέπει με αγώνα ενωτικό και μαζικό να σταματήσουμε τα σχέδια κυβέρνησης- εφοπλιστών-εργολάβων για τη συρρίκνωση του Ασκληπιείου, για να σταματήσει η διαρκής υποβάθμιση του Ασκληπιείου προς όφελος των πιράνχας της ιδιωτικής υγείας στα νότια.
Το σωματείο εργαζομένων καλεί σε μαζική συνέλευση τους εργαζόμενους του νοσοκομείου την Τετάρτη 26 Απρίλη, μαζί με φορείς και δημοτικές κινήσεις της περιοχής, για ένα κοινό μέτωπο αντίστασης και αγώνα που σαν πρώτο βήμα θα επιδιώξει με ένα μαζικό συλλαλητήριο να αποτρέψει την ψήφιση της αλλαγής του ρυμοτομικού σχεδίου στο δημοτικό συμβούλιο.

Κινητοποιήσεις για τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας
Μπαράζ κινητοποιήσεων γίνεται τις τελευταίες εικοσιπέντε μέρες από τους εργαζόμενους στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη στο Πέραμα και στα ναυπηγεία της Σαλαμίνας. Κύριο αίτημα των κινητοποιήσεών τους είναι η υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΣΣΕ), με επαναφορά των όρων της τελευταίας υποχρεωτικής ΣΣΕ, των ετών 2009-2010.
Οι κινητοποιήσεις τους έχουν ξεκινήσει από τις 3 του Απρίλη. Διεκδικώντας την εφαρμογή του 7ωρου – 5ήμερου – 35ωρου, όπως προβλεπόταν από τις τελευταίες υποχρεωτικές ΣΣΕ, οι εργαζόμενοι προχωρούν καθημερινά σε παύση εργασιών στις 2.30 μμ για την πρωινή βάρδια. Όπου υπάρχει απογευματινή βάρδια, δουλεύει 2.30 μμ έως 9.30 μμ.
Δέκα έξι μέρες μετά από αυτό, την Τετάρτη 19 Απρίλη, πραγματοποίησαν την πρώτη στάση εργασίας και συγκέντρωση στο χώρο του μνημείου, στην κεντρική πύλη του Περάματος. Στη στάση εργασίας συμμετείχε και το Σωματείο Εργαζομένων Κατεργασίας Ξύλου και Ναυπηγοξυλουργών. Την Πέμπτη 20 Απρίλη ακολούθησε αντίστοιχη κινητοποίηση στα ναυπηγεία Σαλαμίνας.
Στη συγκέντρωση της Τετάρτης 19 Απρίλη αποφάσισαν οι κινητοποιήσεις τους να συνεχιστούν τουλάχιστον μέχρι την Πρωτομαγιά, με συμμετοχή τους στις κινητοποιήσεις της ημέρας στον Πειραιά. Εκτός από την παύση εργασιών, θα γίνει Γενική Συνέλευση, την Τετάρτη 26/4, στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά και για τους εργαζόμενους στα ναυπηγεία της Σαλαμίνας αντίστοιχα στο Εργατικό κέντρο της, ενώ την Πέμπτη 27/4 θα γίνει νέα στάση εργασίας και συγκέντρωση πάλι στο χώρο του μνημείου.
Η μάχη για την επαναφορά των ΣΣΕ στα προβλεπόμενα αυτών του 2009-2010 είναι σημαντική και η οργάνωση και η στήριξη αυτών των κινητοποιήσεων μπορεί να αποτελέσει φράχτη στα σχέδια των εφοπλιστών για 10ωρη εργασία. Μια μάχη στην οποία οι εφοπλιστές έχουν τη συμπαράσταση του εργοδοτικού σωματείου της Χρυσής Αυγής.
Στο χώρο μετάλλου η αυθαιρεσία των εργοδοτών γενικεύεται. Χαρακτηριστικό της κατάστασης είναι αυτό που έγινε την Πέμπτη 20 Απρίλη στο εργοστάσιο της επιχείρησης «Metallock», που βρίσκεται στο Πολυδένδρι Αττικής. Εκεί η εργοδοσία προχώρησε στην απόλυση 4 εργαζομένων που είναι και μέλη του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Ελλάδας. Η άμεση στάση εργασίας που κήρυξαν οι εργαζόμενοι, στην πλειοψηφία τους μετανάστες, υποχρέωσε την εργοδοσία να ανακαλέσει άμεσα την απόλυση του ενός εργαζομένου, που δούλευε με σύμβαση αορίστου χρόνου, και να δεσμευτεί ότι θα επαναπροσλάβει και τους 3 υπόλοιπους εργαζόμενους, που δούλευαν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, και θα ανανεώσει τις συμβάσεις τους.

Καμιά «αξιολόγηση» δεν βγαίνει στην κυβέρνηση!

Σ το μέτωπο της «αξιολόγησης» των Δημοσίων Υπαλλήλων η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τη συλλογική άρνηση από τους εργαζόμενους.  Σε αντίθεση με την προηγούμενη φορά (επί Κυριάκου Μητσοτάκη), η συνδικαλιστική Αριστερά (ΜΕΤΑ-ΠΑΜΕ-Παρεμβάσεις) αντέδρασε ενωμένα εξαρχής, χωρίς δισταγμούς και καθυστερήσεις με την απεργία-αποχή από κάθε στάδιο, αναγκάζοντας και τις ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ να στηρίξουν στην ΑΔΕΔΥ αυτή τη μέθοδο αγώνα και τον ΣΥΡΙΖΑ να την καταψηφίσει, μη μπορώντας να κρύψει τον απροκάλυπτο κυβερνητικό συνδικαλισμό. 
Η προθεσμία (31/3) της περιόδου «αξιολόγησης», σύμφωνα με το σχετικό νόμο (ν.4369/2016), έχει λήξει εδώ και καιρό, αλλά η διαδικασία δεν ολοκληρώνεται. Όπου τα σωματεία και οι ομοσπονδίες στήριξαν ενεργά την αντίσταση των εργαζομένων, το αποτέλεσμα ήταν η μαζική άρνηση συμμετοχής στην «αξιολόγηση», όπως ορίζεται σε αυτόν τον ύπουλο νόμο, με τις περίτεχνα κρυμμένες αλληλεπιδράσεις με άλλους νόμους και διατάξεις και με επικοινωνιακά τεχνάσματα, για να μη φαίνονται οι ομοιότητες με τον νόμο Μητσοτάκη.
Ακόμα και σε εργασιακούς χώρους όπου πρωτοβάθμια και ομοσπονδίες είχαν πιο χλιαρή κι όχι τόσο ξεκάθαρη αντιμετώπιση, όπως στην ΠΟΕ-ΟΤΑ, οι εξελίξεις δείχνουν… κυβερνητικά ζόρια. Ο υπουργός Εσωτερικών, Π. Σκουρλέτης, αναγκάστηκε να εκδώσει εγκύκλιο που εξαιρεί το εργατοτεχνικό προσωπικό ειδικά στις υπηρεσίες καθαριότητας των Δήμων από τη στοχοθεσία, με στόχο να διασπάσει τους εργαζόμενους και να μειώσει τις αντιδράσεις, υποτιμώντας το προσωπικό αυτό, βέβαια, καθώς δεν το εξαιρεί από όλη την «αξιολόγηση», απλά ήλπιζε ότι θα τους κοροϊδέψει.
Όσο για την κυνική υπουργό Διοικητικής Ανασυγκρότησης, Όλγα Γεροβασίλη, κατέφυγε στη μέθοδο εξαπόλυσης κατηγοριών προς την ΠΟΕΔΗΝ, για «συνειδητή παρακώλυση της δημοκρατικής μεταρρύθμισης της διοίκησης», επειδή «η συνδικαλιστική ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ επιλέγει συνειδητά την κρίσιμη τούτη ώρα να εμποδίσει τη διαδικασία αξιολόγησης του ανθρώπινου δυναμικού της διοίκησης και να προκαλέσει δυσλειτουργίες στους κρίσιμους τομείς της Υγείας και Πρόνοιας».
Η στάση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να συκοφαντεί τον αγώνα των εργαζομένων στα νοσοκομεία, την ώρα που έχει φτάσει τη δημόσια υγεία στο μη περαιτέρω, αν δεν ήταν τραγική, θα ήταν αστεία.
Το συμπέρασμα είναι ότι, όταν η Αριστερά ενώνει τις δυνάμεις και στέκεται αποφασιστικά απέναντι σε κυβέρνηση και κεφάλαιο μπορεί να επιδείξει θετικά αποτελέσματα, ικανά να επαναφέρουν την αγωνιστική αυτοπεποίθηση στο κίνημα και να το ξαναθέσουν σε θέση μάχης.