Αλληλεγγύη στους Παλαιστίνιους απεργούς πείνας!

Στις ισραηλινές φυλακές συνεχίζεται η απεργία πείνας από 1.500 και πάνω Παλαιστίνιους κρατούμενους, που διεκδικούν πιο ανθρώπινες συνθήκες κράτησης. Η πρωτοβουλία ανήκει στον Μαρουάν Μπαργκούτι ιστορικό στέλεχος της Φατάχ, αλλά σύντομα βρήκε στήριξη από τα μέλη όλων των παλαιστινιακών οργανώσεων. Η απεργία πείνας διδάσκει ενότητα στην πάλη, καθώς προσχωρούν στην απεργία πείνας όλο και περισσότερα κορυφαία στελέχη της αντίστασης και αυτή βρίσκει στήριξη από όλες τις παλαιστινιακές οργανώσεις (Χαμάς, Φατάχ, Τζιχάντ και αριστερές οργανώσεις). 
Η αντίδραση των ισραηλινών αρχών είναι αποκαλυπτική. Έχουν προχωρήσει σε μια σειρά εκδικητικών μέτρων ενάντια στους απεργούς (απομόνωση, κατάσχεση αντικειμένων κλπ), επιδίδονται σε εκστρατεία δυσφήμισής τους, επιδιώκουν να τους διασπάσουν (μάταια!), προσπαθώντας να διαπραγματευτούν με τον καθένα χωριστά, συζητούν το ενδεχόμενο υποχρεωτικής σίτισης. Ο υπουργός Ασφαλείας δήλωσε κυνικά πως «οι τρομοκράτες δεν είναι στη φυλακή για να απολαμβάνουν καλές συνθήκες», ενώ ο υπουργός Άμυνας δήλωσε πως «όταν πρόκειται για απεργούς πείνας τρομοκράτες... έχω την προσέγγιση της Μάργκαρετ Θάτσερ»,  αποδεικνύοντας πόσο κυνικός είναι, αλλά και πώς η «πολιτισμένη Δύση» έχει διδάξει απανθρωπιά. Η σκληρή, απάνθρωπη γραμμή αντανακλάται και στον ισραηλινό Τύπο, αλλά και στις δράσεις των χειρότερων στοιχείων της σιωνιστικής ακροδεξιάς, που οργανώνουν μπάρμπεκιου έξω από τις φυλακές. 
Σε πείσμα της ισραηλινής αδιαλλαξίας, ο αγώνας των απεργών πείνας συνεχίζεται και διευρύνεται. Στα κατεχόμενα εδάφη, ο αγώνας των φυλακισμένων έχει πυροδοτήσει ένα μεγάλο κύμα αλληλεγγύης και αγώνα. Οι «Μέρες Οργής» καταλήγουν σε διαδηλώσεις και συγκρούονται με τον ισραηλινό στρατό σε πόλεις, χωριά, στρατόπεδα προσφύγων. Χιλιάδες Παλαιστίνιοι συμμετείχαν σε μια γενική απεργία αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας.
Η απεργία πείνας εξελίσσεται σε σύμβολο της ισραηλινής αδιαλλαξίας, αλλά και της ανυποχώρητης διάθεσης των Παλαιστινίων για αντίσταση. 
Διεθνώς, πυκνώνουν οι δράσεις αλληλεγγύης στον αγώνα των Παλαιστινίων κρατουμένων σε όλο τον πλανήτη. 
Στην Ελλάδα, αποτέλεσε ένα από τα πιο ξεχωριστά χαρακτηριστικά της Πρωτομαγιάτικης διαδήλωσης το γεγονός ότι πορεύτηκαν μαζί με την Αριστερά οι Παλαιστίνιοι διαδηλωτές, που κατέληξαν στην ισραηλινή πρεσβεία. Η στήριξή μας στον αγώνα των κρατουμένων, η αλληλεγγύη μας στον παλαιστινιακό λαό, είναι απόλυτη. Και δεν αφορά μόνο ένα «αφηρημένο» διεθνιστικό-αντιιμπεριαλιστικό καθήκον. Αφορά συγκεκριμένα την πάλη μας ενάντια στον άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου, τη στρατηγική συμμαχία του ελληνικού καπιταλισμού με το κράτος-απαρτχάιντ.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποδεικνύεται ο πιο πρόθυμος υποστηρικτής αυτής της πολιτικής, ξεπερνώντας κάθε «ταμπού» που χαρακτήριζε παλιότερα την ελληνική εξωτερική πολιτική. Ενώ ήταν σε εξέλιξη η απεργία πείνας των Παλαιστίνιων κρατουμένων, ο Νίκος Παππάς επισκέφθηκε την AIPAC (το πανίσχυρο ισραηλινό λόμπι στην Ουάσινγκτον), αλλά και τους ομολόγους του στο Ισραήλ, για να προωθήσει τη συνεργία και στον τομέα των τηλεπικοινωνιών. 
Τις ίδιες μέρες, η κυβέρνηση Τσίπρα καταψήφιζε ψήφισμα της UNESCO το οποίο ασκούσε κριτική στο Ισραήλ για τη διαχείριση των κατεχόμενων εδαφών σε Ιερουσαλήμ και Γάζα! Είναι συνέχεια της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, από την αποχή στην ψηφοφορία στον ΟΗΕ για το αν θα κυματίζει η παλαιστινιακή σημαία στα κτίρια του οργανισμού, ως την διαφωνία με την πολιτική της ΕΕ να υπάρχει ειδική σήμανση στα ισραηλινά προϊόντα που παράγονται στα κατεχόμενα εδάφη της Παλαιστίνης. 
Κάπως έτσι έφτασε η «Jerusalem Post» να κατατάσσει την Ελλάδα σε εκείνο το μπλοκ κυβερνήσεων που «δεν ντρέπονται πλέον να εκφράζουν τη στήριξή τους στο Ισραήλ σε διεθνή φόρα». Είναι ένα ακόμα παράσημο, μετά το καύχημα του Κοτζιά στις ΗΠΑ για το πόσες φορές άσκησε βέτο σε αποφάσεις της ΕΕ που καταδίκαζαν τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τη χούντα του Σίσι στην Αίγυπτο...
Ο κατήφορος της κυβέρνησης δεν έχει πάτο. Εμείς στηρίζουμε ολόθερμα τον αγώνα των Παλαιστίνιων αδερφών μας και αυτό αποτελεί έναν ακόμα λόγο να οξύνουμε την πάλη ενάντια στην κυβέρνηση και γενικότερα τις επιλογές του ελληνικού αστισμού στην προσπάθειά του να «αναβαθμιστεί» στην περιοχή...