ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΙΑ:
Πιστή στην πολιτική όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνεχίζει την προκλητική στήριξη του τραπεζικού κεφαλαίου, την ώρα που τα κατασχετήρια σε λογαριασμούς εργαζομένων, που αδυνατούν να ανταποκριθούν στην υπερφορολόγηση, πέφτουν βροχή. Τη στιγμή που αφαιρεί ένα μισθό το χρόνο από τους μισθωτούς μέσω του αφορολόγητου, η παρέα του Μαξίμου εμφανίζεται εξαιρετικά γενναιόδωρη προς τους τραπεζίτες: «κούρεμα» δανείων εκατομμυρίων ευρώ για επιχειρήσεις μέσω του εξωδικαστικού συμβιβασμού, «καθαρίζοντας» τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών από «επισφάλειες», αλλά και ταυτόχρονα «φεσώνοντας» το Δημόσιο και τα Ασφαλιστικά Ταμεία. Μάλιστα, θέλουν να θεσπίσουν και ακαταδίωκτο για τραπεζικά στελέχη που θα συμμετέχουν στη ρύθμιση των επίμαχων «θαλασσοδανείων». Τον Σεπτέμβρη ή λίγο νωρίτερα ξεκινούν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, ανοίγοντας το δρόμο για την αρπαγή λαϊκών κατοικιών, που μέχρι σήμερα εμποδίζονται από τις δυναμικές αντιδράσεις κινηματικών συλλογικοτήτων. Επίσης, πρόσφατα έδωσαν παράταση στον αναβαλλόμενο φόρο των Σαμαροβενιζέλων για μια 20ετία, ώστε οι τράπεζες να συμψηφίσουν με φόρους τη ζημιά που θα υποστούν από το κούρεμα «κόκκινων» δανείων και έτσι να αντισταθμίσουν την επίπτωση που θα έχει στην κεφαλαιακή τους επάρκεια. Για τους φτωχούς πάλι, το μόνο που επιφυλάσσει η κυβέρνηση είναι εμβάθυνση της εξαθλίωσης, άντε και κανένα συσσίτιο.
ΠΑΡΤΙ ΚΕΡΔΟΦΟΡΙΑΣ
Για όποιους είχαν αμφιβολία ότι η κρίση και η πολιτική «εσωτερικής υποτίμησης» δεν πλήττει όλους ανεξαιρέτως, αλλά αντίθετα περιφρουρεί ή και επεκτείνει την κερδοφορία των καπιταλιστών, τα στοιχεία για τις επιδόσεις των εισηγμένων στο Χρηματιστήριο (οι εταιρείες «πρωταθλητές» της ελληνικής «επιχειρηματικότητας») μιλούν από μόνα τους. Το 2016, οι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο Αθηνών έκλεισαν τη χρήση τους με τα λειτουργικά κέρδη να σημειώνουν αύξηση 4,8% και τα καθαρά κέρδη τους (μετά τους φόρους) να ενισχύονται κατά 114,3%, σύμφωνα με την επεξεργασία των ισολογισμών τους. Το 52% των εισηγμένων σημείωσε κερδοφόρα χρήση το 2016 αποτέλεσμα του συνδυασμού των χρεοκοπιών, συγχωνεύσεων (μηχανισμοί εκκαθάρισης μη ανταγωνιστικών κεφαλαίων), που μεγάλωσαν το μερίδιό τους στην αγορά και φυσικά την ένταση του βαθμού εργασιακής εκμετάλλευσης (μείωση εργατικού κόστους κλπ.). Τα καλά νέα για τις επιχειρήσεις όμως συνεχίζονται. Η κυβέρνηση, στο πλαίσιο των «αντίμετρων», προανήγγειλε μείωση της φορολογίας τους στο 26% από 29%, υλοποιώντας το πρόγραμμα του Κ. Μητσοτάκη και λοιπών οπαδών του αχαλίνωτου νεοφιλελευθερισμού. Συγχρόνως, προσφέρει διάφορα «φιλέτα» της δημόσιας περιουσίας προς εκποίηση. Μετά την παραχώρηση του ΟΛΠ στον Σαββίδη, όλες οι κρίσιμες κρατικές συμμετοχές σε επιχειρήσεις όπως ΕΛΠΕ, ΟΤΕ, ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ, ΔΕΗ, ΔΑΑ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ελεύθεροι χώροι, ετοιμάζονται να χαριστούν σε κάθε λογής «επενδυτές». Το πάρτι της αύξησης των επιχειρηματικών κερδών μαίνεται αμείωτο. Το ίδιο και οι απανωτές θυσίες για τα εργατικά-λαϊκά στρώματα. Η μαζική αντίσταση του κόσμου μας, με αφετηρία τη Γενική Απεργία, είναι ο μόνος παράγοντας που μπορεί να τους χαλάσει τη γιορτή.
ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ
Ανεβαίνει το θερμόμετρο στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, με επίκεντρο τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Κύπρο. Εξορυκτικοί κολοσσοί αμερικανικών και γαλλικών συμφερόντων ετοιμάζονται να ξεκινήσουν γεωτρήσεις, παρά τις τουρκικές προειδοποιήσεις, με «ασπίδα» τα πλοία που πλέουν στην περιοχή στο πλαίσιο των επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ. Το επικίνδυνο δίδυμο Κοτζιά-Καμμένου πλειοδοτεί σε εθνικιστικές κορώνες για τις ΑΟΖ, επιχειρώντας να εκμεταλλευτεί τα εσωτερικά προβλήματα του τουρκικού κράτους, ενώ η ελληνική κυβέρνηση συνολικά αποδεικνύεται ο πιστότερος σύμμαχος του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στην ασταθή γειτονιά μας. Γεγονός που επιβεβαίωσε δημόσια (για άλλη μια φορά) και ο αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα Τζέφρι Πάιατ, σε μια συνέντευξη-υμνολογία για την κυβέρνηση Τσίπρα, στο «Βήμα της Κυριακής» 7/5. Μεταξύ άλλων, χαιρέτησε την πρόθεση της κυβέρνησης για επέκταση της συμφωνίας για τη Σούδα, αναφέρθηκε με λεπτομέρειες στην ανάγκη συνέχισης των εξοπλισμών, ανέδειξε τη σημασία της «διαγωνίου» Ελλάδας-Ισραήλ και σημείωσε τη «μεγάλη εκτίμηση που υπάρχει στην Ουάσιγκτον για τη στρατιωτική σχέση Αθήνας-Καΐρου». Αυτή τη στενή συνεργασία με τον δυτικό ιμπεριαλισμό και τα αντιδραστικά καθεστώτα δολοφόνων, η οποία ενισχύει τους κυβερνητικούς τυχοδιωκτισμούς και φέρνει πιο κοντά το ενδεχόμενο ενός θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο, οφείλει πρώτα και κύρια να καταγγέλλει η Αριστερά, επιμένοντας στο δρόμο της ειρήνης και της αλληλεγγύης με τον τούρκικο λαό.