Απεργιακός αγώνας στους Δήμους

Ένας από τους δύο κλάδους που προσπάθησαν να δώσουν άμεση συνέχεια στη γενική απεργία της 17 Μάη, είναι οι εργαζόμενοι στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ). Η Πανελλήνια Ομοσπονδία τους (ΠΟΕ-ΟΤΑ) αποφάσισε 48ωρη αποχή από την εργασία για το Σαββατοκύριακο 20 και 21 Μάη και 48ωρη απεργία τη Δευτέρα 22 και την Τρίτη 23 Μάη.
Κέντρο των κινητοποιήσεων με απόφαση της πλειοψηφίας της ΠΟΕ-ΟΤΑ είναι οι συμβασιούχοι και οι παιδικοί σταθμοί. Παρά την τακτική που ακολούθησε η ηγεσία της ΠΟΕ-ΟΤΑ καλώντας δύο μέρες σε δύο διαφορετικές συγκεντρώσεις, οι εργαζόμενοι συμμετείχαν μαζικά στις κινητοποιήσεις, δείχνοντας ότι είναι αποφασισμένοι να αγωνιστούν και να πάρουν οι ίδιοι την τύχη τους στα χέρια τους για να κρατήσουν τη δουλειά τους. Πάνω από 1.000 εργαζόμενοι διαδήλωσαν την πρώτη μέρα για τους παιδικούς σταθμούς, ενώ πάνω από 5.000 εργαζόμενοι, από πολλούς δήμους της Αττικής, αλλά και από τα Χανιά, την Καρδίτσα, την Ξάνθη, τα Άβδηρα, το Βόλο, την Θεσσαλονίκη κ.α. πλημμύρισαν τους δρόμους διεκδικώντας τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων.
Τα προβλήματα αυτά είναι μέρος των συνολικών ζητημάτων που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στους δήμους. Με το Μνημόνιο 4 και με τα προηγούμενα μνημόνια αλλά και με την εφαρμογή του «Καλλικράτη» η κατάσταση στους δήμους είναι σε οριακό σημείο: έλλειψη χρηματοδότησης, μείωση του προσωπικού, μείωση μισθών, περικοπή του επιδόματος για επικίνδυνη και ανθυγιεινή εργασία, ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών. 
Μια σειρά μέτρων έχουν κάνει τους δήμους βασίλεια της ελαστικής εργασίας, με τους μισούς σχεδόν εργαζόμενους να δουλεύουν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, με  κοινωφελή προγράμματα κ.λπ. Μια άλλη συνέπεια αυτής της νεοφιλελεύθερης πολιτικής είναι πολλοί δήμοι να έχουν αυξήσει τα δημοτικά τέλη και να ιδιωτικοποιούν πολλές υπηρεσίες τους. Ακόμη και αυτές που έχουν να κάνουν με την υγεία μας και το βιοτικό μας επίπεδο, όπως το πράσινο και η καθαριότητα.
Η ανησυχία των εργαζόμενων στους δήμους για το μέλλον τους, χρειάζεται να γίνει ανησυχία όλων μας. Οι απολύσεις συμβασιούχων, που οι κυβερνητικοί τους έταζαν ότι θα μετατρέψουν τις συμβάσεις τους σε αορίστου χρόνου, θα οδηγήσουν σε διάλυση ολόκληρες υπηρεσίες των δήμων. Ταυτόχρονα, μέσα στα διαβόητα ψευτοαντίμετρα που ψήφισε η κυβέρνηση στη βουλή, περιλαμβάνεται και η εξαγγελία Γαβρόγλου για υποχρεωτική ένταξη των προνήπιων (ηλικίας 4-5 ετών) στα νηπιαγωγεία και όλων των παιδιών στους παιδικούς σταθμούς. Ένα μέτρο που τυπικά είναι σε σωστή κατεύθυνση, αλλά πρακτικά, χωρίς αύξηση της χρηματοδότησης για τη δημόσια παιδεία, δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Ούτε οι απαραίτητες υποδομές υπάρχουν ούτε το απαραίτητο προσωπικό επαρκεί και το μόνο που σηματοδοτεί είναι μια απειλή για τις θέσεις εργασίας σε δημοτικούς βρεφονηπιακούς σταθμούς.
Ο αγώνας που χρειάζεται να δώσουμε από κοινού με τους εργαζόμενους στους ΟΤΑ αποδεικνύεται ότι δεν μπορεί να καθοδηγηθεί, από την σημερινή ηγεσία της ΠΟΕ-ΟΤΑ. Η ΣΥΝΑΝ (προέρχεται από την ΠΑΣΚΕ) και η ΔΑΚΕ-ΟΤΑ (ΝΔ) με τον τρόπο που χειρίζονται τις συγκεκριμένες κινητοποιήσεις δεν μπορούν να τις οδηγήσουν στη νίκη. Είναι η ηγεσία που συνομιλεί με τον μνημονιακό (ΝΔ) πρόεδρο της ΚΕΔΕ ο οποίος θέλει να παραμείνουν οι παιδικοί σταθμοί στους δήμους ως χώροι... φύλαξης των παιδιών. Αίτημα που κλείνει το μάτι στα σχέδια των νεοφιλελεύθερων για ιδιωτικοποίηση των δημοτικών παιδικών σταθμών, καθώς χωρίς αύξηση της χρηματοδότησης, ούτε τους υπάρχοντες παιδικούς σταθμούς μπορούν να συντηρήσουν οι δήμοι, ούτε, το κυριότερο, να φτιάξουν νέους ώστε να καλυφθούν πλήρως οι ανάγκες των εργαζομένων, ούτε βέβαια το προσωπικό των υπαρχόντων παιδικών σταθμών μπορεί να μονιμοποιηθεί.
Η μόνη δύναμη που μπορεί να οδηγήσει επιτυχημένα τους εργαζόμενους στον αγώνα τους, είναι η Αριστερά. Διεκδικώντας την άμεση αύξηση της χρηματοδότησης της δημόσιας παιδείας και των δήμων, τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων και την πρόσληψη όσου προσωπικού χρειάζεται για να λειτουργήσουν κανονικά όλες οι υπηρεσίες των δήμων, οι παιδικοί σταθμοί και τα νηπιαγωγεία. Μια μάχη που θα μπορούσε να συνδεθεί και να γίνει από κοινού και με τους εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και με όλη την κοινωνία. Γιατί είναι γνωστό πια ότι ο λόγος που οι δήμοι και η παιδεία υποχρηματοδοτούνται είναι η προτεραιότητα στην πληρωμή των δανείων και στην πληρωμή των τραπεζών.
Τακτικές σαν αυτή της επαναστατικής καθαρότητας που επιδεικνύουν οι Συσπειρώσεις (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και τακτικές υποστήριξης των αιτημάτων μόνο όταν βολεύουν τους συσχετισμούς που επιδεικνύει η ΔΑΣ-ΟΤΑ (ΠΑΜΕ) πρέπει να αποφευχθούν. Το ΜΕΤΑ-ΟΤΑ είχε προτείνει κοινή συγκέντρωση στην απεργία και προετοιμασία του κλάδου, μέσα από γενικές συνελεύσεις για κλιμάκωση των κινητοποιήσεων από την επόμενη βδομάδα με 48ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες. Για να έχει αυτή η πρόταση συνέπεια και συνέχεια απαιτούνται πρωτοβουλίες. Πρωτοβουλίες συντονισμού της δράσης των εργαζόμενων στους δήμους, με τις τοπικές κοινωνίες και τα σωματεία τους. Πρωτοβουλίες που θα δώσουν το περιεχόμενο να βγουν στο προσκήνιο και να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Επιμονή επίσης στις πρωτοβουλίες αυτές να υπάρχει χώρος για την κοινή δράση όλης της ριζοσπαστικής Αριστεράς.

«Να μετατραπούν άμεσα οι συμβάσεις σε αορίστου χρόνου»

Στη διαδήλωση της Δευτέρας 22/5 η Στέλλα Τζανίνη, πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων στο Δήμο Αγίας Παρασκευής, μας περιέγραψε την κατάσταση με τους συμβασιούχους στο δήμο, που δεν απέχει από τη γενική εικόνα. Να τι είπε στην «ΕΑ»:
Ο δήμος μας αντιμετωπίζει, κατ’ αρχάς, μεγάλο πρόβλημα με τους συναδέλφους που βρίσκονται με σχέση εργασίας ΙΔΟΧ (Ιδιωτικού Δικαίου Ορισμένου Χρόνου) στους προσωρινούς πίνακες των επιτυχόντων του ΑΣΕΠ του 2009. Η αρχή έγινε με το «ξεπάγωμα» των προσλήψεων των επιτυχόντων των διαγωνισμών του ΑΣΕΠ του 2008-2009, πριν από ένα χρόνο περίπου. Τότε αποκαλύφθηκε ότι δεν έχει ληφθεί καμία μέριμνα για τους «προσωρινούς».  Οι συνάδελφοι αυτοί δεν είναι συμβασιούχοι με τον γενικό  όρο των «ΙΔΟΧ» αλλά πρόκειται για ειδική περίπτωση όπου, αφού εξυπηρέτησαν τις ανάγκες του δήμου για 6-7 χρόνια, τώρα απλώς θα «λυθεί» η σύμβασή τους.
Μέχρι τώρα δεν έχουμε λάβει ουδεμία ξεκάθαρη απάντηση από το υπουργείο, εκτός από ευχολόγια και υποσχέσεις για γρήγορη διευθέτηση του θέματος με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να κινδυνεύουν με άμεση απόλυση μετά από εφτά χρόνια συνεχούς και τακτικής εργασίας (ήδη κάποιοι έχουν απολυθεί και ακολουθούν σύντομα και οι υπόλοιποι).
Ανυπέρβλητο εμπόδιο αποτελεί και η εντολή του Ελεγκτικού Συνεδρίου για τη μη καταβολή των δεδουλευμένων των «παρατασιούχων» ΙΔΟΧ της καθαριότητας, τους οποίους εμπαίζουν ως μπαλάκι πινγκ-πονγκ ανάλογα με τις διαθέσεις και τις προθέσεις Υπουργείου-Ελεγκτικού, λες και δεν δούλεψαν αυτοί οι άνθρωποι, λες και ήρθαν απρόσκλητοι στους δήμους, λες και δεν εξυπηρέτησαν πάγιες και διαρκείς ανάγκες των υπηρεσιών των δήμων!
Μονόδρομος και η μόνη αλήθεια είναι, ότι τίποτε δεν μας  χαρίζεται και όλα κατακτώνται με κόπο και αγώνα! Παλεύουμε για να λυθεί το πρόβλημα –συνολικά: μόνη διέξοδος και ρεαλιστική λύση είναι η μετατροπή των συμβάσεων όλων των συμβασιούχων με οποιαδήποτε μορφή και, εφόσον υπάρχουν στο Δημόσιο, (διότι αποδεδειγμένα εξυπηρετούν και καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες) σε Αορίστου Χρόνου».