Τραμπούκικες επιθέσεις και αξιοποίηση από
το σύστημα:
Την ημέρα των φοιτητικών εκλογών, έχουν γίνει πλέον θεσμός οι επιθέσεις ομάδων οπλισμένων με λοστάρια και πέτρες προκειμένου να διαλύσουν τη διαδικασία των φοιτητικών εκλογών στο Πολυτεχνείο και στο Χημείο. Φέτος υπήρξε αναβάθμιση αυτής της παράδοσης, καθώς στο όνομα της «αντιεκλογικής παρέμβασης» χρησιμοποιήθηκε μέχρι και τσεκούρι, ενώ παράλληλα πληροφορίες λένε ότι τραυματίστηκε και διοικητικός υπάλληλος. Είναι σαφές ότι πρακτικές που εναντιώνονται με αυτόν τον τρόπο σε διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων χρησιμοποιούνταν παραδοσιακά από την ακροδεξιά και δεν έχουν καμία σχέση με την κριτική αντιμετώπιση του θεσμού των εκλογών που μπορεί να υιοθετούν κομμάτια του αναρχικού χώρου. Οι επιθέσεις απέναντι στις οργανωμένες συλλογικές διαδικασίες των φοιτητών και οι τραυματισμοί το μόνο που πετυχαίνουν είναι να θωρακίζουν καλύτερα το σύστημα μέσα από την αύξηση της καταστολής, της αστυνόμευσης των σχολών και του περιορισμού του ασύλου. Η ΕΔΕ που καλέστηκε στο ΝΟΠΕ, τα ΜΑΤ έξω από το Πολυτεχνείο και την ΑΣΟΕΕ καθώς και η απαίτηση της ΔΑΠ για σύσταση πανεπιστημιακής αστυνομίας δείχνουν το αποτέλεσμα.
Να αξιολογηθεί ξανά
η σημασία των εκλογών
Σε μια περίοδο υποχώρησης της πολιτικής και των συλλογικών διαδικασιών, είναι πολύ σημαντικό να μην αφήσουμε να καταρρεύσουν τελείως διαδικασίες και δομές του φοιτητικού κινήματος που θα απονεκρώσουν ακόμη περισσότερο τους φοιτητικούς συλλόγους και θα δώσουν χώρο στις πολιτικές δυνάμεις που εκφράζουν το ίδιο το σύστημα. Η συμμετοχή στις φοιτητικές εκλογές και η εργαλειακή αξιοποίησή τους χωρίς να τις ανάγει σε αυτοσκοπό αποτελεί αδιαπραγμάτευτη στάση για τη φοιτητική Αριστερά. Ακόμη και σε άκρως προβληματικές περιπτώσεις όπως αυτή της ΑΣΟΕΕ, όπου η ΠΑΣΠ με τη ΔΑΠ αποφάσισαν αυθαίρετα να διεξαχθούν οι εκλογές στο χώρο του Ζαππείου υπό την αστυνομική προστασία, η ΑΡΕΝ θα έπρεπε να είχε συμμετάσχει στη διαδικασία καταγγέλλοντας παράλληλα τον τρόπο διεξαγωγής της και όσους ευθύνονται γι’ αυτό. Η απόφαση όμως του σχήματος της ΑΡΕΝ για μη συμμετοχή χάρισε μεγαλύτερη θεσμική νομιμοποίηση στις συστημικές δυνάμεις και τους έδωσε μεγαλύτερο πολιτικό χώρο.