Παραμονές των κοινοβουλευτικών εκλογών στη Γαλλία, ο Λεόν Κρεμιέ, στέλεχος του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος (NPA), έδωσε συνέντευξη στο socialistworker.org. Αναδημοσιεύουμε εδώ κάποια αποσπάσματα, που αφορούν στην κατάσταση των πολιτικών δυνάμεων και στις εκτιμήσεις του για το τι θα προκύψει από την κάλπη, που έχουν την αξία τους για την «ανάγνωση» του εκλογικού αποτελέσματος.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Τι περιμένεις από τις εκλογές του Ιούνη για την Εθνοσυνέλευση; Όσον αφορά τον Μακρόν αλλά και την Αριστερά;
Κανείς στη Γαλλία δεν είναι σε θέση να πει ποια θα είναι η σύνθεση της νέας Εθνοσυνέλευσης.
Στις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, ήταν σχεδόν αυτόματο το ότι ο υποψήφιος που κέρδιζε στις προεδρικές εκλογές θα αποκτούσε και μια ισχυρή πλειοψηφία για το κόμμα του στις βουλευτικές εκλογές που γίνονταν έναν μήνα μετά.
Τώρα τα πράγματα είναι βεβαίως διαφορετικά, γιατί ο Μακρόν έχει ένα καινούργιο κόμμα. Μπορεί να προσδοκά σε ένα καλό αποτέλεσμα εξαιτίας της λαϊκής απόρριψης και της κρίσης που αντιμετωπίζουν το Σοσιαλιστικό Κόμμα και επίσης οι Ρεπουμπλικάνοι (ΣτΜ: πρώην UMP, το παραδοσιακό κόμμα της Δεξιάς).
Είναι σαφές ότι θα έχουμε έναν πολύ χαμηλό αριθμό εδρών για το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Θα έχουν πολύ άσχημες απώλειες.
Όσον αφορά τη Δεξιά, υπάρχει μια νέα ηγεσία στους Ρεπουμπλικάνους καθώς επιχειρούν να γυρίσουν σελίδα από την περίοδο Φιγιόν. Αλλά αντιμετωπίζουν δυσκολίες, γιατί πολλά από τα παλιά πολιτικά τους στελέχη τώρα αλληθωρίζουν προς τον Μακρόν.
Η επίσημη ηγεσία των Ρεπουμπλικάνων λέει ότι θα είναι αντιπολίτευση στον Μακρόν. Αλλά την ίδια ώρα, άνθρωποι όπως ο πρώην πρωθυπουργός Αλέν Ζιπέ λένε «Θα χρειαστούμε συντηρητικές πολιτικές. Οπότε δεν θα πούμε πως θα είμαστε εναντίον τους».
Περίπου το ίδιο συμβαίνει και στο Σοσιαλιστικό Κόμμα. Η ηγεσία του ΣΚ λέει πως θα έχει μια «εποικοδομητική συνεργασία με τον Μακρόν». Για να είναι σαφές, η πλειοψηφία της ηγεσίας του ΣΚ δηλώνει πως «δεν θα είμαστε αντιπολίτευση». Από κει και πέρα, υπάρχει η «παραδοσιακή» σοσιαλδημοκρατική πτέρυγα του κόμματος που λέει «Θα είμαστε στην αντιπολίτευση: δεν στηρίζουμε τον Μακρόν».
Όλα αυτά κάνουν εξαιρετικά δύσκολο να πούμε τι είδους Εθνοσυνέλευση θα έχουμε μετά τις εκλογές. Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι ο Μακρόν θα έχει μια μικρή πλειοψηφία εδρών ή τουλάχιστον μια μεγάλη μειοψηφία. Αυτό είναι σίγουρο, ακόμα κι αν δεν έχει ακόμα πίσω του ένα πραγματικό κόμμα.
Αλλά θα έχει ένα πρόγραμμα συμμαχιών –με το ΣΚ, φυσικά, αλλά και με ανθρώπους από τα δεξιά κόμματα. Πιστεύω πως στην αρχή της θητείας του θα προσελκύσει ανθρώπους στην πολιτική του πρόταση. Οπότε θα είναι ικανός να αποκτήσει μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία γύρω από το σχέδιό του. Αλλά ύστερα από αυτό, θα προκύψουν αδυναμίες και στο ίδιο του το κόμμα και στα άλλα κόμματα.
Αλλά δεν θα είναι μια ισχυρή Εθνοσυνέλευση. Τις περασμένες δεκαετίες είχαμε μια πολύ ισχυρή πλειοψηφία γύρω από την Δεξιά, και ακόμα και μια ισχυρή πλειοψηφία γύρω από το Σοσιαλιστικό Κόμμα τη δεκαετία του ’80. Ήταν πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσεις μια τέτοια κατάσταση.
Η επόμενη εθνοσυνέλευση θα είναι μια αδύναμη εθνοσυνέλευση. Οπότε θα ανοίξουν δυνατότητες για εμάς και για τη δράση των κινημάτων.
Φυσικά, υπάρχει η πρόκληση της Λεπέν. Μέχρι τώρα το κίνημά της είχε μόνο δύο βουλευτές στην Εθνοσυνέλευση. Τώρα έχουν τη δυνατότητα να εκλέξουν 15 ως 20 βουλευτές, ή και παραπάνω. Θα της είναι πολύ δύσκολο να κατακτήσει μια πολύ σημαντική δύναμη μέσα στο κοινοβούλιο, αλλά παρ’ όλα αυτά, θα μπορεί να συγκροτήσει δική της Κοινοβουλευτική Ομάδα, για πρώτη φορά στην ιστορία του Εθνικού Μετώπου.
Η κατάσταση θα είναι επίσης δύσκολη για τον Μελανσόν, παρά το καλό του αποτέλεσμα στις προεδρικές εκλογές. Το κίνημα του Μελανσόν, Ανυπότακτη Γαλλία, κατεβάζει υποψήφιους και στις 577 περιφέρειες. Αλλά το Κομουνιστικό Κόμμα –που στήριξε τον Μελανσόν για πρόεδρο– επίσης θα διεκδικήσει κάθε έδρα, καθώς δεν υπήρξε συμφωνία μεταξύ Μελανσόν και ΚΚ. Οπότε, ήδη υπάρχει μια διάσπαση μέσα στο κίνημα του Μελανσόν.
Υπάρχει επίσης πίεση –αν και αδύναμη– σε κάποιες περιοχές, με βάση το επιχείρημα πως είναι παρανοϊκό να υπάρχουν τόσο πολλοί υποψήφιοι ενάντια στη λιτότητα. Υπάρχουν εκκλήσεις για κοινές υποψηφιότητες ενάντια στην ακροδεξιά και ενάντια στον Μακρόν –υποψήφιοι που θα πουν πως θα είμαστε στους δρόμους και θα απεργούμε ενάντια σε όλα τα μέτρα του Μακρόν.
Υπάρχει επίσης ένα μεγάλο πρόβλημα που αφορά τη δημοκρατία στο κίνημα του Μελανσόν. Πολλοί τον υποστήριξαν επειδή έδειχνε να είναι η βασική επιλογή στις εκλογές, αλλά αυτό θα αλλάξει τώρα που τέλειωσαν οι εκλογές.
Τι σημαίνει να συμμετέχει κανείς στο εσωτερικό της Ανυπότακτης Γαλλίας; Δεν είναι πολύ καθαρό. Δεν είναι το Κομουνιστικό Κόμμα. Δεν είναι το Αριστερό Κόμμα, το οποίο είχε συνιδρύσει ο Μελανσόν μερικά χρόνια πριν. Δεν είναι κίνημα ούτε πραγματικό κόμμα, στο οποίο οι αγωνιστές είναι οργανωμένοι με δημοκρατικούς κανόνες, υποχρεώσεις κ.ο.κ. Αυτό θα δημιουργήσει προβλήματα στην καθημερινή πολιτική δραστηριοποίηση όταν τελειώσουν οι προεκλογικές εκστρατείες.
Ποια είναι τα επόμενα βήματα για το NPA;
Το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι η οργάνωση της αντίστασης ενάντια στην πολιτική του Μακρόν. Κάποια ριζοσπαστικά συνδικάτα και η Ένωση Solidaires έχουν ήδη οργανώσει αρκετές διαδηλώσεις. Αλλά μέχρι αυτήν τη στιγμή, το κύριο τμήμα των συνδικαλιστικών ηγεσιών δεν έχει κάνει τίποτα.
Έπειτα από αυτό, χρειάζεται να εργαστούμε προς μια πολιτική συγκέντρωση δυνάμεων για κοινές δράσεις στα ζητήματα αντιλιτότητας και αντικαπιταλισμού –όχι μόνο γύρω από το NPA, αλλά επίσης με πολλούς αγωνιστές που υποστήριξαν τον Μελανσόν ή που δεν ψήφισαν κανέναν. Σε αρκετές περιοχές έχουμε ξεκινήσει αυτήν την προσπάθεια.
Μια άλλη μεγάλη πρόκληση για μας θα είναι να παρουσιάσουμε τη λύση μας για την Ευρώπη. Έχουμε υπάρξει αδύναμοι σε αυτό το ζήτημα, ακόμα και στην προεκλογική εκστρατεία του NPA. Η Ευρώπη δεν αποτέλεσε ζήτημα στις αντιπαραθέσεις κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, πέρα από το ζήτημα του νομίσματος. Δεν υπήρξε συζήτηση για το τι είδους πολιτικές χρειαζόμαστε στην Ευρώπη. Είναι πρόκληση για μας να αντιμετωπίσουμε αυτό το ζήτημα.