Σύνοδος ΝΑΤΟ: Η βαθύτερη κρίση του ιμπεριαλιστικού οργανισμού

Στα τέλη Μάη έγινε στις Βρυξέλλες η Σύνοδος Κορυφής των αρχηγών των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ. Τρία είναι τα βασικά συμπεράσματα από τη σύνοδο αυτή. 
Πρώτον, επιβεβαιώθηκε για ακόμη μια φορά ότι ο οργανισμός αυτός συνεχίζει –σχεδόν 30 χρόνια μετά τη διάλυση του αντίπαλου οργανισμού που είχε στηθεί γύρω από τη Σοβιετική Ένωση– να αποτελεί μια στρατιωτική ιμπεριαλιστική συμμαχία που απειλεί άλλα κράτη και λαούς με πρόσχημα… την άμυνα. 
Δεύτερο, διαφάνηκε για πρώτη φορά μια σοβαρή κρίση στο εσωτερικό της συμμαχίας, με τις ΗΠΑ να βρίσκονται από τη μια μεριά και τη Γερμανία και τους συμμάχους της από την άλλη. Πρόκειται για ευθεία αντανάκλαση των ενδοϊμπεριαλιστικών οικονομικών ανταγωνισμών στο εσωτερικό της «Συμμαχίας».
Τρίτον αποδείχθηκε ότι και η Ελλάδα, παρότι με «αριστερή» κυβέρνηση, παραμένει απόλυτα συνδεδεμένη με τον διαβόητο (σύμφωνα με την πολιτική φρασεολογία όλων των εκδοχών της Αριστεράς στην Ελλάδα εδώ και μισό αιώνα) οργανισμό, αλλά και προσηλωμένη στα μιλιταριστικά και ιμπεριαλιστικά ιδεώδη του.

Όσον αφορά το πρώτο συμπέρασμα, κυρίως ο Τραμπ επανέλαβε το δόγμα του ΝΑΤΟ για απειλή από τη Ρωσία αλλά και από τους πρόσφυγες/μετανάστες –και οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους σύμμαχους συμφώνησαν, επιβεβαιώνοντας την παραπάνω εισαγωγή μας. Αν είναι προφανές στους αναγνώστες αυτής της εφημερίδας ότι η Δύση δεν κινδυνεύει από τους πρόσφυγες, πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι δεν κινδυνεύει και από τη Ρωσία: Μετά το 1989, η Μόσχα απέσυρε πάνω από 300.000 στρατιώτες από τη Γερμανία και μετά από όλες τις άλλες χώρες της Α. Ευρώπης. Αντίθετα το ΝΑΤΟ, παρά τις συμφωνίες με τον Γκορμπατσόφ, σχεδόν διπλασιάστηκε από άποψη αριθμού μελών μέχρι σήμερα. Επί μία 25ετία ενσωμάτωνε τη μία μετά την άλλη τις χώρες του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας και μέχρι το 2008, είχε εντάξει 10 νέα μέλη (Τσεχία, Ουγγαρία, Πολωνία, Βουλγαρία, Εσθονία, Λιθουανία, Λετονία, Ρουμανία, Σλοβακία και Σλοβενία). Μόνον μετά από αυτά και όταν επιχειρήθηκε η ενσωμάτωση της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ και το 2014, όταν άνοιξε η προοπτική για ενσωμάτωση και της Ουκρανίας, φτάνοντας τους πυραύλους και τα τανκς της Συμμαχίας στα ρωσικά σύνορα, μόνον τότε η Μόσχα αντέδρασε και αυτή η αντιπαράθεση οδήγησε στο αιματοκύλισμα και τη διαίρεση και στη Γεωργία και στην Α. Ουκρανία: ήταν η διαρκής επέλαση του ΝΑΤΟ και όχι η ανύπαρκτη δήθεν επικείμενη ρωσική εισβολή στην Ευρώπη αυτή που δημιούργησε το πρόβλημα και υπονόμευσε ειρήνη.

Διαφωνίες
Αυτές καθαυτές οι συζητήσεις έγιναν εν κρυπτώ, ωστόσο οι δημόσιες δηλώσεις και οι αντιδηλώσεις που έγιναν στο πλαίσιο της Συνόδου δεν άφησαν κανένα περιθώριο αμφιβολίας για την ένταση και την έκταση της εσωτερικής κρίσης της συμμαχίας. Η Μέρκελ εξέφρασε αμφιβολίες για το πόσο αξιόπιστος εταίρος είναι πλέον οι ΗΠΑ. Την πρωτοφανή γερμανική επίθεση μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, απάντησε αμέσως μετά ο Τραμπ ο οποίος με ανάρτησή του στο Twitter επέκρινε τη Γερμανία για το εμπορικό της πλεόνασμα και το επίπεδο των στρατιωτικών της δαπανών. «Έχουμε ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ εμπορικό έλλειμμα με τη Γερμανία, επιπλέον (οι Γερμανοί) δαπανούν ΠΟΛΥ ΛΙΓΟΤΕΡΑ απ’ όσα θα έπρεπε για το ΝΑΤΟ και το στρατό. Πολύ κακό για τις ΗΠΑ. Αυτό θα αλλάξει», τόνισε εμφατικά και απειλητικά ο ρεπουμπλικάνος Πρόεδρος. Τελικά τυπικά αποφασίστηκε η τήρηση του όρου για στρατιωτικές δαπάνες στο 2% του ΑΕΠ, όμως αυτό είναι αμφίβολο αν θα εφαρμοστεί στην πράξη, καθώς η εμπειρία από το πρόσφατο παρελθόν δείχνει το αντίθετο: Από το 2014 που αποφασίστηκε το ποσοστό αυτό, το τηρούν μόνο πέντε από τα 28 μέλη του ΝΑΤΟ: οι ΗΠΑ, η Ελλάδα, η Βρετανία, η Πολωνία και η Εσθονία.
 Η κορακομαχία συνεχίστηκε καθώς ο υποψήφιος των Σοσιαλδημοκρατών, ο γνωστός Μ. Σουλτς, κατηγόρησε τον Αμερικανό πρόεδρο πως ασκεί «πολιτικό εκβιασμό αντί διεθνούς διπλωματίας», ότι είναι «ο καταστροφέας όλων των δυτικών αξιών» και ότι υπονομεύει την ειρηνική συνεργασία των κρατών η οποία βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό και την ανοχή. «Οφείλει κάποιος να εναντιωθεί σε έναν τέτοιο άνθρωπο και την ιδεολογία του, (αυτή) του επανεξοπλισμού», πρόσθεσε ο Σουλτς παριστάνοντας τον πασιφιστή.
Και λέμε παριστάνοντας, γιατί την ίδια στιγμή ο υποψήφιος του SPD για την καγκελαρία ζήτησε την επέκταση της «αμυντικής» πολιτικής  της ΕΕ (έκανε λόγο για Αμυντική Ένωση) απευθυνόμενος στους υπόλοιπους Ευρωπαίους και θυμίζοντας ότι τώρα αυτό είναι εφικτό, καθώς δεν υπάρχει πια η Βρετανία που το υπονόμευε παραμένοντας πιστή στη συμμαχία της με την Ουάσιγκτον.
Η Γαλλία, που αποτελεί το στρατιωτικό μοχλό της ΕΕ, επικρότησε αυτή τη γραμμή βλέποντας το ρόλο της να αναβαθμίζεται μέσα στην ΕΕ. Συνεπικουρώντας τον Σουλτς η υπουργός Άμυνας της Γαλλίας Σ. Γκουλάρ εκτίμησε ότι η σύγκρουση με τον Τραμπ συνιστά ένα «κίνητρο» για την προώθηση της «Ευρώπης της Άμυνας» -και από κοντά ακολούθησαν κι άλλοι Γάλλοι υπουργοί.
Αλλά δεν είναι μόνον η αντιπαράθεση ΕΕ-ΗΠΑ που υποσκάπτει την ενότητα του ΝΑΤΟ. Είναι και η αντιπαράθεση Γερμανίας-Τουρκίας. Οι σχέσεις μεταξύ Βερολίνου και Άγκυρας είναι τεταμένες για πολλούς λόγους και το πιο πρόσφατο επεισόδιο είναι η επίσης πρωτοφανής άρνηση της Άγκυρας να επιτρέψει σε Γερμανούς βουλευτές να επισκεφτούν τα γερμανικά στρατεύματα στη βάση του Ιντσιρλίκ (βάση στρατηγική καθώς από εκεί γίνονται οι αεροπορικές επιθέσεις σε Ιράκ και Συρία) επειδή η Γερμανία έδωσε άσυλο σε Τούρκους πραξικοπηματίες. Από την πλευρά της η Γερμανία λίγες ημέρες μετά τη Σύνοδο υλοποίησε την απειλή της και αποφάσισε να μεταφέρει τους στρατιώτες της σε βάση στην Ιορδανία, ενώ μαζί με άλλες 17 χώρες της ΕΕ αντιτάχθηκε σθεναρά κατά της διεξαγωγής της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Κωνσταντινούπολη το 2018. 
Ο Τσίπρας ως «λαγός»
«Να παραμείνει ισχυρός ο ευρω-ατλαντικός δεσμός σε ένα διεθνές περιβάλλον με πολλαπλές προκλήσεις ασφάλειας ζήτησε ο πρωθυπουργός κατά την τοποθέτησή του στο περιθώριο του δείπνου εργασίας της Συνόδου Κορυφής αρχηγών κρατών χωρών μελών του ΝΑΤΟ». Αυτά ανέφεραν κυβερνητικές πηγές τις οποίες επικαλέστηκε το Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο, όσον αφορά τη στάση του Τσίπρα στη Σύνοδο. Ο Έλληνας πρωθυπουργός αφού αράδιασε κι άλλα ευχολόγια περί σταθερότητας της Ελλάδας, όπως ακριβώς έκαναν παλιότερα ο Γ. Παπανδρέου και ο Α. Σαμαράς, πέρασε στο ψητό βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους:
Όπως μας πληροφορεί και πάλι το ΑΠΕ-ΜΠΕ, «ο πρωθυπουργός σημείωσε πως συμμεριζόμαστε την ανάγκη δικαιότερου επιμερισμού των αμυντικών βαρών και πρόσθεσε ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει, παρά το πλαίσιο αυστηρής δημοσιονομικής προσαρμογής, να πληροί το στόχο που ετέθη στην Ουαλία για 2% του ΑΕΠ για αμυντικές δαπάνες»! Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς; Την ώρα που άλλες αστικές κυβερνήσεις της Ευρώπης προσπαθούν για τους δικούς τους λόγους να αποφύγουν τις στρατιωτικές δαπάνες, έρχεται ο Τσίπρας, ως «λαγός» και τσιράκι του Τραμπ, να επιδείξει «υπεύθυνη» στάση και να τραβήξει το αφτί σε όσους «ανεύθυνα» πριονίζουν τον μεγαλύτερο στρατιωτικό οργανισμό του δυτικού ιμπεριαλισμού. Μπορεί ο Έλληνας πρωθυπουργός να επιβάλλει θανατηφόρα χτυπήματα με τις περικοπές στους εργαζόμενους και τους απόμαχους της εργασίας με τα μνημόνιά του, όμως στις αμυντικές δαπάνες είναι ανένδοτος. Θράσος, αναισθησία, αναλγησία, κυνικότητα και πολεμοκαπηλεία, είναι λίγα μόνον από τα ουσιαστικά που αρμόζουν σε αυτόν και στην κλίκα του.
Ωστόσο στο πλαίσιο της «πολυδιάστατης» εξωτερικής πολιτικής δεν άφησε παραπονεμένο και το γερμανο-γαλλικό ιμπεριαλιστικό σχέδιο. Να τι μετέδωσε το ΑΠΕ-ΜΠΕ: «Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, [ο Α. Τσίπρας] είπε, στηρίζουμε, στο πλαίσιο αυτό, και την ενίσχυση του αμυντικού τομέα της ΕΕ μέσω πρωτοβουλιών όπως η Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία».
Ακόμη χειρότερα ο Τσίπρας δεν έμεινε ούτε εκεί: «Επίσης είπε ότι θα εξακολουθήσουμε, με το ειδικό γεωστρατηγικό μας βάρος, να ανταποκρινόμαστε ενεργά στις επιχειρήσεις, αποστολές και δράσεις του ΝΑΤΟ». Το ποιες συνέπειες έχει αυτό το θα «ανταποκρινόμαστε ενεργά στις επιχειρήσεις, αποστολές και δράσεις του ΝΑΤΟ», η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ το γνωρίζει πολύ καλά: ακόμη βαθύτερη εμπλοκή σε πολεμικές επιχειρήσεις που έχουν οδηγήσει σε εκατόμβες αμάχων-θυμάτων αλλά και στα αντίποινα στην καρδιά των ευρωπαϊκών πόλεων, δηλ. στα τρομοκρατικά χτυπήματα τα οποία υποτίθεται ότι το ΝΑΤΟ θέλει να αντιμετωπίσει. Αυτή η δήλωση του πρωθυπουργού αποτελεί την πιο ανεύθυνη έκθεση του πληθυσμού στην Ελλάδα σε αυτόν τον κίνδυνο αντιποίνων.
Ιστορία
Όσον αφορά τους πρόσφυγες ο Τσίπρας είχε επίσης μόνον καλά λόγια για τη βορειοατλαντική συμμαχία. «Η δραστηριότητα του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο μας έχει βοηθήσει, έχει δώσει αξιοσημείωτα αποτελέσματα και θα πρέπει να συνεχίσει υπό τη σημερινή της μορφή τόνισε ο πρωθυπουργός», αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Ο ιστορικός του μέλλοντος που θα κοιτάζει συνολικά την ιστορική περίοδο, θα βλέπει από τη μια μεριά τον δεξιό Κων/νο Καραμανλή να βγάζει την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ κι από την άλλη τον «αριστερό» Τσίπρα όχι μόνο να συμμετέχει με τα μπούνια στον οργανισμό και να θεωρεί δικαιολογημένα τα λεφτά που δίνει ο ελληνικός λαός από το υστέρημά του, αλλά και να καλεί το ΝΑΤΟ να επιτηρεί τα σύνορά του και να επιχαίρει για αυτό απέναντι στον ανατολικό του γείτονα, την Τουρκία, που ζητάει την αποχώρηση του ΝΑΤΟ από το Αιγαίο. 
Ευτυχώς, αντίθετα με τον Τσίπρα, την ψυχή και το πρόγραμμα της Αριστεράς τα υπεράσπισαν οι χιλιάδες διαδηλωτές που βάδισαν με συνθήματα κατά του ΝΑΤΟ, του πολέμου και της ισλαμοφοβίας, έξω από τους κλειστούς και καλά φρουρούμενους τοίχους όπου ο Έλληνας πρωθυπουργός κατέθετε τις προτάσεις του για το μέλλον της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας.