Συνέντευξη με τον Χάρη Σμυρνιώτη: Όχι στη διάλυση του ΙΓΜΕ

Φωτογραφία

Οι εργαζόμενοι στο Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΙΓΜΕ) για πολλοστή φορά τα τελευταία 7 σχεδόν χρόνια κινητοποιούνται ενάντια στην προσπάθεια να απαξιωθεί και να κλείσει τελικά το Ινστιτούτο. Μιλήσαμε με τον Χάρη Σμυρνιώτη, αντιπρόεδρο του Συνδικάτου Εργαζομένων στο ΙΓΜΕ.Τη συνέντευξη πήρε ο Θοδωρής Πατσατζής.

Ημερ.Δημοσίευσης
Συντάκτης
.

Το ΙΓΜΕ ξανά 
στο στόχαστρο;

(…) Όλες οι κυβερνήσεις και οι υπουργοί, ξεκινώντας από το 1999 και τη Βάσω Παπανδρέου που έκανε την πρώτη ρύθμιση, θέλανε ένα ΙΓΜΕ μικρό και ευέλικτο, να μην ασχολείται με την έρευνα που είναι το αντικείμενο του Ινστιτούτου, αλλά να επικεντρωθεί στο περιβάλλον. Αυτό κτίστηκε σιγά-σιγά από όλους και έτσι φτάσαμε στην τεράστια μείωση προσωπικού. Το 1999 ήμασταν 1.200 εργαζόμενοι. Αν και από το 2005, επειδή η ΕΕ άλλαξε τακτική, ανακαλύπτοντας ότι ο ορυκτός πλούτος είναι απαραίτητος για τον ανταγωνισμό της ΕΕ με τη Ρωσία, την Κίνα και τη Βραζιλία για την εκμετάλλευση των μετάλλων, το ΙΓΜΕ ασχολήθηκε ξανά και με ορισμένα άλλα ζητήματα.
Δηλαδή θα μπορούσαν να ζητήσουν τη γνώμη του Ινστιτούτου για την κατολίσθηση στο Αμύνταιο;
(…) Το ΙΓΜΕ το χρησιμοποιούν εδώ και 15 χρόνια πυροσβεστικά, προκειμένου να πάρουν κάλυψη για σφάλματα ή για ξεπουλήματα που έχουν κάνει κατά καιρούς, είτε και για να σωθεί μια κατάσταση όπως με την πρόσφατη κατολίσθηση στο Αμύνταιο.
Αυτό που έγινε στο Αμύνταιο το ΙΓΜΕ το είχε γράψει το 2010 σε έκθεσή του. Οι υπεραντλήσεις που έκανε η ΔΕΗ προκειμένου να πάρει το μετάλλευμα είχαν λογική κατάληξη την κατολίσθηση. Αυτά είχαν διαπιστωθεί από τότε, αλλά δεν ήθελαν να εφαρμόσουν τη μελέτη, γιατί ερχόταν σε αντίθεση με τα σχέδια της ΔΕΗ και έτσι φτάσαμε σε αυτή τη μεγάλη καταστροφή του περιβάλλοντος, αλλά και του εξοπλισμού της ΔΕΗ και του κοιτάσματος. Υλικά και μηχανήματα καταστράφηκαν στο βωμό του να κάνουμε τη διαχείριση τώρα και για τα μεγαλύτερα διακυβεύματα βλέπουμε. Αυτή είναι η τακτική που ακολουθείται εδώ και 30 τουλάχιστον χρόνια σε όλα τα θέματα που αφορούν τις γεωεπιστήμες. Και με αυτή την έννοια η παρέμβαση του ΙΓΜΕ είναι πυροσβεστική. Γίνεται το σφάλμα, χάνονται πόροι και καλούμε το ΙΓΜΕ να λύσει το πρόβλημα, αν βέβαια γίνεται να λυθεί.
Ήμασταν τραγικά επίκαιροι με το θέμα του οικισμού των Αναργύρων στο Αμύνταιο, όπως ήμασταν και σε άλλα ζητήματα όπως η μόλυνση των νερών κ.ά.
Πώς έφτασε το ΙΓΜΕ να μην πληρώνει τους εργαζόμενούς του;
Το ΙΓΜΕ έφτασε σε αυτή την κατάσταση διότι με ένα συμβόλαιο ασφαλιστικό, που δόθηκε έναντι αξίας του 1987, υπάρχουν τελεσίδικες και αμετάκλητες αποφάσεις του Αρείου Πάγου που δικαιώνουν δικαιούχους του 2009. Συστηματικά επί υπουργίας Σταθάκη δεν γίνανε ρυθμίσεις για την εξόφλησή τους και έτσι αυτοί μπλόκαραν με κατασχέσεις όλους τους λογαριασμούς του ΙΓΜΕ. Κατά τη γνώμη μας αυτό το επεδίωκε το υπουργείο για να μεθοδεύσει τα σχέδια του, που είναι καταστροφικά για το Ινστιτούτο. Με αυτό το πρόσχημα είμαστε 3 μήνες απλήρωτοι.
Ταυτόχρονα έργα αξίας 1,5 εκατ. ευρώ που αφορούσαν περιφέρειες, δήμους, κοινότητες, όπως το γεωθερμικό πεδίο στην Ηράκλεια Σερρών που ήταν για τηλεθέρμανση και για θερμοκήπια, δουλειές που αφορούν την ύδρευση στο Λουτράκι και τους Αγίους Θεοδώρους, δουλειές που αφορούν μια σειρά γνωματεύσεις σε θέματα καταστροφικών φαινομένων, η ποιότητα των νερών, έχουν μείνει όλα στον αέρα. (…)
(…) Πολλοί συνάδελφοι στο ΙΓΜΕ δώσανε την ευκαιρία στη σημερινή κυβέρνηση και την ψηφίσανε. Όλοι αυτοί οι συνάδελφοι περιμένανε τα στοιχειώδη, αλλά έχουν απογοητευτεί χειρότερα και από όσο τους είχαν απογοητεύσει προηγούμενες κυβερνήσεις. Διότι, ενώ τους έταξαν κάτι και είδαν ότι φτάσανε στη βρύση να πιουν νερό, τους το κόψανε, μόλις έσκυψαν να πιουν. 
Οι μνημονακές πολιτικές είναι αυτές που θέλουν να διαλύσουν το ΙΓΜΕ και να οργιάσει ανεξέλεγκτα η κερδοφορία των μεγαλοεπιχειρηματιών;
Εμείς από το 2011 καταγγέλλουμε ότι θέλουν να ξεπουλήσουν τον ορυκτό πλούτο της χώρας και μας κλείνουν για να μην έχουν μάρτυρες στο έγκλημά τους. Το μότο που βάλαμε τότε συνεχίζει να είναι επίκαιρο. Και το βλέπουμε με πολλές ενέργειες της κυβέρνησης, όπως με την πετρελαϊκή πολιτική και τον τρόπο με τον οποίο προκηρύσσονται τα πετρελαϊκά οικόπεδα. Οι πολυεθνικές και οι μεγάλοι όμιλοι στον τομέα του ορυκτού πλούτου είναι σίγουροι ότι με αυτές τις πολιτικές το ΙΓΜΕ θα καταντήσει μία γραφειοκρατική σφραγίδα που απλά θα επικυρώνει αποφάσεις υπουργών και δεν θα έχει ερευνητικό σκέλος.
Μια εταιρεία μπορείς να την πουλήσεις για να βγάλεις κέρδη ή για να μπορείς να διαχειρίζεσαι καλύτερα τις πληροφορίες της, έτσι όπως έχει το ΙΓΜΕ. Μπορείς όμως και χωρίς να την πουλήσεις να την οδηγήσεις σε μια άτυπη ιδιωτικοποίηση και προς τα εκεί διολισθαίνει το ΙΓΜΕ, όπου με τις πρόθυμες διοικήσεις και το νομοθετικό πλαίσιο του αφαιρείς τη δυνατότητα να διενεργεί έρευνα, έλεγχο και το συμβουλευτικό του ρόλο και απομένει απλά ο επικυρωτικός ρόλος. Μια δουλειά που μπορεί να την κάνει δηλαδή ακόμη και μόνο ένας υπάλληλος στο δημόσιο. Τέτοιο δημόσιο επιδιώκουν. Να επικυρώνει ανεξέλεγκτα τις όποιες δουλειές των επιχειρηματιών.
Στη μάχη ενάντια στις απολύσεις-εφεδρείες το συνδικάτο είχε συμμετάσχει στο συντονιστικό των 151 φορέων και οργανισμών του δημοσίου. Πόσο απαραίτητο θα ήταν σήμερα να υπάρχει ένα συντονιστικό κέντρο αγώνα;
Ξεκινάμε από τη διαπίστωση ότι οι ανώτερες συνδικαλιστικές οργανώσεις δεν κάνουν τη δουλειά τους. Η ηγεσία της ΓΣΕΕ ειδικά εξυπηρετεί μια χαρά τις μνημονιακές πολιτικές. Επομένως ο συντονισμός προκύπτει από την ανάγκη των από κάτω. Αν δεν μπορούν οι άνθρωποι που υφίστανται στην καθημερινότητα τις επιπτώσεις αυτής της πολιτικής να βρουν ένα κοινό βηματισμό, είναι δεδομένο ότι η κυβέρνηση θα μπορεί ανενόχλητη να περνάει τα σχέδιά της.
Εμείς, έχοντας πρωταγωνιστήσει σε πολλές προσπάθειες συντονισμού, είχαμε αναπτύξει μια φιλοσοφία στο σωματείο και είχαμε ανταποκριθεί σε καλέσματα ακόμη και του ΠΑΜΕ, όταν δεν ήταν στενά (όπως η πρωτοβουλία για τις συλλογικές συμβάσεις), με τη λογική ότι πρέπει ο αγώνας να γίνει από τα κάτω. Ώστε να βοηθηθεί και το συνδικαλιστικό κίνημα, να γίνει αλλαγή των συσχετισμών και να έχει τον θεσμικό ρόλο αντίστασης που του αντιστοιχεί.
Είμαστε ανοιχτοί λοιπόν σε τέτοιες ενέργειες. (…)
Οι κινητοποιήσεις σας θα συνεχιστούν παρά το ότι έχετε και τη διαδικασία των εκλογών;
(…) Η απόφαση που έχουμε πάρει είναι προς τα τέλη του Ιούνη να δώσουμε μια συνέντευξη τύπου μαζί με φορείς και κυρίως τους κοινωνικούς συμμάχους μας, τα πανεπιστήμια, τους φοιτητές, τα επιμελητήρια, την αυτοδιοίκηση. Επίσης κινητοποίηση στο υπουργείο για την πληρωμή των δεδουλευμένων μας και με ομόφωνη απόφαση κινητοποίηση και πορεία στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στην Κουμουνδούρου. Διότι πολλοί βουλευτές της συμπολίτευσης λένε ότι μας συμπαραστέκονται, αλλά δεν έχουν αναλάβει την κοινοβουλευτική ευθύνη που τους αναλογεί κάνοντας κάποια ερώτηση στη βουλή. (…)
Δεν ξεχνάμε ότι τη μέρα που διαδηλώναμε έξω από το υπουργείο, μέσα βρισκόταν και ο Τσίπρας και συζητούσαν για να ξεπουλήσουν τα λιγνιτωρυχεία και την τιμολόγηση του νερού για να το ακριβοπληρώνουμε, όπως γινόταν στη Βολιβία. Δεν είναι αυτοσκοπός μας η τιμωρία του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ, όμως το κόμμα έχει ευθύνη για την κυβερνητική πολιτική. Εμείς θα κλιμακώσουμε, παρότι ο κόσμος μπορεί να έχει μια κινηματική κόπωση, αλλά όταν έχεις 3 μήνες απλήρωτος δεν μπορείς να αντιδράσεις αλλιώς.

(ολόκληρη στο Rproject.gr)

Φύλλο Εφημερίδας

Κατηγορία