Νέα από τους εργατικούς χώρους

Στάσεις εργασίας στο Φεστιβάλ Αθηνών

Ο ι εργαζόμενοι/ες του Φεστιβάλ Αθηνών (τεχνικοί, διοικητικοί, ταμίες, ταξιθέτριες/ες) πραγματοποίησαν το Σάββατο 1η Ιουλίου στάσεις εργασίας, απαιτώντας τις νόμιμες αποδοχές τους, με αποτέλεσμα να μην ανέβουν οι προγραμματισμένες παραστάσεις των δύο σκηνών στην Πειραιώς 260 και στο Χρηματιστήριο. Οι καλλιτέχνες συμπαραστάθηκαν στον αγώνα των εργαζομένων και το κοινό έδειξε κατανόηση σε γενικές γραμμές, μολονότι δεν είχε ενημερωθεί για τη ματαίωση, με ευθύνη του φεστιβάλ.
Οι εργαζόμενοι/ες διεκδικούν τις προσαυξήσεις που προβλέπει ο νόμος για νυχτερινή εργασία, Κυριακές και αργίες, καθώς και λύση στο πρόβλημα των συμβασιούχων. Όπως αναφέρουν οι ίδιοι στην ανακοίνωσή τους: 
«Διερωτόμαστε 
Είναι λογικό, από τη μία να καταστρώνεται το μεγαλύτερο στην ιστορία του οργανισμού καλλιτεχνικό πρόγραμμα κόστους πολλών εκατομμυρίων, αλλά από την άλλη οι εργαζόμενοι, που με την εργασία τους υποστηρίζουν αυτό το πρόγραμμα, με όλες τους τις δυνάμεις, να μην αποζημιώνονται για βραδινές ώρες, Κυριακές και αργίες, όπως με σαφήνεια ο νόμος ορίζει;
Είναι λογικό, ενώ στενεύουν απειλητικά τα χρονικά περιθώρια της Διοίκησης του Φεστιβάλ να αποκαταστήσει την αδικία απέναντι στους εργαζόμενους, οι οποίοι απασχολούνται με διαρκώς ανανεούμενες συμβάσεις ορισμένου χρόνου και καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες εδώ και δεκαετίες, η μόνη λύση που η διοίκηση προτείνει μέχρι σήμερα είναι να διαιωνίζει την ομηρία τους;»
Γίνεται φανερό ότι οι εργαζόμενοι/ες του Φεστιβάλ αντιμετωπίζονται ως εργασιακό «κόστος» που πρέπει να συμπιεστεί, ενώ την ίδια στιγμή τεράστια ποσά δαπανώνται σε ακριβές παραγωγές με ανάθεση εργολαβιών σε εταιρίες και με τη «βοήθεια» κοινωφελών ιδρυμάτων όπως το Νιάρχειο και το Ωνάσειο. 
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι ο χώρος του πολιτισμού (όπως και ο χώρος των σκουπιδιών, που είναι επίκαιρος αυτές τις μέρες) αποτελεί ένα ακόμη «πεδίο δόξης» για τους επιχειρηματίες και τα ιδρύματά τους, οι οποίοι έχουν για τα καλά βάλει το πόδι μέσα στους δημόσιους οργανισμούς (τα τελευταία χρόνια έχουμε κατακλυστεί από χορηγίες, «δωρεές», συμπαραγωγές). Οι εργαζόμενοι/ες των χώρων αυτών, οι οποίοι/ες βλέπουν κάθε μέρα τα δικαιώματά τους να συμπιέζονται, οφείλουν να αντισταθούν. Μια καλή αρχή έγινε το βράδυ του Σαββάτου 1/7. Οι κινητοποιήσεις συνεχίζονται.

Λουκέτο στον ΟΜΕΔ

Μπροστά στην αναστολή της λειτουργίας του βρίσκεται ο Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ). Η τριετής θητεία του διοικητικού συμβουλίου του ΟΜΕΔ έληξε πριν 2 μήνες (28 Απρίλη του 2017), ενώ από την Παρασκευή 30 Ιουνίου έληξε η δυνατότητα των οικονομικών υπηρεσιών του ΟΜΕΔ να καταβάλλουν μισθούς, να εξοφλούν λειτουργικές δαπάνες και να πληρώνουν συμβατικές υποχρεώσεις.
Στο τέλος του μήνα που διανύουμε, λήγει και η θητεία των μελών των Σωμάτων Μεσολαβητών και Διαιτητών. Το ζήτημα δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους του ΟΜΕΔ, που κινδυνεύουν να μείνουν απλήρωτοι, αλλά και εκατοντάδες άλλους εργαζόμενους, καθώς οι 17 εκκρεμείς διαδικασίες μεσολάβησης και διαιτησίας παραμένουν στον αέρα, ενώ δεν θα γίνονται δεκτές νέες υποθέσεις. Ο ΟΜΕΔ, που ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1990, την τελευταία τριετία (2014-2016) έχει ασχοληθεί με 87 υποθέσεις Μεσολάβησης και 47 υποθέσεις Διαιτησίας από τις συνολικά 2.523 και 1.254 αντίστοιχα της συνολικής θητείας του. Πρακτικά, ακόμη και οι λιγοστές συμβάσεις που υπογράφονταν τα τελευταία μνημονιακά χρόνια δεν θα γίνονται.
Ποιοι είναι οι υπεύθυνοι γι’ αυτή την εξέλιξη; Αρχικά η κυβέρνηση που προσπαθεί να μένει πιστή στις μνημονιακές δεσμεύσεις της. Η συζήτηση για την οριστική κατάργηση του ΟΜΕΔ, σύμφωνα με όσα προβλέπει το αναθεωρημένο μνημόνιο, θα άνοιγε μέσα στο 2018. Τώρα πλέον δείχνει ότι το λουκέτο θα υπάρξει νωρίτερα. Η κυβέρνηση, κάνοντας τα στραβά μάτια, εξυπηρετεί για άλλη μια φορά τους μεγαλοεργοδότες. Άλλωστε τα μέλη του Δ.Σ. του ΟΜΕΔ διορίζονται από αυτούς (ΣΕΒ, ΕΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ, ΣΕΤΕ) και σε συμφωνία με τη ΓΣΕΕ. Κανείς από τους παραπάνω δεν έχει προτείνει, ως όφειλε, την αντικατάσταση των μελών του Δ.Σ. του Οργανισμού.
Δεν μας προξενεί καμιά έκπληξη το γεγονός ότι η ΓΣΕΕ επικαλείται τους ίδιους λόγους με τον ΣΕΒ, δηλαδή αδυναμία να υποδείξει αντικαταστάτες, επειδή, βάσει του νόμου που ισχύει, τα μέλη του Δ.Σ. δεν μπορούν να έχουν πάνω από 2 συνεχόμενες θητείες. Η ηγεσία της έχει αποδείξει και με τη στάση της στο δημοψήφισμα του 2015 και με τη μη στήριξη αγώνων, όπως ο πρόσφατος των συμβασιούχων των δήμων, ότι ταξικά συμπορεύεται με τους βιομήχανους και τους εφοπλιστές. Αυτές που πρέπει να αλλάξουν ρότα και να προχωρήσουν στο συντονισμό της δράσης τους είναι οι δυνάμεις της Αριστεράς.

Απεργία για την κυριακάτικη αργία
Νέα 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση πραγματοποιούν την Κυριακή 16 Ιούλη οι εργαζόμενοι στο εμπόριο. Στην απεργία καλούν σωματεία εμποροϋπαλλήλων, ο Σύλλογος Εργαζομένων Βιβλίου Χάρτου, αλλά και ενώσεις εμπόρων.
Το Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια καλεί εκτός της 24ωρης απεργίας και σε απογευματινή συγκέντρωση την Πέμπτη 13 Ιούλη.
Η λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων την πρώτη Κυριακή των εκπτωτικών περιόδων θεσμοθετήθηκε με το νόμο 4177/2013 που προέβλεπε λειτουργία των καταστημάτων για οχτώ Κυριακές το χρόνο. Πρόσφατα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με το πολυνομοσχέδιο για το 4ο μνημόνιο, απελευθέρωσε το άνοιγμα των καταστημάτων για όλες τις Κυριακές από τον Μάη μέχρι και τον Οκτώβρη, με εξαίρεση τη δεύτερη Κυριακή του Αυγούστου, στους δήμους Αθήνας, Πειραιά, στην Περιφερειακή Ενότητα Νοτίου Τομέα Αθηνών, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και στην περιοχή γύρω από τον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών. Μάλιστα, αναμένεται η έκδοση υπουργικής απόφασης, με την οποία θα οριστούν τα συγκεκριμένα όρια των περιοχών στις οποίες θα ανοίγουν τα καταστήματα.
Το μόνο που έχει καταφέρει ως τώρα το μέτρο είναι να διευρύνονται οι μορφές ελαστικής εργασίας και η εντατικοποίηση αυτής στα μεγάλα πολυκαταστήματα και τα σούπερ μάρκετ. Η απεργιακή κινητοποίηση της Κυριακής 16 Ιούλη είναι μια κρίσιμη μάχη. Η κυβέρνηση, μαζί με τους μεγαλοεργοδότες, τεστάρει τις αντοχές του κινήματος για να δει αν θα εφαρμόσει άμεσα τη λειτουργία των 32 Κυριακών το χρόνο (που προβλέπει ο τελευταίος νόμος για τις τουριστικές περιοχές) και σε άλλους δήμους που δεν τον εφαρμόζουν, όπως ο δήμος Αθήνας.
Γι’ αυτό το λόγο και για να ξεπεραστούν όλες οι δυσκολίες, που προβάλλονται κυρίως από το ΠΑΜΕ και όχι μόνο για το μέγιστο συντονισμό των δράσεων για την υπεράσπιση της Κυριακάτικης αργίας, απαιτείται άπλωμα όλων των πρωτοβουλιών σε κάθε γειτονιά της Αθήνας και σε κάθε πόλη της Περιφέρειας. Με αιτήματα που θα επιτρέπουν την όσο το δυνατόν πλατύτερη συμμετοχή και δράση στον αγώνα όχι μόνο των ίδιων των εργαζομένων στο εμπόριο, αλλά και όλων όσων θέλουν να δηλώσουν συμπαράσταση στον αγώνα αυτό.