Νέα κεντροαριστερά;

Με την παρουσία σχεδόν όλων των «φυλών» και παραγόντων του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ, στις συζητήσεις του τριημέρου κυριάρχησαν ο οδικός χάρτης για την επανίδρυση του «μεσαίου χώρου», τα χαρακτηριστικά και οι μελλοντικές (κυβερνητικές) συμμαχίες του υπό δημιουργία φορέα. 
Ομόφωνα, με μόνο ένα λευκό, εγκρίθηκαν από τους συνέδρους το νέο σύμβολο (πέντε πρόσωπα σε διαφορετικά χρώματα που κοιτούν προς την ίδια κατεύθυνση και συμβολίζουν τα πέντε σχήματα που απαρτίζουν τη ΔΗΣΥ), τα πολιτικά κείμενα, καθώς και το χρονοδιάγραμμα για την εκλογή αρχηγού και τη συγκρότηση νέου ενιαίου πολιτικού φορέα, το οποίο εισηγήθηκε η Φώφη Γεννηματά στην αρχική της ομιλία. Δηλαδή, την εκλογή νέου επικεφαλής (με ανοιχτή διαδικασία και νέο μητρώο μελών της παράταξης) μέχρι τον προσεχή Οκτώβρη και ιδρυτικό συνέδριο του νέου σχηματισμού μέχρι το τέλος του χρόνου. Αυτό που μένει ακόμα να αποφασιστεί είναι η φύση του νέου φορέα, εάν δηλαδή αυτός θα είναι ενιαίος-πολυτασικός ή πολυκομματικός (ομοσπονδία).
Με την επίσπευση των σχετικών διαδικασιών, η Φ. Γεννηματά επιχείρησε να μειώσει τις αποστάσεις από την εσωκομματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ (Ανδρουλάκης, Ξεκαλάκης κ.ά.), οι οποίοι όμως συνεχίζουν να διαφωνούν με την επιλογή να προηγηθεί η εκλογή του επικεφαλής, της όποιας προγραμματικής και οργανωτικής συμφωνίας. Διπλή κάλπη (εκλογή αρχηγού και μορφή του φορέα) πρότεινε η ΔΗΜΑΡ. Ταυτόχρονα, με την κίνηση αυτή αιφνιδίασε το Ποτάμι και την Ώρα Αποφάσεων, υιοθετώντας επί της ουσίας τους περισσότερους από τους όρους που είχαν θέσει για να γίνει η συνένωση του «ακραίου κέντρου», μεταφέροντάς τους την ευθύνη για ενδεχόμενο οριστικό ναυάγιο. 
Μάλιστα, με τις προτάσεις της κατόρθωσε να προκαλέσει ρήγμα και στο εσωτερικό της Ώρας Αποφάσεων, καθώς τα ιδρυτικά μέλη της διέγραψαν τον Γιάννη Ραγκούση λόγω της επιλογής του να ανταποκριθεί στο προσκλητήριο των πρώην συντρόφων του και να παραστεί στο συνέδριο της ΔΗΣΥ, σε αντίθεση με την Άννα Διαμαντοπούλου και τον Γιώργο Φλωρίδη. Αν το Ποτάμι συμμετέχει τελικά στο κοινό εγχείρημα, η υποψηφιότητα Θεοδωράκη για τη θέση του επικεφαλής θεωρείται δεδομένη. 
Ως προς την ταυτότητα και το πολιτικό στίγμα της ΔΗΣΥ, η Γεννηματά επέμεινε στη στρατηγική του «αυτόνομου πόλου», που με την ισχυροποίησή του θα επιβάλει την «εθνική συνεννόηση» σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. «Σήμερα περισσότερο από ποτέ, έχουμε ανάγκη από ένα σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, τη σύγχρονη κεντροαριστερά που μπορεί να φέρει τη νέα αλλαγή», είπε χαρακτηριστικά στο κλείσιμο του συνεδρίου, αναμασώντας χρεωκοπημένα συνθήματα της σοσιαλδημοκρατίας, η οποία αδυνατεί να ανακάμψει μετά την ολοκληρωτική προσχώρησή της στο νεοφιλελεύθερο δόγμα. Διεθνώς, η πορεία αποσύνθεσής της άλλωστε συνεχίζεται, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη διάλυση των Γάλλων Σοσιαλιστών και τις αριστερές και δεξιές «ανταρσίες» στο εσωτερικό των σοσιαλιστικών κομμάτων. 
Οι σχέσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ παραμένουν –τουλάχιστον φαινομενικά–  τεταμένες, παρά τις προσκλήσεις του Αλέξη Τσίπρα για «προοδευτικές συνεργασίες στη μεταμνημονιακή εποχή» και την παρουσία του Τζανακόπουλου στο συνέδριο, που ζήτησε από την κεντροαριστερά να φύγει από τη λογική των «ίσων αποστάσεων» και να στοιχηθεί με τις διεργασίες και τις μετατοπίσεις στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία (Πορτογαλία, Κόρμπιν κλπ.). Ανάλογη άρνηση –τουλάχιστον φαινομενικά πάλι– συνάντησαν και οι «γέφυρες» που έριξε ο Κ. Μητσοτάκης με τον δικό του χαιρετισμό: «Με απόλυτη ειλικρίνεια σας λέω ότι, αν και μεγάλωσα θεωρώντας τον χώρο σας αντίπαλο, είμαστε στην ίδια πλευρά του λόφου. Αυτά που μας χωρίζουν είναι λιγότερα από αυτά που μας ενώνουν», είπε ο αρχηγός της Δεξιάς από το βήμα του συνεδρίου. Άποψη με την οποία συντάσσεται εδώ και καιρό και ο Ευ. Βενιζέλος, που πρόκρινε τη διεύρυνση του «προοδευτικού κέντρου» (αντί της κεντροαριστερής «κουτοπονηριάς» και του «λαϊκισμού» των Βρετανών Εργατικών) με στόχο τη συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ και μια κυβέρνηση «ευρύτατης συνεργασίας των δημοκρατικών δυνάμεων που υποστηρίζουν τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας».
Στη συνθήκη παρατεταμένης κρίσης του ελληνικού καπιταλισμού και ανασύνθεσης του αστικού πολιτικού σκηνικού, αυτό ήταν τελικά και το βασικό δίλημμα που δεν απαντήθηκε καθαρά στο συνέδριο της ΔΗΣΥ. Παρά τις φραστικές κορώνες της Φώφης και των λοιπών στελεχών ότι δεν θα γίνουν «κυβερνητικό συμπλήρωμα» κανενός εκφραστή ενός «κάλπικου διπολισμού», τα ρετάλια του ΠΑΣΟΚ και οι φίλοι τους (που πρωτοστάτησαν τις τελευταίες δεκαετίες στη λεηλασία της κοινωνίας και τον εξωραϊσμό της νεοφιλελεύθερης επίθεσης) φαντάζουν ως η «πολύφερνη νύφη» για τον Τσίπρα και τον Μητσοτάκη στο μετεκλογικό τοπίο που θα διαμορφωθεί αργά ή γρήγορα.