Το 18ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ έγινε σε μια περίοδο επίθεσης από την πλευρά της κυβέρνησης και του υπουργείου, στη δημόσια εκπαίδευση και στους εργαζόμενους σε αυτήν, αλλά και συστηματικών αγώνων (ειδική αγωγή, ΕΠΑΛ).
Ημερ.Δημοσίευσης
Παρόλο που η συντηρητική παράταξη της Δεξιάς (ΔΑΚΕ), χέρι-χέρι με την παράταξη του νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού του ΣΥΡΙΖΑ (ΣΥΝΕΚ) προσπάθησαν σε όλη τη διάρκεια του συνεδρίου να υποστηρίξουν τις επιλογές του υπουργείου και να ανατρέψουν προηγούμενες, ριζοσπαστικές αποφάσεις του κλάδου, αυτό δεν έγινε εφικτό.
Ο πολιτικός και συνδικαλιστικός κατήφορος της κυβερνητικής παράταξης των ΣΥΝΕΚ εκφράστηκε μέσα από τη συντεταγμένη προσπάθεια να ανατραπεί η άποψη του κλάδου ενάντια στην «αξιολόγηση» (και κατ΄ επέκταση ενάντια στις απολύσεις), πράγμα που χάρη στην αντίσταση σύσσωμης της Αριστεράς του συνεδρίου (και βέβαια των εκπαιδευτικών σε όλη τη χώρα που συμμετείχαν το προηγούμενο διάστημα στην απεργία –αποχή) απετράπη.
Η άνοδος και η πρωτιά της συντηρητικής παράταξης ΔΑΚΕ της έδωσε τον αέρα να επιτεθεί σε όλες τις ριζοσπαστικές αποφάσεις («αξιολόγηση», μαθητεία), αλλά και να κάνει ιδεολογική επίθεση σε όλη την Αριστερά. Στελέχη της χαρακτήρισαν τις παρατάξεις της Αριστεράς «μειοψηφίες της κοινωνίας» και ακροδεξιοί της ΧΑ (μέσα στη ΔΑΚΕ) τόλμησαν να τοποθετηθούν στο συνέδριο ενάντια σε μετανάστες και ομοφυλόφιλους και «υπέρ του 95% των Ελλήνων που είναι χριστιανοί ορθόδοξοι».
Oι ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ συντεταγμένα μπλόκαραν, επίσης, τη δυνατότητα του συνεδρίου να πάρει αγωνιστικές αποφάσεις για τους αναπληρωτές και τα ΕΠΑΛ, καταργώντας ουσιαστικά την επιτροπή ψηφισμάτων του συνεδρίου.
Η Αριστερά (ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ-ΠΑΜΕ-ΑΡΕΝ-ΚΚΕ-μλ,ΟΚΔΕ) που έχει την ηγεμονία στον κλάδο της εκπαίδευσης, διατήρησε δυνάμεις και έδωσε (ξεχωριστά η κάθε παράταξη από την πλευρά της) τη μάχη το συνέδριο να έχει αριστερό, ριζοσπαστικό, αγωνιστικό πρόσημο.
Η παρουσία, πρώτη φορά της ΑΡΕΝ σε συνέδριο της ομοσπονδίας, που καταγράφηκε στη ριζοσπαστική Αριστερά, συνέβαλε στον παραπάνω προσανατολισμό. Η ΑΡιστερή ΕΝότητα είναι η παράταξη που συμμετέχουμε και προήλθε από το διαχωρισμό με τις ΣΥΝΕΚ, μετά την προδοσία του ΣΥΡΙΖΑ το 2015 και παλεύει για ενωτική και μαζική δράση, χωρίς εκπτώσεις στη ριζοσσπαστική πολιτική, αντέχοντας στις πιέσεις και συσπειρώνοντας αγωνιστές.
Η πρόσκληση για ενότητα της ριζοσπαστικής Αριστεράς που αρνήθηκαν οι συναγωνιστές των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ για άλλη μια φορά, δεν έγινε εφικτή μέσα στο συνέδριο.
Η εμμονική άρνηση της πλειοψηφίας των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ για συμπόρευση με οποιοδήποτε τμήμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, με παιδαριώδη προσχήματα, δηλώνει καθαρή πια απόσυρση από κάθε προσπάθεια ανασύνταξης κι επανεμφάνισης ενός απειλητικού εργατικού κινήματος και προσφέρει στο σύστημα αντίστοιχα «δώρα» με αυτά του ΠΑΜΕ-ΚΚΕ (το οποίο κατηγορούν, αλλά γιατί;;;), δίνοντας εντέλει ανοχή και χρονική αντοχή στην κυβέρνηση.
Τα αποτελέσματα του σεχταρισμού και της πολιτικής της καταγραφής των αριστερών σχημάτων, αντί για πραγματική παρέμβαση στο κίνημα, θα τα ξαναδούμε το επόμενο διάστημα, δυστυχώς και στην ΟΛΜΕ, όπως τα ζούμε ήδη, στην ΑΔΕΔΥ. Οι ευθύνες είναι ορατές και οι δικαιολογίες έχουν τελειώσει προ πολλού.
Παρ’ όλα αυτά, από την πλευρά μας, μπροστά στη λαίλαπα που έρχεται από Σεπτέμβρη στην εκπαίδευση, απέναντι σε μια ομοσπονδία που θα στηρίζει ακόμα πιο πιστά τις επιθέσεις στο δημόσιο σχολείο, θα επιμείνουμε στην ανάγκη και την προσπάθεια να εκφραστεί ένα μέτωπο της συνδικαλιστικής και πολιτικής Αριστεράς, που μέσα από κοινές πρωτοβουλίες, θα αντιστέκεται και θα υπερασπίζει τις κατακτήσεις του κλάδου.
*Σύνεδρος της ΑΡΕΝ, Β΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης και ΑΡΕΝ, Α΄ ΕΛΜΕ Πειραιά