Δημόσιο χρέος: Ένα βιβλίο «όπλο» σε ένα ζήτημα κομβικό

Εκτός από τον ίδιο, στην εκδήλωση μίλησαν οι Παναγιώτης Λαφαζάνης και Ζωή Κωνσταντοπούλου, οι οποίοι έχουν προλογίσει το βιβλίο, μαζί με τον Πάνο Κοσμά. Ο τελευταίος έκανε μια σύντομη εισαγωγή στο περιεχόμενο του βιβλίου, το οποίο μας «βοηθάει στο να κατανοήσουμε ότι χρειάζεται συνειδητός αγώνας και σχέδιο ανατροπής της ιμπεριαλιστικής επιτροπείας, του τρόπου διαχείρισης μιας ντε φάκτο χρεοκοπίας», αποτελώντας έτσι ένα χρήσιμο «όπλο» για να οργανώσουμε τη ρήξη με αυτό το μηχανισμό καπιταλιστικής τοκογλυφίας.
Ο συγγραφέας, αφού επισήμανε ότι οι κρίσεις χρέους που πλήττουν τις χώρες της περιφέρειας, όπως η Ελλάδα, ξεκινούν πάντα από το κέντρο (όπως η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008-2009 στις ΗΠΑ) και στη συνέχεια περνούν και στις άλλες χώρες, αναφέρθηκε στη συμβολή του Π. Λαφαζάνη και της Ζ. Κωνσταντοπούλου, στις διαδικασίες λογιστικού ελέγχου του ελληνικού δημόσιου χρέους. Γι’ αυτό και εκτίμησε ως ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός ότι, παρά τις όποιες διαφωνίες, «συζητάμε από κοινού για ένα κεντρικό στοιχείο της καπιταλιστικής κυριαρχίας και τις στρατηγικές που θα ακολουθήσουμε για την κατάργηση ενός χρέους επονείδιστου, αθέμιτου και απεχθούς». Η κατά μέτωπο αντιμετώπιση του ζητήματος του χρέους άλλωστε, σύμφωνα με τον Ε. Τουσέν, μαζί με άλλα μέτρα σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, είναι η αναγκαία προϋπόθεση για τη μετάβαση σε μια δικαιότερη κοινωνία. 
Ο Π. Λαφαζάνης υπογράμμισε το ρόλο του συγγραφέα στην ανάδειξη του ζητήματος του χρέους, ώστε σήμερα με ισχυρά επιχειρήματα να μιλάμε για παράνομο και μη βιώσιμο χρέος και να θέτουμε το ζήτημα της διαγραφής του. Η Ζ. Κωνσταντοπούλου από τη μεριά της, αναφερόμενη στον Ε. Τουσέν και τη δουλειά του, έκανε λόγο «για έναν πολύτιμο σύμμαχο του λαού μας, ένα υπόδειγμα ανιδιοτελούς προσφοράς για την καταγραφή όλων των στοιχείων που μπορούν να συμβάλουν στην ανατροπή του καθεστώτος των μνημονίων και της χρεοκρατίας που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα», ενώ χαρακτήρισε το βιβλίο «πράξη πολιτικής αντίστασης, μια πράξη εμψύχωσης των πολιτών, ενάντια στην προπαγάνδα των μνημονίων».  
Το βιβλίο κυκλοφορεί σε μια στιγμή που το ζήτημα του χρέους επανέρχεται στη δημόσια συζήτηση, καθώς η κυβέρνηση έχει επικυρώσει την παράταση του μνημονίου και ένα ασφυκτικό πλαίσιο άγριας λιτότητας μέχρι το 2060, με πρόσχημα τη «ρύθμιση του χρέους», παρόλο που οι σχετικές συζητήσεις για το μοντέλο διεθνούς διαχείρισης του ελληνικού κρατικού χρέους ακόμα εκκρεμούν. Κυρίως όμως γιατί το ζήτημα του χρέους ήταν και παραμένει κομβικό για οποιαδήποτε ριζοσπαστική προσπάθεια ανατροπής του καθεστώτος εργασιακής εκμετάλλευσης και ιμπεριαλιστικής επιτροπείας. 
Όλα αυτά εν αναμονή της έκθεσης του ΔΝΤ την Πέμπτη 20/7, που πιθανότατα θα επιβεβαιώσει τις απόψεις περί «μη βιώσιμου χρέους» και θα αναμένει την περαιτέρω «συγκεκριμενοποίηση» των μέτρων ελάφρυνσης από την πλευρά της ΕΕ, ώστε το Ταμείο να εγκρίνει ακόμη και το «συμβολικό» ποσό του 1,6 δισ. ευρώ που αιτήθηκε η κυβέρνηση με την επιστολή δεσμεύσεων του Α. Τσίπρα και του Ε. Τσακαλώτου. Με άλλα λόγια, το αφορολόγητο και οι συντάξεις θυσιάστηκαν για να «εξευμενιστεί» το ΔΝΤ, αλλά ούτε οι «ευκολίες αποπληρωμής» δεν κερδήθηκαν, τουλάχιστον μέχρι τις γερμανικές εκλογές. Γι’ αυτό και η κυβέρνηση ετοιμάζει τη δική της «έξοδο στις αγορές» με ανταλλαγή του 5ετούς ομολόγου που είχε εκδώσει ο Σαμαράς το 2014, με στόχο να προλάβει τα άσχημα μαντάτα από την Ουάσινγκτον. 
Τα τοκογλυφικά παιχνίδια με το κρατικό χρέος (προς στήριξη ντόπιων και διεθνών «κορακιών», επενδυτών κλπ.) που αποτελούν τον ιδανικό μοχλό εκβιασμού για να δημιουργούνται τα «ματωμένα» πλεονάσματα (μέσα από τη συντριβή των εργατικών εισοδημάτων, δικαιωμάτων και κοινωνικών δαπανών…) οφείλουν να είναι στο επίκεντρο των κινηματικών και πολιτικών παρεμβάσεων της Αριστεράς. Η επίμονη προβολή της μόνης απάντησης που εξυπηρετεί τα συμφέροντα όσων ζουν από τη δουλειά τους παραμένει προτεραιότητα για το δικό μας στρατόπεδο: στάση πληρωμών και διαγραφή του επονείδιστου - παράνομου - επαχθούς χρέους. 
Από αυτή τη σκοπιά η εργασία του Ε. Τουσέν μας εξοπλίζει με πλούσια επιχειρήματα, για να δώσουμε αυτή τη μάχη με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Πρόκειται όντως για ένα σημαντικό πολιτικό «όπλο» στο πλαίσιο ενός σχεδίου ρήξης με τα μνημόνια, το εγχώριο σύστημα και την ΕΕ.