Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε το Πρώτο Φεστιβάλ της ΛΑΕ. Στο παλιό αμαξοστάσιο του ΗΛΠΑΠ στις 7 και 8 Ιούλη οργανώθηκε ένα γεγονός που συνδύασε τον πολιτικό και συναυλιακό χαρακτήρα.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Για τους συντρόφους και τις συντρόφισσες της ΛΑΕ ήταν ένα «στοίχημα» που κερδήθηκε, παρά τα κενά που υπήρξαν. Ήταν ένα γεγονός που έδωσε ώθηση στις προσπάθειές μας, αλλά ταυτόχρονα υπογράμμισε αναγκαίες επιλογές και καθήκοντα.
Από το χώρο πέρασαν περίπου 2.500 άτομα. Αριθμός ικανοποιητικός, παίρνοντας υπόψη το σύντομο χρονικό διάστημα προετοιμασίας, τις αδυναμίες της ΛΑΕ και το γενικό «μούδιασμα» που βαραίνει τον κόσμο της Αριστεράς.
Αξιοπρόσεκτη ήταν και η ηλικιακή σύνθεση όσων συμμετείχαν. Ήταν ένα ισορροπημένο μίγμα μεγαλύτερων και νεότερων ηλικιών. Ακροατήρια με διαφορετικά χαρακτηριστικά και εμπειρίες, απαραίτητα και τα δύο για την ανασύνταξη του κινήματος και της Αριστεράς.
Απαιτείται άμεσα ένας σχεδιασμός από τη ΛΑΕ, με στόχο την προσέγγιση, την επανασυσπείρωση, τη σταθερή σύνδεση με το εργατικό κίνημα. Που θα δίνει πολιτική στήριξη και οργανωτική βοήθεια στους αγώνες που ξεσπούν, που θα «σπάει» φυσιολογικές δυσπιστίες και θα κερδίζει στη συλλογική δράση και τις αξίες της Αριστεράς.
Άλλο στοιχείο με σημασία ήταν η μεγάλη και προσεκτική παρακολούθηση των συζητήσεων και των δύο ημερών. Την Παρασκευή για την απάντηση της Αριστεράς ενάντια στην ΕΕ του νεοφιλελευθερισμού, της λιτότητας, του ρατσισμού. Το Σάββατο για την εναλλακτική πρόταση διεξόδου και το μέτωπο ανατροπής.
Αποδείχθηκε σωστή και χρήσιμη η επιλογή το διήμερο να πάρει από τη μία το χαρακτήρα μιας διεθνούς-διεθνιστικής συζήτησης με προσκαλεσμένους της ευρωπαϊκής ριζοσπαστικής Αριστεράς και από την άλλη να αξιοποιηθεί ως ευκαιρία από τη ΛΑΕ για την προβολή της πρότασης για τη συγκρότηση μετώπου των δυνάμεων της αντιμνημονιακής ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Οι τοποθετήσεις των εκπροσώπων της Αριστεράς από τη Γαλλία, τη Βρετανία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, τη Γερμανία κατέθεσαν έναν πλούσιο προβληματισμό για τους επιβεβλημένους αγώνες και την εναλλακτική πρόταση ενάντια στην ΕΕ. Για τα συμπεράσματα και τα μαθήματα της επώδυνης ελληνικής εμπειρίας του 2015, βοηθητικές ήταν οι τοποθετήσεις του σ. Γ. Αλμπάνη (Δικτύωση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς) και του σ. Νίκου Χουντή (ευρωβουλευτή της ΛΑΕ). Την κομβική σημασία του χρέους, την αναγκαιότητα στάσης πληρωμών και της διαγραφής του ανέδειξε ο Ερίκ Τουσέν. Κατά τη γνώμη μας, λόγω της συγκυρίας σε Ευρώπη και Ελλάδα εξαιρετικά χρήσιμη ήταν η τοποθέτηση του Τζον Ρις. Κάνοντας μια αναδρομή από το Brexit στην επιτυχία του Κόρμπιν, ανέδειξε τα ταξικά θέματα που κινητοποιούν τους εργαζόμενους και τη νεολαία, που κερδίζουν στην αριστερή πολιτική, διαμορφώνουν το αναγκαίο αντίβαρο στον «προστατευτισμό» και στον «κυριαρχισμό».
Η μεγάλη συμμετοχή τη δεύτερη μέρα με ομιλητές τους Αλ. Αλαβάνο, Ζωή Κωσταντοπούλου, Παν. Λαφαζάνη, υπογράμμισε την θέληση και την πεποίθηση για την αναγκαιότητα συγκρότησης μετώπου της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Είναι μια καλοδεχούμενη πίεση που τουλάχιστον η ΛΑΕ –όπως φάνηκε και από το αντίστοιχο τμήμα της ομιλίας του Π. Λαφαζάνη– θα επιμείνει για να εκφραστεί στην πράξη, παρά τις δυσκολίες που έχουν φανεί.
Στις αδυναμίες του φεστιβάλ μπορεί να μετρηθεί ότι θα ήταν αναγκαία μια μεγαλύτερη εκπροσώπηση άλλων δυνάμεων –οργανωμένων και ανένταχτων- της ριζοσπαστικής Αριστεράς, στις όποιες έτσι κι αλλιώς η ΛΑΕ απευθύνει κάλεσμα κοινής δράσης.
Συνεχίζουμε
Η πρόσφατη συμφωνία κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ με την πλήρη στήριξη της εγχώριας κυρίαρχης τάξης οργανώνει μια θηριώδη επίθεση στον κόσμο μας. Η κυβερνητική προπαγάνδα δίνει τα «ρέστα» της να πείσει για ένα νέο success story ανάλογο με αυτό του Σαμαρά.
Η σκληρή πραγματικότητα της άγριας λιτότητας, της ανεργίας, της εργασίας-λάστιχο, της καταστολής δεν αφήνουν περιθώρια για μνημονιακή συναίνεση. Αγώνες όπως των συμβασιούχων, κινητοποιήσεις όπως για την Ηριάννα, θα συνεχίσουν να εκδηλώνονται. Αυτό όμως δεν αρκεί.
Η ΛΑΕ θα χρειαστεί να καταβάλει κάθε προσπάθεια για να στηρίξει, να συνδεθεί και να συνδέσει διαφορετικούς επιμέρους αγώνες. Και ταυτόχρονα, μέσα σε αυτή τη διαδρομή να πείσει και να κερδίσει στη συνολική εναλλακτική μας πρόταση. Η ΔΕΑ και το Κόκκινο Δίκτυο θα συμβάλουν σε μια τέτοια πρόταση.
ΥΓ: Σύσσωμα τα «αντικειμενικά» ΜΜΕ έθαψαν το Φεστιβάλ. Μια βδομάδα μετά, στην εφημερίδα «Τα ΝΕΑ» υπήρξε ένα άρθρο. Η αρχή του, ακόμα κι έτσι όπως ήταν γραμμένη, έδειχνε τι φοβούνται πολλοί και διάφοροι. Τη διεκδίκηση και το κέρδισμα του κόσμου που φεύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ και αναζητά διέξοδο. Ο τίτλος προβοκατόρικος, «Κάτι κουρασμένα παλληκάρια». Τους απαντάμε. Τα καλύτερα παιδιά δεν πήγαν στο σπίτι τους, είναι χιλιάδες και θα μας βρείτε απέναντί σας.