Η μαζική απεργία των συμβασιούχων των δήμων στην αρχή του καλοκαιριού, που «ακούστηκε» σε ολόκληρη τη χώρα κι εξέθεσε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, έθεσε το φλέγον ζήτημα του δικαιώματος στη μόνιμη και σταθερή δουλειά.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Τα «αποκαλυπτήρια» των αληθινών προθέσεων της κυβέρνησης, έκτοτε, έρχονται απανωτά και συγκλίνουν με μαθηματική ακρίβεια στο στόχο της, που είναι η περαιτέρω ελαστικοποίηση των ήδη ελαστικών σχέσεων εργασίας, μέχρι που να είναι πια ανούσιος ο όρος «σχέση εργασίας», αφού δεν περιγράφει κανενός είδους σχέση και δέσμευση προς τον εργαζόμενο. Θα ήταν ακριβέστερο να αναφερόμαστε σε «καθηκοντολόγιο του εργαζόμενου» ή «κατάλογο δικαιωμάτων του εργοδότη».
Ο άλλος στόχος της κυβέρνησης, που περνάει μέσα από τη διάλυση της όποιας εργασιακής σχέσης έχει απομείνει, είναι η απόσυρση του κράτους από κάθε κοινωνική υπηρεσία και η αντικατάστασή του από ΕΣΠΑ, ιδιώτες, εργολάβους, κοινοπραξίες, ΚΟΙΝΣΕΠ, ΜΚΟ κ.λπ.
Το τραγελαφικό είναι ότι θα σπαταλώνται περισσότεροι πόροι δημοσίου χρήματος, αφού όλα αυτά κοστίζουν περισσότερο από την απευθείας δουλειά στο Δημόσιο, μόνο που αυτοί οι πόροι θα κατευθύνονται στους «μεσάζοντες» ανθρώπινου εργατικού δυναμικού.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από τη δικαιοσύνη, λανσάροντας τη θεωρία ότι την αντιπολιτεύεται, βγάζοντας αντεργατικές αποφάσεις, ενώ η κυβέρνηση… μάχεται για να τις αποκρούσει.
Η πραγματικότητα
Η πραγματική ζωή δείχνει ότι μετά την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου της 7ης Ιουνίου, με την οποία δοκίμασαν να πετάξουν σε μια νύχτα χιλιάδες συμβασιούχους των δήμων στην ανεργία, μπαίνει τέλος στην παράταση όλων των συμβάσεων.
Και η «λύση» Σκουρλέτη (που είναι ούτως ή άλλως προβληματική), αφήνει πάρα πολλούς συμβασιούχους απλήρωτους, ενώ δουλεύουν (ίσως και περισσότερους από 1.300). Πολλοί επίτροποι του Ελεγκτικού Συνεδρίου δεν εγκρίνουν τα απαραίτητα εντάλματα πληρωμής σε δήμους όπως της Θεσσαλονίκης, Πυλαίας, Κυκλάδων, Πεύκης, Καβάλας, Μαγνησίας κ.λπ.
Αναγκάστηκε ο υπουργός Εσωτερικών να εκδώσει άλλη μια διευκρινιστική εγκύκλιο (στις 5/9), για να πληρωθούν οι εργαζόμενοι, αλλά είναι γνωστό από την προηγούμενη φορά πώς κατέληξαν εγκύκλιοι και νομοθετικές ρυθμίσεις, φτάσαμε δηλαδή, δια της ιδίας οδού, στη γνωστή απόφαση της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Η πραγματική ζωή μετρά αυτήν τη στιγμή εκατοντάδες απλήρωτες συμβασιούχες καθαριότητας σε υπουργεία (Περιβάλλοντος, Οικονομικών, Εργασίας) και σε Πανεπιστήμια, καθώς, η γνωστή απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου είχε κι άλλα «θύματα» κι έτσι, η κυβέρνηση σήμερα, δεν μπορεί να εξασφαλίσει την πληρωμή δεδουλευμένων, παρά μόνο μέχρι τον Ιούνιο του 2017!
Η προτροπή (προς τις απλήρωτες καθαρίστριες) των Γεν. Γραμματέων των υπουργείων Διοικητικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος κ.λπ. είναι «δουλέψτε για να έχετε το δικαίωμα να διεκδικήσετε από το Δημόσιο, την πληρωμή των δεδουλευμένων κι εμείς θα προσπαθήσουμε να σας πληρώσουμε με κάποιον τρόπο»!!!
Η πραγματική ζωή και της υπηρεσίας Ασύλου του υπ. Μεταναστευτικής Πολιτικής περιλαμβάνει επίσης απλήρωτα δεδουλευμένα και μειωμένα δικαιώματα, με πολλές αόριστες υποσχέσεις.
Η πραγματική ζωή λέει ότι το Σεπτέμβρη λήγουν οι συμβάσεις των επικουρικών γιατρών στα νοσοκομεία, ενώ ο Τσίπρας επαναλαμβάνει τη θεατρική παράσταση των συμβασιούχων των δήμων, πηγαίνει δηλαδή στο Υπουργείο Υγείας και δηλώνει ότι θα συνεχίσουν οι συμβάσεις των γιατρών. Αυτές που ξέρει ότι το Ελεγκτικό τις βγάζει άκυρες.
Όσον αφορά τους 8μηνίτες, πολλές φορές σημαίνει ότι το 8μηνο αυτό δεν δικαιούσαι να το κάνεις ούτε στον τόπο διαμονής σου, αλλά υποχρεούσαι από τη σύμβαση να μετακινηθείς όπου χρειαστεί, για τις ανάγκες της υπηρεσίας. Αν δεν μπορείς να μετακινηθείς με δικά σου έξοδα, λύεται η σύμβαση με δική σου υπαιτιότητα.
Και όλα αυτά, την ώρα που στα στοιχεία που κατέθεσε η ΓΣΕΕ στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή Κοινωνικών Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης καταγράφει ότι το ποσοστό φτώχειας των εργαζομένων μερικής απασχόλησης, από 30,1% το 2009, εκτινάχθηκε στο 52%, ενώ το ποσοστό απόλυτης φτώχειας των μισθωτών πλήρους απασχόλησης το 2009 ανερχόταν στο 7,6% και πλέον αγγίζει το 20%.
Η αναλγησία και η αδιαφορία της κυβέρνησης εκδηλώνεται και στον τρόπο που αντιμετωπίζει τα προβλήματα που δημιουργούνται στους συμβασιούχους που έχει απλήρωτους. Αντί να τους εξασφαλίσει ότι δεν θα κόβεται το ηλεκτρικό, το νερό και το τηλέφωνό τους, ότι θα χρησιμοποιούν τα Μέσα Μεταφοράς χωρίς να πληρώνουν εισιτήριο για να πηγαίνουν σε μια απλήρωτη δουλειά, πρότεινε στα σωματεία των εργαζομένων να τους δώσουν δωροεπιταγές για το άνοιγμα των σχολείων και βοηθήματα χρηματικά για τις μετακινήσεις τους. Σε αυτά τα σωματεία που θέλει να καταργήσει, αλλάζοντας το συνδικαλιστικό νόμο 1264/82, προτείνει η κυβέρνηση να την καλύψουν οικονομικά!
Ετοιμάζουν χειρότερα
Η επίσημη ομολογία των κυβερνητικών στελεχών είναι ωμή και κυνική, δηλώνοντας ότι το 2018 είναι το τέλος των συμβασιούχων στο Δημόσιο.
Μόνιμες προσλήψεις δηλώνουν ξεκάθαρα ότι δεν μπορούν να κάνουν λόγω μνημονιακών δεσμεύσεων.
Το κυβερνητικό… όραμα για το μέλλον των εργαζομένων είναι να γίνουμε όλοι εργολάβοι του εαυτού μας, ή άλλων πιο επιτήδειων.
Για το 2018 προτείνει στις καθαρίστριες να φτιάξουν ΚΟΙΝΣΕΠ (Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις) και να συμμετέχουν στους διαγωνισμούς που θα προκηρυχθούν από το Δημόσιο.
Στους γιατρούς των ΤΟΜΥ (Τοπικές Μονάδες Υγείας) προτείνει συμβάσεις που θα πληρώνονται από ΕΣΠΑ (τέρμα το κράτος από τη δημόσια υγεία).
Για τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς, επίσης, μόνο ΕΣΠΑ έχει φέτος. Κόβεται η κρατική χρηματοδότηση στη δημόσια παιδεία.
Για το βοηθητικό και υποστηρικτικό προσωπικό νοσοκομείων, πανεπιστημίων, υπουργείων κ.λπ. προβλέπονται «εργολάβοι τύπου Κούνεβα»!
Για τους εργαζόμενους των δήμων προτείνεται «κοινωφελής» εργασία, πληρωμένη από ανταποδοτικά τέλη (από την κοινωνία δηλαδή), ή από ευρωπαϊκά κονδύλια, με 8μηνα, 5μηνα, 2μηνα κ.λπ.
Η μαθητεία και η κατάρτιση είναι κι αυτές… καινοτόμες μορφές απασχόλησης (ο όρος «εργασία» αποφεύγεται από τις τελευταίες, φιλοεργοδοτικές κυβερνήσεις). Οι «συνεργαζόμενοι εργοδότες» θα συνεργάζονται με τον ΟΑΕΔ, που θα πληρώνει στη θέση των εργοδοτών.
Όλα για τους εργοδότες
Όσο για την «αγορά» και τους εργοδότες, το σκηνικό είναι αντίστροφο και εξοργιστικά κι απροκάλυπτα υπέρ τους.
Όπως περιγράφει η Εφημερίδα των Συντακτών στην προσπάθεια του συντάκτη της να προβάλλει τα θετικά του κυβερνητικού έργου, «22.000 άνεργοι βρήκαν μια θέση εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, μέσω των προγραμμάτων υποστήριξης μέρους του μισθολογικού και μη μισθολογικού κόστους για προσλήψεις ανέργων από επιχειρήσεις με ειδική στόχευση στην παροχή εργασιακής εμπειρίας στους νέους».
Από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δημιουργούνται οι «Δημόσιοι Υπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα», αφού το κράτος αναλαμβάνει να πληρώνει μεγάλα ποσά σε εργαζόμενους που δουλεύουν για ιδιώτες, με απόλυτη επισφάλεια και χωρίς δικαιώματα! Αυτή είναι η…ρεαλιστική Αριστερά, που αναλαμβάνει τις ευθύνες! Μόνο που οι ευθύνες είναι απέναντι στους εργοδότες.
Η ίδια η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, Ράνια Αντωνοπούλου, στην Εφ. Συν. και πάλι, περιγράφει αυτοβούλως τους κυβερνητικούς στόχους: «Η κεντρική φιλοσοφία που διατρέχει τις πολιτικές απασχόλησης του υπουργείου Εργασίας είναι η προώθηση της πλήρους απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα και η δημιουργία προσωρινών θέσεων μισθωτής εργασίας στο δημόσιο τομέα…».
Η πλευρά μας
Οι συμβασιούχοι των δήμων το ξεκίνησαν, το κατάφεραν με τους αγώνες τους. Τώρα οφείλουμε να οργανωθούμε όλοι μαζί, συμβασιούχοι και μόνιμοι, δημόσιοι και ιδιωτικοί, όσον αφορά το εργασιακό επίπεδο, εργαζόμενοι κι όσοι χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες, στο κοινωνικό επίπεδο και όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς και όσες αντιμνημονιακές δυνάμεις λογοδοτούν στην εργατική τάξη κι όχι στα αφεντικά, το συνδικαλιστικό/εργατικό κίνημα, ώστε να μας «ακούσουν» καλά!
Η μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους δεν είναι ένα απλό σύνθημα. Είναι η ασφαλής και αξιοπρεπής ζωή των εργαζομένων.