Ένας ακόμη θάνατος εργαζόμενου συμβασιούχου με «κοινωφελές πρόγραμμα» στην καθαριότητα του δήμου Ζωγράφου, έρχεται να συμπληρώσει το ζοφερό παζλ που έχει δημιουργήσει στην τοπική αυτοδιοίκηση η μνημονιακή πολιτική.
Ημερ.Δημοσίευσης
Το περιστατικό είναι το δεύτερο στο δήμο Ζωγράφου το τελευταίο εξάμηνο. Πριν από τον 42χρονο που σε λίγες μέρες τέλειωνε η σύμβασή του, είχε προηγηθεί η 62χρονη, εργάτρια καθαριότητας Ντ. Πρελορέντζου. Οι αποκαλούμενοι από το ίδιο το κράτος και την κυβέρνηση «ωφελούμενοι» είναι οι εργαζόμενοι που έχουν προσληφθεί στους Δήμους μέσω του ΟΑΕΔ και του προγράμματος «κοινωφελούς εργασίας». Με μισθοδοσία πείνας και πολύ λιγότερα λεφτά, παρότι προσφέρουν ίση εργασία με τους υπόλοιπους εργαζόμενους (μόνιμους, αορίστου και ορισμένου χρόνου). Μάλιστα είναι τόσο «ωφελούμενοι» που δεν τους καταβάλλεται το επίδομα επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας και δεν έχουν παρά ελάχιστα δικαιώματα.
Η κυβέρνηση και η συντριπτική πλειονότητα των δημάρχων, για να μειώσουν το κόστος εργασίας όπως τους επιβάλλουν τα μνημόνια και ο «Καλλικράτης», έχουν φτάσει στο σημείο να καταμετρούν συνεχώς απώλειες ζωών εργαζομένων, με τους θανάτους στον τομέα της καθαριότητας των δήμων φέτος να έχουν έξαρση, λόγω της αβεβαιότητας της πλειοψηφίας πια των εργαζομένων στον τομέα αυτό για το εργασιακό τους μέλλον. Αβεβαιότητα που συμπληρώνεται ακόμη και με τη μη χορήγηση Μέσων Ατομικής Προστασίας σε πολλούς δήμους, αλλά και την έλλειψη προληπτικών ιατρικών εξετάσεων και εμβολιασμών σε μια τόσο ανθυγιεινή δουλειά.
Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του εκπροσώπου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στο πρόσφατο συνέδριο της ΚΕΔΕ που λέει ότι θα πρέπει η κρατική επιχορήγηση να μειωθεί και να φτάσει να αποτελεί μόλις το 30% των εσόδων των δήμων, ενώ το 70% θα πρέπει να προέρχεται από ίδια έσοδα των δήμων. Με την επικράτηση αυτού του μοντέλου οι δήμαρχοι ένα δρόμο έχουν: ιδιωτικοποιήσεις, συμπράξεις με ιδιώτες για κατασκευή έργων, αύξηση δημοτικών τελών και μείωση του αριθμού των εργαζομένων που απασχολούν (συνολικά με πρώτα θύματα εδώ τους συμβασιούχους).
Αν οι εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, και κυρίως οι παρατάξεις της Αριστεράς, δεν πάρουν άμεσα πρωτοβουλίες διεκδίκησης για την καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας αλλά και για αγώνα διαρκείας για τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων εργαζομένων, δύσκολα θα αποφύγουμε τη συνέχιση αυτών των θανάτων εργαζομένων.