Φύλλο Νο 397 (6 Δεκέμβρη 2017)

Σύμφωνα με τον Τύπο, στην ατζέντα των συνομιλιών του Ερντογάν με τον Τσίπρα, θα ήταν το προσφυγικό, η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας, το Κυπριακό, η σύνδεση της Θεσσαλονίκης ακτοπλοϊκά με τη Σμύρνη και σιδηροδρομικά με την Κωνσταντινούπολη, καθώς και η κατασκευή της γέφυρας Ιψαλα-Κήπων στον Έβρο.

Οι πιέσεις έφεραν την πρώτη υποχώρηση της κυβέρνησης στο ζήτημα του περιορισμού του δικαιώματος στην απεργία. Είναι μια μάχη που μόλις άνοιξε και χρειάζεται όταν ολοκληρωθεί να βρει νικητές τους εργαζόμενους.

Ένας ακόμη θάνατος εργαζόμενου συμβασιούχου με «κοινωφελές πρόγραμμα» στην καθαριότητα του δήμου Ζωγράφου, έρχεται να συμπληρώσει το ζοφερό παζλ που έχει δημιουργήσει στην τοπική αυτοδιοίκηση η μνημονιακή πολιτική.

Στο προηγούμενο φύλλο της ΕΑ σε άρθρο για την πρώτη φάση της ισπανικής επανάστασης, είχαμε περιγράψει την ισπανική κοινωνία του μεσοπολέμου σαν δύο χωριστούς κόσμους, από τη μια της ολιγαρχίας και των στηριγμάτων της και από την άλλη των εργατών και φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Την Τετάρτη 29 Νοέμβρη πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η εκδήλωση παρουσίασης του ημερολογίου του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών στον πολυχώρο Κομμούνα. Ομιλητές ήταν ο σκιτσογράφος Μιχάλης Κουντούρης, ο φωτογράφος Άγγελος Καλοδούκας, ο ιρανός πρόσφυγας Soliman Rasol, η Arezou Imedia, μητέρα του μικρού Αμίρ, κι εκ μέρους του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών η Λίνα Παλλάκη. Το ημερολόγιο είναι ένα από τα βασικά έσοδα του σχολείου αλλά και ταυτόχρονα εργαλείο διάδοσης αντιρατσιστικών ιδεών.

Ο Αλί Αμπντάλα Σάλεχ, που κυβέρνησε με σιδερένια πυγμή τη Βόρεια Υεμένη από το 1978 και την επανενωμένη Υεμένη από το 1990 ώς το 2011 και την εξέγερση που τον ανέτρεψε, έπεσε νεκρός μετά από επίθεση των ανταρτών Χούτι, που μέχρι πρότινος βρίσκονταν σε συμμαχία μαζί του.

Οι τελευταίες εβδομάδες φωτίζουν μια σειρά πτυχές και δυναμικές των πολιτικών διεργασιών στη Λατινική Αμερική, στο φόντο πάντοτε της κρίσης του «ροζ κύματος» και των ανακατατάξεων και συγκρούσεων που αυτή προκαλεί.

Λίβανος:
Με ενδιάμεσο σταθμό το Παρίσι (όπου μάλλον υπήρξε γαλλική παρέμβαση «εκτόνωσης»), ο Χαρίρι επέστρεψε στο Λίβανο, όπου ανακοίνωσε ότι «αναστέλλει» την παραίτησή του. Δήλωσε ότι την κατέθεσε στον πρόεδρο Μισέλ Αούν, του ζητήθηκε να παραμείνει δείχνοντας «εποικοδομητικό πνεύμα» και ότι δέχτηκε να αρχίσει ένας διάλογος. Η πίεση να περιοριστεί η δύναμη της Χεζμπολά θα συνεχιστεί αναμφίβολα, αλλά προς το παρόν η «μετωπική επίθεση» που επιχείρησαν οι Σαούντ με την παραίτηση Χαρίρι με στόχο να πυροδοτήσουν πολιτική κρίση, δείχνει να ανακόπηκε. Η Σαουδική Αραβία, το Ισραήλ, οι ΗΠΑ, όλοι τους θέλουν να βρεθεί τρόπος να ηττηθεί η λιβανέζικη οργάνωση. Μόνο που προς το παρόν, μοιάζουν να περιμένει ο ένας τον άλλο, γιατί κανείς δεν αισθάνεται σίγουρος ότι μπορεί να «κάνει τη δουλειά»...