Παρατηρώντας τα αποτελέσματα των εκλογών στα σωματεία των εκπαιδευτικών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση που ολοκληρώνονται αυτή την εβδομάδα, ξεκινάμε να βγάζουμε τα πρώτα συμπεράσματα.
Πρώτο ποσοτικό χαρακτηριστικό είναι η αύξηση της συμμετοχής αλλά και η ενωτική προεκλογική δουλειά όλων των παρατάξεων. Η αύξηση της συμμετοχής εξηγείται από δύο διαφορετικούς λόγους . Ο ένας είναι ότι η μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ απενοχοποίησε τις παλιές κυβερνητικές παρατάξεις που πρόσκεινται σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και τις ξανασυσπείρωσε. Ο άλλος λόγος αύξησης της συμμετοχής είναι η ανασφάλεια που νιώθουν οι εκπαιδευτικοί με ελαστικές σχέσεις εργασίας που στήριξαν την Αριστερά.
Έτσι βλέπουμε την ισχυροποίηση της δεξιάς που θα την έλεγε κανείς κερδισμένη και την επάνοδο των δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ που μόλις πριν 3 χρόνια φαίνονταν να διαλύονται. Η νεομνημόνιακη παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ στους καθηγητές σταθεροποιήθηκε ενώ στους δασκάλους το ενδιαφέρον είναι ότι σε περιοχές που δεν είχε ψηφοδέλτια, οι ψήφοι φαίνεται να κατευθύνθηκαν προς τα σχήματα του ΠΑΣΟΚ κάτι όχι και τόσο παράλογο, αν δει κανείς την σύνθεση των προεδρείων στην ΔΟΕ ( ΝΔ , ΠΑΣΟΚ, ΣΎΡΙΖΑ, πρώην ΠΑΣΟΚ) και στην ΟΛΜΕ (ΝΔ , ΣΥΡΙΖΑ) .
Αριστερά
Για την Αριστερά τα αποτελέσματα ποικίλουν. Αλλού καταγράφει απώλειες, αλλού έχει στασιμότητα και αλλού παίρνει πρωτιές. Συγκεκριμένα: οι δυνάμεις του ΚΚΕ παρουσιάζουν στασιμότητα χωρίς να πάρουν πουθενά το κάτι παραπάνω συνεχίζοντας την ίδια τακτική επίθεσης πρωτίστως στην υπόλοιπη Αριστερά προεκλογικά και συγκρότηση όπου είναι εφικτό προεδρείου αναλογικού με την Δεξιά και το ΠΑΣΟΚ και όχι αγωνιστικού με τους εκπροσώπους της Αριστεράς. Οι Παρεμβάσεις - ΑΝΤΑΡΣΥΑ με εξαίρεση κάποια «κάστρα» είχαν κάποιες απώλειες. Η Πρωτοβουλία Ανεξάρτητων Εκπαιδευτικών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και η Αγωνιστική Ριζοσπαστική Ενότητα (ΑΡΕΝ) στην δευτεροβάθμια που αποτελούνται από εκπαιδευτικούς που πρόσκεινται στη ΛΑΕ, παρότι είχαν δύο σημαντικές πρωτιές στον σύλλογο Αθηνά (Γαλάτσι - Κέντρο Αθήνας) και Βάρναλη (Ελευσίνα - Μέγαρα) και κάποια καλά αποτέλεσμα, γενικά πάσχισαν να κρατήσουν τις δυνάμεις τους .
Το ζητούμενο για την Πρωτοβουλία και την ΑΡΕΝ είναι να συνεχίσουν με το πρόταγμα της ανατροπής των μνημονίων, της ενότητας των ριζοσπαστικών δυνάμεων αλλά και της ενότητας του κλάδου, παραμερίζοντας τις τεχνικές διακρίσεις μονίμων-αναπληρωτών. Μια παγίδα που ακόμη και κομμάτια της Αριστεράς έχουν πέσει. Τα θετικά αποτελέσματα όπου υπήρξε κοινή κάθοδος της Αριστεράς άλλα και η μελέτη του αθροίσματος των δυνάμεων όπου δεν έγινε, επιβεβαιώνουν την λογική αυτής της ενότητας.
Αν, λοιπόν, η προηγούμενη περίοδος μετά την προδοσία του ΟΧΙ ήταν χωρίς μεγάλες-κεντρικές μάχες στην εκπαίδευση και «δόθηκε η ευκαιρία στο μνημονικό μπλοκ να ανασυνταχθεί», η συνέχεια δεν θα τους είναι καθόλου εύκολη. Η αντίσταση απέναντι στις «υποχρεώσεις» από μεριάς Υπουργείου όσον αφορά τα συμφωνηθέντα με τον ΟΟΣΑ: συγχωνεύσεις σχολείων, 30ωρο, αξιολόγηση και περικοπές δαπανών, θα είναι αυτά που θα απασχολήσουν τους εκπαιδευτικούς από εδώ και πέρα. Η υιοθέτηση ενός επιθετικού αλλά αναγκαίου αιτήματος όπως αυτό των μονίμων διορισμών θα είναι η ευκαιρία της αντεπίθεσης του εκπαιδευτικού κινήματος.