Καμία ασφαλής πρόβλεψη δεν μπορεί να υπάρξει για το μέλλον της καταλανικής κοινωνίας. Όπως ήταν αναμενόμενο, η ακραία καταστολή του Ισπανικού Κράτους απέναντι στον καταλανικό λαό, με αποκορύφωμα τη φυλάκιση των πρώην μελών της καταλανικής κυβέρνησης και την απειλή 30ετούς φυλάκισης για τον πρώην πρόεδρο της Καταλονίας Πουιτζντεμόντ και τα υπόλοιπα κυβερνητικά στελέχη που βρίσκονται στην εξορία, έχει οδηγήσει σε απόλυτο αδιέξοδο.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Η κατάσταση είναι τέτοια, που αρκετές βδομάδες μετά την εκλογική αναμέτρηση της 20ής Δεκέμβρη που επέβαλε ο Ραχόι, το καταλανικό Κοινοβούλιο δεν έχει μπορέσει ακόμα να σχηματίσει κυβέρνηση και να εκλέξει πρόεδρο. Όλα δείχνουν ωστόσο ότι η διερευνητική εντολή για το σχηματισμό κυβέρνησης θα ξεκινήσει στις 31 Γενάρη.
Στο μεταξύ ο νέος πρόεδρος του καταλανικού Κοινοβουλίου και προερχόμενος από την Εσκέρα Ρεπουμπλικάνα Roger Torrent, μετά από τη σχετική διαβούλευση με τους πολιτικούς αρχηγούς, ανακοίνωσε ότι ο Πουιτζντεμόντ, που έχει ήδη εκλεγεί βουλευτής του PdeCAT, θα είναι υποψήφιος για την προεδρία της καταλανικής αυτονομίας. Σε αυτό το σημείο όμως αρχίζουν οι δυσκολίες, αφού ο Ραχόι έχει προειδοποιήσει ότι εάν ο Πουιτζντεμοντ επιστρέψει στην Ισπανία, ακόμα και ως πρόεδρος, θα συλληφθεί αμέσως.
Ταυτόχρονα βέβαια, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για εναλλακτικά σενάρια, αφού η ισπανική κυβέρνηση δήλωσε με σαφήνεια ότι αν επιχειρηθεί η διακυβέρνηση της Καταλονίας με τηλεδιασκέψεις από το Βέλγιο, θα ενεργοποιηθεί εκ νέου το άρθρο 155 του συντάγματος, επιβάλλοντας την τάξη.
Μπροστά στα αδιέξοδα και την κατάλυση κάθε έννοιας ελευθερίας και δημοκρατίας, μέσα σε συνθήκες όπου η επικαιρότητα μονοπωλείται από τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, βάζοντας την κοινωνία σε κλίμα αναμονής, η αριστερά χρειάζεται να πάρει πρωτοβουλίες. Τόσο οι δυνάμεις του Podemos και του En comu όσο και οι δυνάμεις της CUP, χρειάζεται να βρουν τους τρόπους να συνεργαστούν σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, ώστε η «μπάλα» να επιστρέψει στο γήπεδο των κινημάτων και του δρόμου.
Οι υποθέσεις διώξεων απέναντι σε συνδικαλιστές-τριες και αγωνιστές υπέρ της ανεξαρτησίας, είναι ακόμα ανοιχτές και πολλές δεν έχουν εκδικασθεί.
Πολλές από τις επιτροπές υπεράσπισης της Ρεπούμπλικα συνεχίζουν σιωπηλά την παρέμβαση σε γειτονιές, πόλεις και χωριά. Αυτές οι πρωτοβουλίες χρειάζεται να ενισχυθούν, να διαδοθούν τόσο στο υπόλοιπο Ισπανικό Κράτος όσο και στους λαούς της Ευρώπης που τους τελευταίους μήνες στάθηκαν αλληλέγγυοι στον αγώνα του καταλανικού λαού.
Σε έναν πιθανό νέο γύρο καταστολής, μπροστά σε μια καινούρια κλιμάκωση του αγώνα, οι δυνάμεις τη αριστεράς εντός και εκτός Καταλονίας, θα πρέπει να προετοιμάσουν τα επόμενα βήματα. Τα ερωτήματα παραμένουν. Πώς και πότε μπορεί να ανοίξει μια λαϊκή και συντακτική διαδικασία στην Καταλονία που θα βάλει τις βάσεις για μια πραγματική αυτονομία, ανεξαρτησία, δημοκρατία και ισότητα;