«Οι περικοπές αφορούν τις ζωές εκατομμυρίων δημοτών»

Ποια είναι τα σημαντικότερα προβλήματα στις γειτονιές της Αθήνας και ποια πολιτική ακολουθεί η διοίκηση Καμίνη σε μια σειρά ζητήματα που αφορούν την τοπική κοινωνία αλλά και τις υπηρεσίες του δήμου; 
Στον Δήμο Αθηναίων, τα τελευταία χρόνια υπάρχει μείωση προσωπικού κατά 60% στον τομέα του πρασίνου και της καθαριότητας, με φυσικό αποτέλεσμα τη μη ομαλή λειτουργία αυτών των τομέων. Ανάλογη έλλειψη προσωπικού υπάρχει και στις υπηρεσίες των δημοτικών διαμερισμάτων. Στα δημοτικά ιατρεία, οι εργαζόμενοι είναι «όμηροι» των συνεχόμενων συμβάσεων, που δεν ξέρουν αν θα παραταθούν. Πολλά λειτουργικά κόστη καλύπτονται από χορηγίες, όπως αυτή από το Ίδρυμα Νιάρχος. Άρα ούτε σίγουρη χρηματοδότηση υπάρχει, όταν πάψει το «φιλανθρωπικό» έργο διαφόρων ιδιωτών. Η πλειονότητα των παιδικών χαρών έχουν κλείσει, με πρόσχημα μια ευρωπαϊκή ρύθμιση. Στο 6ο Διαμέρισμα π.χ. θα μείνουν μόνο 2-3 παιδικές χαρές, με ό,τι αυτό σημαίνει για τα παιδιά και τους γονείς τους. Αυτό που χρειάζεται να βάζουμε λοιπόν επίμονα ως αίτημα είναι η αναγκαιότητα προσλήψεων για να μπορέσουν να λειτουργήσουν οι δημοτικές δομές, με αύξηση των πόρων για κρίσιμες κοινωνικές υπηρεσίες. Γι’ αυτό και καταψηφίζουμε τους μνημονιακούς προϋπολογισμούς του Καμίνη. Όταν μιλάμε για τον μεγαλύτερο δήμο της χώρας, οι περικοπές αυτές αφορούν τις ζωές εκατομμυρίων δημοτών. 
Στην περίπτωση του Προσφυγικού, η δημοτική αρχή προσπαθεί να αναδείξει τη συμβολή της σε μια «ανθρωπιστική διαχείριση» της κατάστασης. Είναι έτσι; 
Για την ώρα υπάρχει το πρόγραμμα στέγασης του δήμου, σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, αλλά είναι βέβαιο ότι δεν αρκεί για την αντιμετώπιση των αναγκών που υπάρχουν. Αρχικά αφορά μόνο τους πρόσφυγες, κυρίως Σύρους, που έχουν ενταχθεί σε πρόγραμμα μετεγκατάστασης και αναμένουν να φύγουν για άλλα ευρωπαϊκά κράτη, παρόλο που η ΕΕ δεν τηρεί ούτε αυτές τις ελάχιστες δεσμεύσεις της. Άσχετα από τις επικοινωνιακές «κορώνες» του δήμου, χρειαζόμαστε πολύ περισσότερα διαμερίσματα για τη στέγαση όλων των προσφύγων. Λύσεις υπάρχουν, όπως το διαχρονικό αίτημα του αντιρατσιστικού κινήματος και των παρατάξεων της Αριστεράς για άνοιγμα κλειστών δημόσιων κτιρίων και ανθρώπινη φιλοξενία. Δυστυχώς όμως ο Δήμος Αθηναίων απέχει πολύ από μια τέτοια λογική. Αντίθετα, δίνει ελάχιστα κονδύλια, δεν διεκδικεί τίποτα περισσότερο από το κράτος και προσπαθεί μέσω των ΜΚΟ, στις οποίες έχει παραχωρήσει όλο το «παιχνίδι», να παρουσιάσει ένα «ανθρώπινο» πρόσωπο. 
Στο όνομα της «ανάπτυξης», μια σειρά δημόσιοι χώροι στον Δήμο Αθηναίων –Ακαδημία Πλάτωνος, Γουδή, Ποδονίφτης, Πεδίο Άρεως– παραδίδονται σε ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα για εμπορική εκμετάλλευση ή υποβαθμίζονται. Μπροστά σε αυτή την απειλή για τους τελευταίους ελεύθερους χώρους, υπάρχουν έντονες αντιδράσεις από συλλογικότητες κατοίκων, δημοτικές παρατάξεις κ.ά. Γιατί έχει σημασία η ενίσχυση αυτού του μετώπου αντίστασης; 
Τα τελευταία χρόνια οι ελεύθεροι χώροι στην Αθήνα λιγοστεύουν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα αφενός την υποβάθμιση της ζωής των κατοίκων, αφετέρου την επέλαση των ιδιωτών πάνω στη δημόσια περιουσία, με στόχο το κέρδος. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της ανέγερσης mall στην περιοχή της Ακαδημίας Πλάτωνα. Παρά τις διακηρύξεις της κυβέρνησης και της διοίκησης του δήμου για δήθεν «αναβάθμιση της περιοχής και δημιουργία χιλιάδων νέων θέσεων εργασίας», η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική. Αν υλοποιηθεί το συγκεκριμένο σχέδιο, ο αρχαιολογικός χώρος θα παραδοθεί προς εκμετάλλευση στην εταιρεία Artume, ενώ για μερικές κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας που θα προκύψουν θα χαθούν εκατοντάδες άλλες στα μαγαζιά που θα κλείσουν στις γύρω περιοχές. Ευτυχώς, μέσω του Συντονιστικού Αγώνα ενάντια στο Mall και τη συμμετοχή ενεργών κατοίκων από τον Κολωνό έως το Περιστέρι, ο πολυετής αγώνας για την αποτροπή του φαραωνικού αυτού έργου συνεχίζεται. Και όχι μόνο εκεί. Ο πρόσφατος περίπατος ενημέρωσης δεκάδων ανθρώπων για τις επιπτώσεις που θα έχει το μπάζωμα του Ποδονίφτη ανέδειξε ακόμα μια σοβαρή περιβαλλοντική απειλή για την Αθήνα και τους κατοίκους της. Παράλληλα, μαζεύονται υπογραφές για να έρθει το συγκεκριμένο θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο. Το μέτωπο των ελεύθερων χώρων μπορεί να κινητοποιήσει τον κόσμο και να δημιουργήσει σοβαρές τοπικές αντιστάσεις. Ειδικά αν καταφέρουν όλες αυτές οι διαφορετικές κινήσεις κατοίκων να συντονίσουν τη δράση τους και να εμπλέξουν μαζικούς φορείς, όπως σωματεία και άλλους συλλόγους, σε αυτήν τη μάχη. 
Εδώ και 1,5 χρόνο, μια νέα δημοτική ομάδα με ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, το «Πόλης Ξεκίνημα», παρεμβαίνει στα κινηματικά και πολιτικά πράγματα του Δ. Αθηναίων. Ως ενεργό της μέλος, πες μας λίγα λόγια γι’ αυτή. Πώς προέκυψε, ποια είναι η δραστηριότητά της και τι σχεδιασμός υπάρχει για το άμεσο μέλλον;
Η ομάδα αυτή δημιουργήθηκε από μέλη και αιρετούς που αποχώρησαν από την «Ανοιχτή Πόλη», οι οποίοι/ες συναντήθηκαν με άλλους ενεργούς κατοίκους και συντρόφους. Παρεμβαίνουμε κυρίως στο ζήτημα των ελεύθερων χώρων, ενώ επιτυχημένη υπήρξε η παρέμβασή μας στο θέμα που προέκυψε με την Κοινωνική Πολυκατοικία στην οδό Μπουμπουλίνας. Εκεί, μαζί με άλλες δυνάμεις, μπλοκάραμε την έξωση των ενοίκων και την απόπειρα διακοπής νερού και ρεύματος στο οίκημα. Η υπεράσπιση των προσφύγων και άλλων ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού, όπως οι χρήστες ουσιών και οι άστεγοι, είναι ζητήματα που επίσης μας απασχολούν. Μέχρι το τέλος της άνοιξης θα επιδιώξουμε ένα ανοιχτό κάλεσμα σε μια ιδρυτική συνέλευση, με σκοπό τη δημιουργία ενός νέου δημοτικού σχήματος «από τα κάτω», με ριζοσπαστικό-αριστερό στίγμα, διεκδικητικό λόγο (εντός και εκτός συμβουλίων) και μπόλικες δράσεις αντίστασης και αλληλεγγύης. Σε αυτό το πλαίσιο, υπάρχουν σκέψεις και για τη δημιουργία ενός χώρου που θα λειτουργεί ως πολιτικό και πολιτιστικό στέκι της κίνησης και θα συσπειρώσει γύρω του όλο αυτό το πολύτιμο δυναμικό ανθρώπων. 

Εκτός από την ενασχόληση με τα δημοτικά, ως εργαζόμενη συμβασιούχος καθαρίστρια συμμετέχεις και στους αγώνες του κλάδου σου. Αυτό το διάστημα βρίσκεστε σε κινητοποιήσεις με μια σειρά αιτήματα για τις εργασιακές σας συνθήκες. Τι ακριβώς διεκδικείτε; 
Εγώ και μια μεγάλη πλειοψηφία εργαζομένων, που φροντίζουμε για τον καθαρισμό των σχολικών κτιρίων, απασχολούμαστε με συμβάσεις μίσθωσης έργου, με χαμηλότατη αμοιβή που κατά μέσο όρο φτάνει τα 300 ευρώ. Η εξευτελιστική αυτή αμοιβή καλύπτει μικρό μόνο μέρος της εργασίας που παρέχουμε, και μάλιστα καθυστερεί να μας αποδοθεί ακόμα και 3 μήνες. Για το κράτος θεωρούμαστε εργολάβοι (!) και έτσι δεν μας αναγνωρίζει κανένα δικαίωμα. Ούτε άδειες, ούτε επιδόματα, ούτε δώρα, κανένα δικαίωμα στην ασθένεια και τη μητρότητα. Μας αρνούνται ακόμα και τη χορήγηση ατομικών μέσων προστασίας, τη στιγμή που οι απειλές και οι εκβιασμοί –για μη ανανέωση της σύμβασης– βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη, αν απαιτήσουμε σεβασμό και ορθολογική αντιμετώπιση από τους διευθυντές και τις σχολικές επιτροπές. Γι’ αυτό και με την κάλυψη της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων προχωράμε σε απεργιακή κινητοποίηση τη Δευτέρα 12 Φλεβάρη, διεκδικώντας μόνιμη και σταθερή εργασία, αξιοπρεπείς αμοιβές με συμβάσεις αορίστου χρόνου, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.