«Πανεθνική μέρα δράσης» μαζί με τα αφεντικά ή γενική απεργία;

Χαρακτηριστικό της κατεύθυνσης που έχει πάρει η ΓΣΕΕ είναι το απόσπασμα του κειμένου που καλεί στη σύσκεψη «προκειμένου να συζητηθεί το εάν και κατά πόσο αυτήν την περίοδο μπορεί να διεκδικηθεί δυναμικά από τους Παραγωγικούς Φορείς της Χώρας μία αξιόπιστη στρατηγική υπέρβασης της κρίσης».
Κλείνοντας, η πρόσκληση αποτυπώνει ακόμη πιο γλαφυρά τις απόψεις της μνημονιακής πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ για το στόχο της επόμενης περιόδου. «Στόχος, λοιπόν, των παραγωγικών φορέων επιβάλλεται να είναι η δυναμική πλέον επιδίωξη, μέσω του προγραμματισμού μιας “ΠΑΝΕΘΝΙΚΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΔΡΑΣΗΣ”, αλλαγής των βασικών κατευθύνσεων που θα πρέπει να περιέχει ένα αξιόπιστο σχέδιο για την έξοδο της χώρας μας από την κρίση και την εμπέδωση συνθηκών ανάπτυξης, με περισσότερη απασχόληση, ευημερία και κοινωνική συνοχή»!
Είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έχει ξεχάσει ότι εκπροσωπεί τους εργαζόμενους και όχι τους εργοδότες και ότι η ηγεσία έχει εκλεγεί για να υπερασπίζεται τα συμφέροντα των εργατών και όχι για να ψάχνει «ένα αξιόπιστο σχέδιο για την έξοδο της χώρας από την κρίση», ζητώντας αόριστα «περισσότερη απασχόληση», χωρίς να διεκδικεί καλύτερους όρους αυτής της απασχόλησης (μισθούς, δικαιώματα, ασφάλεια, ασφάλιση κ.λπ.).
 Η ΑΔΕΔΥ από την πλευρά της, στο πρόσφατο Γενικό Συμβούλιο στις 2/2-3/2, αποφάσισε μία γενική απεργία τον Μάρτη, εξουσιοδοτώντας σχετικά την Εκτελεστική Επιτροπή.
 Οι συνδικαλιστικές παρατάξεις της αριστεράς (ΜΕΤΑ, ΠΑΜΕ, Παρεμβάσεις) πίεσαν ώστε η γενική απεργία να είναι έγκαιρα προσδιορισμένη (με πρόταση για τις 14/3), αλλά βρέθηκαν μπροστά στο... συνηθισμένο μνημονιακό φράγμα του τελευταίου διαστήματος, δηλαδή στην άρνηση από τις μνημονιακές δυνάμεις που συγκρότησαν πρόσφατα προεδρείο (ΔΑΚΕ, πρώην ΠΑΣΚΕ, ΕΑΕΚ-παράταξη ΣΥΡΙΖΑ).
Στο ίδιο το Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ αποτυπώθηκε καθαρά η στροφή του μνημονιακού προεδρείου και στο θέμα της «αξιολόγησης». Στην απόφαση που ψηφίστηκε από την πλειοψηφία ΔΑΚΕ, πρώην ΠΑΣΚΕ, ΕΑΕΚ-παράταξη ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρεται ρητά ότι «η ΑΔΕΔΥ είναι υπέρ της αξιολόγησης...».
 Και ακόμα χειρότερα, πιο κάτω, αποδέχεται ουσιαστικά την άποψη κυβέρνησης και ΣΕΒ ότι για την κατάσταση του Δημοσίου ευθύνη φέρουν και οι εργαζόμενοί του. Μέέσα στο περιβάλλον υποχρηματοδότησης, υποστελέχωσης και γενικευμένης ιδιωτικοποίησης δηλώνεται εκ μέρους του κεντρικού συνδικάτου των Δημοσίων Υπαλλήλων: «Στόχος της αξιολόγησης, την οποία εμείς προτείνουμε, είναι η βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τον πολίτη, μέσω της βελτίωσης των δομών, αλλά και των ίδιων των Δημοσίων Υπαλλήλων»! 
Και σε αυτό το σημείο ενθαρρυντική ήταν η κοινή στάση της συνδικαλιστικής Αριστεράς στην ΑΔΕΔΥ που πρότεινε να ψηφιστεί η συνέχιση της απεργίας-αποχής όπως ισχύει μέχρι τώρα, χωρίς «εκπτώσεις» και χωρίς να «κλείνει το μάτι» το προεδρείο της ΑΔΕΔΥ στην Ο. Γεροβασίλη, ότι αν πάρει πίσω την απεργοσπαστική τροπολογία υπάρχει περίπτωση να σταματήσει η απεργία αποχή ενάντια στο σύνολο του νόμου 4369/2016.
Συνυπολογίζοντας την προσπάθεια που έγινε για να διοργανωθεί απεργία στις 12/1 (για την 3η αξιολόγηση και το συνδικαλιστικό νόμο), από τις δυνάμεις της Αριστεράς, χωρίς να καλεί κανένα επίσημο συνδικαλιστικό όργανο (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΕΚΑ) και την κατάσταση που διαμορφώνεται με τη συγκροτημένη σε προεδρείο, μνημονιακή πλειοψηφία στην ΑΔΕΔΥ, είναι προφανής ο κομβικός και σοβαρός ρόλος που καλείται να παίξει η Αριστερά, ως σύνολο, στα σωματεία και τους εργατικούς χώρους, προκειμένου να μην ξεχάσουν οι εργαζόμενοι τη Γενική Απεργία και τα ταξικά τους συμφέροντα και υπερισχύσουν οι «Πανεθνικές Μέρες Δράσης», με εργαζόμενους και εργοδότες μαζί!