Φύλλο Νο 402 (21 Φλεβάρη 2018)

Την έκδοση των 400 φύλλων της γιόρτασε η «Εργατική Αριστερά» στον Πολυχώρο Κομμούνα το Σάββατο 10/2. Οι συντελεστές και οι φίλοι της εφημερίδας γιόρτασαν με πολύ όμορφες μουσικές και εκθέσεις αλλά και πολύ καλό φαγητό και ποτό.

Στην πρόσκληση της ΓΣΕΕ (για συνάντηση στις 22/2), προς την ΑΔΕΔΥ, αλλά και άλλους διαταξικούς και «παραγωγικούς φορείς», για τη διοργάνωση πανεθνικής μέρας δράσης, δεν υπάρχουν ούτε μία φορά οι λέξεις «εργαζόμενος» και «απεργία».

Είναι μάλλον φανερό ότι μετατοπιζόμαστε σε μια «νέα» εποχή. Ήδη οι κεντρικοί πολιτικοί κύκλοι, προσπαθώντας να χειραγωγήσουν σταδιακά και την κοινή γνώμη, δημιουργούν ένα μπλόκο σύμπνοιας ως προς τη μνημονιακή συμφιλίωση, δηλαδή ως προς την κεντρική πολιτική στόχευση, κατ’ επιταγή των δανειστών, ότι τα μνημόνια, τα προαπαιτούμενα και οι όροι είναι ένα γεγονός και οι προσπάθειες αφορούν την «καλύτερη» δυνατή διαχείριση.

Το Φλεβάρη του 1968, τα μέλη του ΚΚΕ στην Ελλάδα –που αντιμετώπιζαν τότε τα πιο δύσκολα καθήκοντα της αντίστασης σε μια δικτατορία, που στις 21/4/67 είχε πιάσει την ηγεσία και το μηχανισμό του κόμματος απολύτως απροετοίμαστους για αυτό το ενδεχόμενο- μάθαιναν εμβρόντητα τη διάσπαση του ΚΚΕ.

Ο εθνικισμός, που αναζωπυρώνεται σήμερα με τα συλλαλητήρια και την ακροδεξιάς κοπής ρητορική για τη Μακεδονία, αποτελεί ένα διαχρονικό όπλο στα χέρια της αστικής τάξης, με το οποίο επιχειρεί να εκτονώσει την κρίση του πολιτικού συστήματος.

Απόφαση-σταθμό για τους οροθετικούς εξέδωσε ομόφωνα το Β΄ Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αθηνών, υιοθετώντας για πρώτη φορά ρητά το μήνυμα της επιστημονικής κοινότητας ότι ένας άνθρωπος θετικός στη λοίμωξη HIV, που έχει μη ανιχνεύσιμο ιικό φορτίο, τότε ο ιός είναι μη μεταδοτικός. Και, βέβαια, σε πλήρη αντίθεση με το σκεπτικό περί επικινδυνότητας των οροθετικών γυναικών και τις πρακτικές διαπόμπευσής τους που εφαρμόστηκαν επί υπουργίας Ανδρέα Λοβέρδου.

Στις 4 Μάρτη στην Ιταλία ψηφίζουμε για την εκλογή κοινοβουλίου με ένα νέο εκλογικό σύστημα που προβλέπει την εκλογή του 1/3 των βουλευτών με πλειοψηφικό και μονοεδρικό σύστημα και τα 2/3 με ένα αναλογικό σύστημα και με τον φραγμό του 3%.

Γαλλία:
Ολοκληρώθηκε η ρήξη του Φλοριάν Φιλιπό, άλλοτε δεξί χέρι της Λεπέν, με το Εθνικό Μέτωπο. Πέντε μήνες μετά την αποχώρησή του (βρέθηκε στο στόχαστρο αρκετών «σκληρών» της παλιάς φρουράς για την αποτυχία στο δεύτερο γύρο, ενώ ο ίδιος διαφώνησε με τη στροφή της Λεπέν σε έναν πιο «μαλακό» ευρωσκεπτικισμό), ίδρυσε και επίσημα το κίνημα «Πατριώτες», με σύνθημα «Frexit!». Γρήγορα. Ο Φιλιπό θα επιχειρήσει μόνος του να υλοποιήσει τη φιλοδοξία που είχε για το FN: τη διαμόρφωση ενός «πατριωτικού ευρωσκεπτικιστικού ρεύματος, ούτε αριστερά, ούτε δεξιά». Φυσικά οι θέσεις του απέναντι π.χ. στη μετανάστευση αρκούν για να αποκαλύψουν τι πολιτικό πρόσημο έχουν πάντοτε αυτοί οι «πατριωτισμοί» που δηλώνουν «ούτε αριστερά, ούτε δεξιά»…