Καμιά απόλυση συμβασιούχου από τα Δημόσια Νοσοκομεία

Οι ίδιοι οι επικουρικοί εκφράζουν την αγανάκτησή τους για το γεγονός ότι δουλεύουν για πάρα πολλά χρόνια ως επικουρικοί και αναρωτιούνται τι... επικουρούν; Για να δουλεύουν τόσα χρόνια, σημαίνει ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και αυτό το ξέρουμε όλοι, είτε δουλεύουμε στην υγεία, είτε είμαστε χρήστες.
Το 2018 είναι η τελευταία χρονιά για τους συμβασιούχους όπως τους ξέραμε.
Είναι ελπιδοφόρο ότι οι απολύσεις των επικουρικών δεν περνάνε αμαχητί και γίνεται προσπάθεια από παρατάξεις και σχήματα της Αριστεράς να οργανωθούν αντιστάσεις, να ενημερωθεί ο κόσμος που έχει ανάγκη τα δημόσια νοσοκομεία και να βοηθήσει, να κινητοποιηθούν οι ίδιοι οι επικουρικοί, να συνειδητοποιήσουν οι μόνιμοι ότι έχουν συμφέρον να παλέψουν για τη μονιμοποίηση των συναδέλφων τους, να πιεστούν οι ομοσπονδίες για συντονισμό αγώνων.
Το ΜΕΤΑ έχει κατατάξει τον αγώνα για τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων στις πρώτες σειρές, για άμεση δράση και συσπείρωση δυνάμεων.
Το Κόκκινο Δίκτυο Εργαζομένων ήδη διοργάνωσε μια πρώτη εκδήλωση στην Κομμούνα, για να δημιουργηθεί η απαραίτητη «ατμομηχανή» αποφασισμένων και συνειδητών αγωνιστών και συνδικαλιστών της Αριστεράς.
Η παράταξή μας στο Ασκληπιείο Βούλας κινήθηκε άμεσα και αποφάσισε μια σειρά πρωτοβουλιών:
Ξεκινάμε καμπάνια «Καμιά Απόλυση Συμβασιούχου – Μόνιμη Δουλειά για Όλους – Όχι στον Εργασιακό Μεσαίωνα», με μάζεμα υπογραφών, εκφώνηση των απολύσεων από τα μεγάφωνα, επιτροπή αγώνα από μόνιμους και συμβασιούχους κλπ. Συγκαλείται ΓΣ την Τρίτη 13/3, 8πμ, με θέματα τους συμβασιούχους, την παιδική στέγη, ίσως και το παιδοψυχιατρικό.
Υπάρχει ανάγκη να ζωντανέψουμε το σωματείο και τους εργαζόμενους πάνω σε αυτό το καυτό αίτημα που μπορεί να ενώσει και να βάλει σε κίνηση όλους μας, μόνιμους και συμβασιούχους. 
Μπορούμε να νικήσουμε! 
Όπως οι καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών με την κατάληψη διαρκείας και το κέντρο αγώνα στο Σύνταγμα, όπως οι συμβασιούχοι των ΟΤΑ με τις καταλήψεις των δημαρχείων μαζί με τους μόνιμους, όπως οι εργολαβικοί που υποχρέωσαν το κράτος να τους κάνει απευθείας συμβάσεις, όπως συνέβη και με τους επικουρικούς γιατρούς και εργαζόμενους και τους συμβασιούχους του ΟΑΕΔ: Αν δεν υπήρχαν οι κινητοποιήσεις από το Νοέμβρη για τα δεδουλευμένα, αν δεν καλούσαν οι ομοσπονδίες, σωματεία και επιτροπές συγκεντρώσεις και δυναμικές παρεμβάσεις στο Υπουργείο Υγείας, οι συμβασιούχοι και οι επικουρικοί θα είχαν απολυθεί. Πρέπει λοιπόν να πείσουμε ότι ο δρόμος του αγώνα είναι αυτός που μπορεί να φέρει αποτέλεσμα κι όχι το αλισβερίσι με κυβερνητικούς «μεσάζοντες» και καθεστωτικούς διευθυντές!
Δεν είμαστε ΜΟΝΟΙ μας. Η ΟΕΝΓΕ, μαζί με την ΕΙΝΑΠ και σωματεία και επιτροπές, αλλά και η ΠΟΕΔΗΝ, παρά τα προβλήματα της ηγεσίας της, έχουν βάλει κεντρικό το ζήτημα των συμβασιούχων και των επικουρικών. 
Στην εκπαίδευση, αντίστοιχα, οι αναπληρωτές συγκροτούν επιτροπές και σωματεία ενάντια στις απολύσεις και κινητοποιούνται. 
Με τον αγώνα αυτόν θα πείσουμε τους επικουρικούς και συμβασιούχους για τη χρησιμότητα του σωματείου και θα πρέπει να τους γράψουμε όλους στο σωματείο. 
Ζητάμε τη συμπαράσταση του κόσμου, των χρηστών των υπηρεσιών υγείας και των επισκεπτών όχι μόνο σαν αλληλεγγύη ενάντια στις απολύσεις, αλλά και γιατί χωρίς τους επικουρικούς και τους συμβασιούχους θα καταρρεύσει το νοσοκομείο και το ΕΣΥ γενικότερα. Σύμφωνα με τα συνδικάτα και με τους παλιούς οργανισμούς, λείπουν 6.500 γιατροί και 25.000 νοσηλευτές και λοιπό προσωπικό. 
Η δύναμή μας είναι μεγάλη, γιατί χιλιάδες κόσμου περνάει από τα νοσοκομεία.
Μεταφέρουμε τον αγώνα και έξω από τα νοσοκομεία, μαζί με σωματεία, φορείς, δημοτικά σχήματα, επιτροπές, που κάνουν εκδηλώσεις και καμπάνια στις γειτονιές και αντίστροφα τους καλούμε σε συνελεύσεις, εκδηλώσεις, παραστάσεις στη διοίκηση κλπ.
Επιχειρούμε ήδη, μέσα από το ΜΕΤΑ, να πιεστούν ΟΕΝΓΕ, ΠΟΕΔΗΝ, ΑΔΕΔΥ να καλέσουν κοινή σύσκεψη μαζικών ομοσπονδιών με αντίστοιχο πρόβλημα (ΠΟΕ-ΟΤΑ, ΟΛΜΕ, ΔΟΕ).

«Αττικόν»: υπερπληρότητα και εντατικοποίηση

Κινητοποίηση στο υπουργείο Υγείας την Τετάρτη 7 Μάρτη πραγματοποιούν οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου «Αττικόν». Κύρια αιτία της κινητοποίησης στην οποία καλεί το σωματείο εργαζομένων του νοσοκομείου είναι η βαρβαρότητα που επικρατεί στο μεγάλο αυτό πανεπιστημιακό νοσοκομείο όταν έχει Γενική Εφημερία.
Τότε δηλαδή που το νοσοκομείο πλημμυρίζει με ράντζα. Ράντζα που μένουν όταν σταματάει η Γενική Εφημερία με αποτέλεσμα και οι ασθενείς αλλά και οι επισκέπτες του νοσοκομείου και βέβαια οι ίδιοι οι εργαζόμενοι σε αυτό να ζουν μια κόλαση και η νοσηλεία και θεραπεία των ασθενών να γίνεται σε απαράδεκτες συνθήκες.
Οι εργαζόμενοι στο νοσοκομείο απαιτούν να ανοίξουν νέες νοσοκομειακές κλίνες, να λειτουργήσει η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και να προσληφθεί μόνιμο προσωπικό όλων των ειδικοτήτων ώστε να στελεχωθεί πλήρως το νοσοκομείο. Η ιστορία των ράντζων στο Αττικόν είναι μια πολύχρονη ιστορία. Δεν ξεκίνησε με τα μνημόνια, αλλά με την κρίση το 2008. Όμως οι μνημονιακές πολιτικές κάνουν πια την κατάσταση εφιαλτική.
Όσες θέσεις έχουν καλυφθεί από τα τεράστια κενά του νοσοκομείου (οι κενές οργανικές θέσεις είναι σήμερα 350), ειδικά σε νοσηλευτικό προσωπικό, έχουν καλυφθεί από στρατιές συμβασιούχων, που οι περισσότεροι ίσα που προλαβαίνουν να μάθουν τη δουλειά και φεύγουν. Οι δε μόνιμοι υποχρεώνονται να δουλεύουν όχι μόνο έχοντας φεσωθεί από τις περικοπές και τα φορολογικά μνημονιακά χαράτσια, αλλά έχοντας πλέον και δεκάδες οφειλόμενα ρεπό, ενώ το ωράριο εργασίας παραβιάζεται συνεχώς με νοσηλευτές να ξεπερνούν τις 10 νυχτερινές βάρδιες το μήνα.
Έτσι, όχι μόνο πλημμυρίζουν με ράντζα οι διάδρομοι, αλλά και βλέπουμε στον όροφο δεκάδες διασωληνωμένους ασθενείς λόγω της πληρότητας που εμφανίζει η Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Και βέβαια ο μαγνητικός τομογράφος βρίσκεται εκτός λειτουργίας.
Παραμένει ζητούμενο να συνδεθεί και να στηριχθεί ο αγώνας των εργαζομένων του νοσοκομείου από όλο το λαό της Δυτικής Αθήνας (το μοναδικό Γενικό Νοσοκομείο για τους 7 δήμους της περιοχής), ώστε να απαντηθεί ξεκάθαρα η στάση της κυβέρνησης που διαλαλεί δεξιά και αριστερά ότι το πρόβλημα δεν την αφορά και είναι «εσωτερικό» του νοσοκομείου. Από κοινού όλοι χρειάζεται να διεκδικήσουν δημιουργία Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στη Δυτική Αθήνα και επαναλειτουργία του Νοσοκομείου Λοιμωδών στην Αγία Βαρβάρα και βέβαια προσλήψεις μόνιμου προσωπικού σε όλες τις κενές οργανικές θέσεις του νοσοκομείου.