Κινητοποιήσεις στη Φιλοσοφική

Σε τρίτη αγωνιστική εβδομάδα εισέρχεται ο σύλλογος Φιλοσοφικής. Μετά από μια περίοδο κινηματικής νηνεμίας, ο σύλλογος ξαναβρίσκει το βηματισμό του και επανενεργοποιείται αντιλαμβανόμενος τους κινδύνους που κρύβει η διάσπαση του τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας για τη διατήρηση της διδακτικής επάρκειας μέσα στον προπτυχιακό κύκλο σπουδών στις καθηγητικές σχολές καθώς και για τον ασκό του Αιόλου που ανοίγεται με την ψήφιση του νόμου για το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής για τα τμήματα των Θεατρικών σπουδών. Με βάση αυτόν επιβάλλεται η χορήγηση των ιδίων επαγγελματικών δικαιωμάτων από τα ΑΕΙ και τις ιδιωτικές δραματικές σχολές. 
Τα επίδικα
Το αφήγημα της ποιοτικής αναβάθμισης της σχολής με τη δημιουργία δύο νέων τμημάτων (ένα Φιλοσοφίας και ένα Παιδαγωγικής επιστήμης) από τη διάσπαση του ΦΠΨ καταρρέει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα μπροστά στη μεγάλη εικόνα. Την ίδια στιγμή που στα ΤΕΙ γίνονται συγκολλήσεις τμημάτων με ανόμοια επιστημονικά αντικείμενα και κατακρεουργούνται επαγγελματικά δικαιώματα, στη φιλοσοφική τους έπιασε ο πόνος να φτιάξουν δύο νέα τμήματα με επιχειρήματα που πατούν στο «ιστορικό βάρος» του Πανεπιστημίου και στην αναγκαιότητα της ανάπτυξης της Παιδαγωγικής επιστήμης. Στην πραγματικότητα οι εξελίξεις του ΦΠΨ συνδέονται άμεσα με το πόρισμα του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής για την αναγκαιότητα της απόσπασης της διδακτικής επάρκειας από τα πτυχία και τη δημιουργία παράλληλης δομής (το υποτιθέμενο τμήμα «Παιδαγωγικής επιστήμης») που θα τη χορηγεί με όριο συμμετεχόντων και ενδεχομένως δίδακτρα πατώντας στο δρόμο που άνοιξε το νομοσχέδιο Γαβρόγλου. Άμεση και κομβική είναι και η σύνδεση με την αγορά εργασίας. Η νεοφιλελευθερη πολιτική στην εκπαίδευση που επιβάλλει συγχωνεύσεις σχολείων, ουρές αναπληρωτών και μη πρόσληψη μονίμων καθηγητών απλά δεν καθιστά αναγκαία την ύπαρξη αποφοίτων με πτυχία που τους κατοχυρώνουν την οποία δυνατή επαγγελματική προοπτική.
Ο νόμος για το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής πέρα από την κοπτοραπτική τμημάτων και την ευθεία επίθεση στα επαγγελματικά δικαιώματα ήρθε να προσθέσει και την παράκαμψη του άρθρου 16. Με βάση το νόμο τα επαγγελματικά δικαιώματα του θεατρολόγου-θεατροπαιδαγωγού δε θα χορηγούνται πλέον μόνο από τα τμήματα των Θεατρικών σπουδών αλλά και από τις ιδιωτικές δραματικές σχολές. Η εξίσωση πτυχίων ΑΕΙ με αυτά των ιδιωτικών ιδρυμάτων έρχεται να επιβεβαιώσει με ένα ακόμα τρόπο την υπονόμευση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του Πανεπιστημίου.
Οι κινηματικές απαντήσεις
Καθοριστική για την κινηματική εγρήγορση του συλλόγου υπήρξε η κινητοποίηση των φοιτητών/τριών του τμήματος Θεατρικών σπουδών καθώς και ο μετωπικός τρόπος που οι δυνάμεις τις φοιτητικής Αριστεράς τη διαχειρίστηκαν. Απέναντι στο σεχταρισμό της ΚΝΕ και της γραμμής της για «διάσπαση του ΦΠΨ με καλύτερους όρους» ο σύλλογος πήρε δύο συνεχόμενες εβδομάδες μαζικές αγωνιστικές αποφάσεις με γενικές συνελεύσεις που έφταναν και τα 270 άτομα. Ακολούθησαν δυναμικές κινητοποιήσεις στην κοσμητεία της Φιλοσοφικής, στο Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, στο υπουργείο παιδείας δίπλα στο πλευρό των αγωνιζόμενων αναπληρωτών καθηγητών καθώς και στη Σύγκλητο που με αντιδημοκρατικές διαδικασίες και αδιαφορώντας για τις αποφάσεις των συλλογικών οργάνων των φοιτητών αποφάσισε τη διάσπαση.  Αποκορύφωμα των αγωνιστικών δράσεων ήταν η κατάληψη της Φιλοσοφικής στις 15 και 16/3 ύστερα από τρία χρόνια απουσίας οποιασδήποτε δράσης αντίστοιχου βεληνεκούς. Ουσιαστικός υπήρξε και ένας πρώτος συντονισμός με άλλες καθηγητικές σχολές των οποίων η διδακτική επάρκεια είναι επίσης υπό διακύβευση όπως του Μαθηματικού και του Φυσικού που πήραν ανάλογες αγωνιστικές αποφάσεις. 
Η συνέχεια
Στοίχημα φυσικά παραμένει η κλιμάκωση του αγώνα. Οι δυνάμεις της φοιτητικής αριστεράς συνεχίζοντας τη μετωπική τους δράση πρέπει να διασφαλίσουν την όξυνση αυτής της κινηματικής άνοιξης και να εγγυηθούν την περαιτέρω πολιτικοποίηση των αιτημάτων  και του συλλόγου εν γένει απέναντι σε συντεχνιακές εκτροπές ή βερμπαλιστικές σεχταριστικές κατευθύνσεις. Το μπλοκ του οργανωμένου και ανένταχτου κόσμου που είχε ενεργητική παρουσία τις τελευταίες εβδομάδες πρέπει σε κάθε περίπτωση να αποτελέσει το μοχλό που θα οργανώσει τις επόμενες δράσεις. Τελικό και πιο ουσιαστικό είναι το πως το ζήτημα του ΦΠΨ και των θεατρικών σπουδών θα αποτελέσει μέρος της συνολικής μάχης απέναντι στα σχέδια του υπουργείου και στην κατεύθυνση του νομοσχεδίου Γαβρόγλου που έρχεται να εμπεδώσει τη νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση του Πανεπιστημίου με τη σφραγίδα του μνημονίου.