Στις 17 Μάρτη, 16 πρόσφυγες από το Αφγανιστάν και το Ιράκ έχασαν τη ζωή τους στα νερά του Αιγαίου παλεύοντας με τα κύματα για πάνω από ένα 24ωρο ανοιχτά του Αγαθονησιού.
Ημερ.Δημοσίευσης
Δεν ήταν ατύχημα αλλά εγκληματική «αμέλεια» της Αστυνομίας (του κέντρου συντονισμού στην Αθήνα) και του Λιμενικού στο Αιγαίο, αφού οι αρχές είχαν ειδοποιηθεί από το πρωί της προηγούμενης μέρας, 16 Μάρτη, για το ναυάγιο, από συγγενή μιας οικογένειας των ναυαγών που ζει στο hotspot της Σάμου. Ακέραια φέρει την πολιτική ευθύνη το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και η ελληνική κυβέρνηση που πρωτοπορεί στην εφαρμογή των ρατσιστικών συμφωνιών ΕΕ-Τουρκίας με τέτοιου είδους τραγικά αποτελέσματα.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του περιοδικού «Spiegel» που βασίζεται στις μαρτυρίες των τριών διασωθέντων προσφύγων και του συγγενή τους, τη βάρκα τους κυνήγησε η τουρκική Ακτοφυλακή με αποτέλεσμα να επιταχύνουν, να μην ανταποκριθεί η μηχανή και να σταματήσουν. Μία με δύο ώρες αργότερα έφτασε στην περιοχή ένα μεγάλο πλοίο χρώματος γκρι και λευκού με μια μεγάλη κεραία και άσπρη μπλε σημαία (σαν αυτά που χρησιμοποιεί το ελληνικό Λιμενικό). Τα παιδιά άρχισαν να χρησιμοποιούν τις σφυρίχτρες που είχαν στα σωσίβιά τους για να τραβήξουν την προσοχή. Το πλοίο τούς προσπέρασε, σταμάτησε μακρύτερα και περίμενε, όπως γράφει το δημοσίευμα.
Οι τραγικές μαρτυρίες περιγράφουν πώς χάθηκαν τα παιδιά, πώς έπαθαν υποθερμία οι ναυαγοί και πώς ένα μικρό βρέφος πνίγηκε αμέσως. «Μαμά, δεν αντέχω άλλο, σε παρακαλώ, σκότωσέ με» ήταν τα τελευταία λόγια ενός από τα ανήλικα στην Αφγανή μητέρα του. Οι τρεις επιζώντες βγήκαν στην ακτή και έσυραν τα νεκρά παιδιά τους στους βράχους. Στο πλοιάριο βρισκόταν η οικογένεια του δικηγόρου Νταράμπ: ο 51χρονος πατέρας του, η μεγαλύτερη κόρη, αδέλφια και ξαδέλφια μεταξύ 4 και 20 ετών. Ο ίδιος είχε φτάσει στη Σάμο πριν από λίγο καιρό. Ο Νταράμπ καταγγέλλει ότι επικοινώνησε με τη γραμμή κινδύνου 112 όταν στα 2/3 της διαδρομής έλαβε το πρώτο μήνυμα από την 25χρονη αδελφή του, Φρέστα, που τον ειδοποίησε ότι το πλοιάριο βουλιάζει. Επίσης, έστειλε μέσω what’s up τις συντεταγμένες της τοποθεσίας ναυαγίου, με screenshot. Όμως οι ώρες περνούσαν και στη Σάμο έφταναν άλλες βάρκες αλλά όχι της οικογένειας του Νταράμπ. Σύμφωνα με το Λιμενικό, στις 16 Μαρτίου «έγιναν θαλάσσιες έρευνες για τέσσερις ώρες» και μία μεγαλύτερης κλίμακας επιχείρηση την επόμενη μέρα οπότε και περισυνελέγησαν τα 16 πτώματα.
Το πρωί της επομένης ο Νταράμπ έστειλε ξανά ένα μήνυμα μέσω what’s up. Σε αυτό το μήνυμα δεν υπήρχε καμία απάντηση, αλλά περίπου εκείνη την ώρα αρχίζει να κινητοποιείται η Ακτοφυλακή. Όμως ήταν πολύ αργά για να σωθεί οποιοσδήποτε. Όταν οι τρεις που σώθηκαν έφτασαν παγωμένοι στην αστυνομία του Αγαθονησιού, κινητοποιήθηκαν 13 πλοία, 3 ελικόπτερα και 1 αεροπλάνο, αλλά το μόνο που μπόρεσαν να βρουν ήταν 16 πτώματα. Τραγική λεπτομέρεια με αφορμή το ναυάγιο του Αγαθονησιού: τα ελληνικά ΜΜΕ αφιέρωσαν μεγάλο τμήμα του ρεπορτάζ τους στις «τουρκικές προκλήσεις», καθώς επιχείρηση «έρευνας και διάσωσης» για τους ναυαγούς έκαναν και τουρκικές ακταιωροί ανοιχτά του Αγαθονησιού στις 17 Μάρτη. Πρόκειται για εγκληματική υποκρισία και από τις 2 πλευρές: Πρώτα να αφήνουν τους πρόσφυγες να θαλασσοπνίγονται κι ύστερα να τσακώνονται για το ποιος και σε ποια ύδατα θα περισυλλέξει τα πτώματα...
Να αθωωθούν οι 35 της Μόριας
και οι 8 της Π. Ράλλη
Όμως τι γίνεται αν σωθείς από τα κύματα και φυλακιστείς στα άθλια hotspots των νησιών ή φτάσεις στην Αθήνα και κρατηθείς στο κολαστήριο της Π. Ράλλη με μόνο διαπραχθέν «έγκλημα» ότι δεν έχεις χαρτιά; Τότε περιμένεις με τους μήνες και τα χρόνια να εξετασθεί το αίτημά σου για άσυλο, εγκλωβισμένος και κρατούμενος. Και αν διαμαρτυρηθείς, απελπισμένος από την αδικία και την εξαθλίωση των φυλακών, κινδυνεύεις να βρεθείς κατηγορούμενος όπως 35 μετανάστες από τη Μόρια ή 8 που κρατούνταν στην Π. Ράλλη με τη βαριά κακουργηματική κατηγορία της «στάσης» και πολλές ακόμα πλημμεληματικές.
Οι 35 μετανάστες της Μόριας –όλοι αφρικανικής καταγωγής– συνελήφθησαν έπειτα από διαμαρτυρία στο hotspot της Μόριας στις 18 Ιουλίου 2017. Η καθιστική διαμαρτυρία αφορούσε την πολύμηνη αναμονή και τις άθλιες συνθήκες. Τότε η αστυνομία μαζί με τοπικούς φασίστες εισέβαλε στο στρατόπεδο και χτύπησε ανελέητα όποιον έβρισκε μπροστά της με αποτέλεσμα τον βαρύ τραυματισμό πολλών μεταναστών/ριών και προσφύγων. Οι ξυλοδαρμοί και τα βασανιστήρια συνεχίστηκαν και μετά τις συλλήψεις των 35, οι οποίες έγιναν στο σωρό και χωρίς κανένα στοιχείο. Μοναδικό κριτήριο ήταν το χρώμα του δέρματος των συλληφθέντων καθώς είχαν στοχοποιηθεί οι Αφρικανοί μετανάστες. Οι 35 δικάζονται στη Χίο στις 20 Απρίλη, ενώ 30 από τους 35 παραμένουν προφυλακισμένοι σε 4 διαφορετικές φυλακές.
Παρόμοια είναι η περίπτωση 8 μεταναστών που ύστερα από πολύμηνο εγκλεισμό τους στην Π. Ράλλη συνελήφθησαν στις 31 Μαΐου 2017. Χτυπώντας την καγκελόπορτα του κελιού τους, ζητούσαν μια συνάντηση με τον διευθυντή της φυλακής ώστε να ενημερωθούν για το πόσο ακόμα θα βρίσκονται υπό κράτηση. Αντί γι’ αυτό, αστυνομικοί εισέβαλαν στο κελί τους και αφού τους ξυλοκόπησαν άγρια, συνέλαβαν όποιον βρήκαν μπροστά τους. Οι 8 δικάζονται στις 27 Απρίλη στο Εφετείο Αθηνών, Αλεξάνδρας και Λουκάρεως. Τόσο για τους 35 όσο και για τους 8, πλήθος αντιρατσιστικών οργανώσεων, κινήσεων δικαιωμάτων και οργανώσεων της Αριστεράς έχουν κινητοποιηθεί ζητώντας την αθώωσή τους.
Στις 20 Απρίλη (ημέρα δίκης των 35 στη Χίο) θα γίνει συγκέντρωση και συνέντευξη Τύπου έξω από το Τμήμα Αλλοδαπών της Π. Ράλλη όσο και στα δικαστήρια της Χίου. Στις 27 Απρίλη την αλληλεγγύη μας στους 8 της Π. Ράλλη καλούμαστε να δείξουμε μέσα κι έξω από την αίθουσα του δικαστηρίου στην Αθήνα (Αλεξάνδρας και Λουκάρεως). Ένοχοι είναι η κυβέρνηση και τα σώματα ασφαλείας του κ. Τόσκα που πρώτα πνίγουν και μετά φυλακίζουν και καταστέλλουν τις δίκαιες διαμαρτυρίες των προσφύγων και των μεταναστών, όχι τα θύματα των πολιτικών της φτώχειας και του πολέμου.