Ενάντια στη διάσπαση και την παραταξιοποίηση

Σε μια περίοδο ύφεσης του φοιτητικού κινήματος και μάχης επιβίωσης για τη φοιτητική Αριστερά, θεωρούμε πολύ σημαντικά τα κείμενα που θέτουν ως προτεραιότητα στο σήμερα τη μετωπική συμπόρευση της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Αυτός είναι και ο λόγος που δημοσιεύουμε αποσπάσματα του κειμένου (ολόκληρο στο Rproject.gr) που υπογράφουν 545 αγωνιστές/αγωνίστριες του φοιτητικού κινήματος και μέλη των ΕΑΑΚ, από 107 φοιτητικούς συλλόγους, 88 σε ΑΕΙ και 19 σε ΤΕΙ.

«Τα τελευταία χρόνια βρισκόμαστε μπροστά σε μία φάση υποχώρησης του φοιτητικού κινήματος και αποδυνάμωσης των συλλογικών διαδικασιών εντός των σχολών. Η ηττοπάθεια, η απογοήτευση, η εμπέδωση ότι δεν υπάρχει εναλλακτική απέναντι στα μνημόνια, που ενισχύθηκε μετά τη νεοφιλελεύθερη προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η εμπέδωση πτυχών της αναδιάρθρωσης, αλλάζουν τον συσχετισμό της δύναμης στα πανεπιστήμια. Παρά τους δυσμενείς όρους, τη φετινή χρονιά διαμορφώθηκαν δυνατότητες κινητοποιήσεων. Οι πρώτοι γύροι συνελεύσεων και οι κινητοποιήσεις γύρω από το ζήτημα της αναστολής διανομής των συγγραμμάτων είχαν θετικά αποτελέσματα, ενώ φάνηκε ότι ο κόσμος των σχολών ανέπτυξε προβληματισμούς και μία πρωτόλεια διάθεση εμπλοκής σε συλλογικές πρακτικές. Τα ΕΑΑΚ θα έπρεπε να αξιοποιήσουν αυτές τις δυνατότητες, ωστόσο αυτό δεν συνέβη».
«Το φοιτητικό κίνημα και τα σχήματα έχουν ανάγκη από μία μεθοδολογία παρέμβασης, που θα ιεραρχεί την υπεράσπιση των υλικών συμφερόντων των φοιτητών, θα επανεισάγει στην καθημερινότητα των συλλόγων τις ριζοσπαστικές πρακτικές και τη σύγκρουση με τους φορείς της κοινωνικής εξουσίας εντός των σχολών, αλλά και με τις καθεστωτικές παρατάξεις. Που θα αφήνει πίσω την απόσυρση σε αποκλειστικά δευτερεύοντα ζητήματα και θα επιχειρεί να αποσπάσει νίκες μέσα στις σχολές.
Ταυτόχρονα, τα ΕΑΑΚ έχουν ανάγκη να επανακτήσουν τη φυσιογνωμία που τους επέτρεπε να αποτελούν εκείνο το χώρο όπου ενοποιούνταν διαφορετικά και αντιφατικά ρεύματα αριστερής, ριζοσπαστικής αμφισβήτησης που αναπτύσσονται στους συλλόγους. Ήδη, εδώ και δύο χρόνια, τα ΕΑΑΚ όφειλαν να αποτελέσουν τον καταλύτη μίας μετωπικής συσπείρωσης ΕΑΑΚ–ΑΡΕΝ–ΑΡΔΙΝ, μέσα από κοινές πολιτικές διαδικασίες και πρακτικές, ανοιχτή φυσιογνωμία, ισοτιμία στην έκφραση των σύμμαχων δυνάμεων. Με γνώμονα τη διατήρηση του κοινωνικοπολιτικού μπλοκ που εκφραζόταν από την ευρύτερη ριζοσπαστική αριστερά στις σχολές και στόχο την ενοποίηση σε ένα αριστερό, ριζοσπαστικό σχήμα ανά φοιτητικό σύλλογο. Αντ’ αυτού, εμφανίστηκαν αντιλήψεις ηγεμονισμού, σεκταρισμού, αυτοσυγκρότησης, διάλυσης των συμμάχων».
«Δηλώνουμε ξεκάθαρα ότι θα μας βρουν απέναντι όλες οι προσπάθειες παραταξιοποίησης των ΕΑΑΚ, αλλά και των οργανωτικών εξωθήσεων και των διαγραφών. Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε, με γνώμονα την ανάπτυξη του φοιτητικού κινήματος, για σχήματα μαζικά, ανοιχτά, δημοκρατικά, πλουραλιστικά, με υγιή πολιτική λειτουργία, τα οποία, πέρα και έξω από κάθε λογική οργανωτικής, γραφειοκρατικής επιβολής, θα συνθέτουν τις διαφορετικές γραμμές και αντιλήψεις και θα επιλύουν τις αντιθέσεις στο πεδίο των μαζών, θα δίνουν δυνατότητα έκφρασης των διαφορετικών αντιλήψεων και θα τους επιτρέπουν να δοκιμάζονται μέσα στους συλλόγους».