Εντός ορίων – Insyriated

Ένα ευρύχωρο διαμέρισμα στην εμπόλεμη ζώνη της Συρίας γίνεται καταφύγιο για τη νοικοκυρά του σπιτιού, τα παιδιά της και τους γείτονές της. Στον έξω κόσμο πέφτουν βόμβες και οι δρόμοι γεμίζουν ελεύθερους σκοπευτές, ο πόλεμος μαίνεται εκτός και η ζωή μάχεται να συνεχίσει εντός. Η μικρή κοινωνία του σπιτιού προσπαθεί να κρατηθεί όρθια , ενώ την ίδια στιγμή μια νεαρή γειτόνισσα, η οποία κρύβεται με το μωρό της στον ίδιο χώρο, απειλείται με επίθεση από καθεστωτικούς. Ένα απρόοπτο συμβάν όμως θα δοκιμάσει την αλληλεγγύη τους και θα φέρει μια μάνα μπροστά σε ένα σκληρό δίλλημα.
Ο σκηνοθέτης της ταινίας επιχειρεί να στερεώσει την ταινία με θεατρικά υλικά, καθώς το σκηνικό είναι άκρως θεατρικό. Πολλές φορές στην ιστορία του κινηματογράφου διακρίνουμε από αρκετούς σκηνοθέτες την συνειδητή επιλογή να σκηνοθετήσουν τις ταινίες τους με μια μορφή θεατρικότητας. Ο λόγος που γίνεται αυτή η επιλογή είναι βαθιά ιδεολογικός. Η θεατρικότητα, που υπάρχει σε μια ταινία, βοηθάει τον θεατή να απομονώσει την σκηνή σε ένα πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να καταφέρει να παρακολουθήσει και να κατανοήσει πλήρως την υπόθεση του έργου, μακριά από φλύαρες εικόνες και υπερβολικά εφέ. Όλο αυτό το υποστηρίζει με την πρωτότυπη και πρωτοποριακή κινηματογράφηση. Οι περίτεχνες κινήσεις της κάμερας μεταμορφώνουν το θεατρικό σκηνικό σε μορφή αρένας με έντονες κορυφώσεις. Η «θεατρική σκηνή» λοιπόν είναι ένα διαμέρισμα στην εμπόλεμη ζώνη της Συρίας, το οποίο γίνεται καταφύγιο για μια οικογένεια και τους γείτονές της.
Το πιο ουσιαστικό στην ταινία είναι η προβολή της αντιφατικής συμπεριφοράς όλων των χαρακτήρων της ταινίας, τους οποίους τους τοποθετεί σε οριακές επιλογές ζωής και θανάτου, κάνοντας με αυτόν τον τρόπο το δικό του πολιτικοκοινωνικό σχόλιο. Κορυφαίο πρόσωπο είναι η μάνα. Η μάνα στη συγκεκριμένη ταινία είναι το βασικό πρόσωπο από το οποίο εξαρτάται η επιβίωση όλων των υπολοίπων. Έχει αναλάβει να υπερασπιστεί με σθένος και ηρωισμό το σπίτι και την οικογένειά της, να αντιμετωπίσει όλα τα σκληρά ηθικά διλλήματα που τους παρουσιάζονται  και προσπαθεί με κάθε τρόπο να απομακρύνει όσο μπορεί τον θάνατο (πρακτικά και κυρίως ψυχολογικά). Είναι αρκετά σημαντική η κινηματογράφηση μια τέτοιας ηρωίδας, καθώς ως γνωστόν οι γυναίκες είναι αυτές που προβάλλουν ηρωική αντίσταση σε περιόδους πολέμου, φτώχιας και δυστυχίας. Ο δημιουργός λοιπόν εστιάζει και σε αυτή την πτυχή του πολέμου, στην πτυχή της γυναικείας αντίστασης.
Είναι εξαιρετικά σημαντικό σε μια περίοδο όπου καθημερινά αντικρίζουμε αποτρόπαιες εικόνες πολέμου, όπου η ανθρώπινη ζωή δεν έχει κανένα κόστος για τους μεγάλους και ισχυρούς του κόσμου, να κυκλοφορεί μια ταινία που έχει ως στόχο να ευαισθητοποιήσει και να προβληματίσει το κοινό, περιγράφοντας τον πόλεμο μέσα από τα ματιά απλών, καθημερινών ανθρώπων.
Η ταινία βραβεύτηκε με το βραβείο κοινού στο βερολινέζικο Πανόραμα και στους Ανοιχτούς Ορίζοντες του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.