4η Συνδιάσκεψη ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Συνέχιση των ισορροπιών ή σπάσιμο του αδιεξόδου;

Μετά τη συνεδρίαση του Πανελλαδικού Συντονιστικού Οργάνου (ΠΣΟ), που έγινε στις 21 Γενάρη, κυκλοφόρησαν οι «Θέσεις» της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ήδη γίνονται γενικές συνελεύσεις των τοπικών και κλαδικών επιτροπών για τη συζήτησή τους.
Το φυλλάδιο των θέσεων, εκτός από το εισηγητικό κείμενο της ΠΣΟ, περιλαμβάνει ένα κείμενο «συμβολής» του ΣΕΚ και προτεινόμενα κείμενα για αντικατάσταση θέσεων, καθώς και τροπολογίες από την Ενωτική Πρωτοβουλία Παρέμβασης και Διαλόγου (ΕΠΠΔ), την Πρωτοβουλία για μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ Αντικαπιταλιστική και Επαναστατική και το ΕΚΚΕ.
Οι θέσεις του ΠΣΟ ξεκινάνε με μία σειρά εκτιμήσεων για την περίοδο. «… Οι εξελίξεις διαψεύδουν τις εκτιμήσεις για τη σταθεροποίηση του συστήματος διεθνώς και στην Ελλάδα. Ο καπιταλισμός δεν έχει ξεπεράσει την κρίση του, αντίθετα μετατρέπεται και σε πολιτική κρίση στα μέχρι τώρα κάστρα της σταθερότητας στις ΗΠΑ και την ΕΕ», «Πάνω στο έδαφος της κρίσης οξύνονται οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστικών κέντρων και των αστικών τάξεων σε όλο τον κόσμο. Οι πολεμικές εστίες πολλαπλασιάζονται, οι πολεμικοί εξοπλισμοί αναπτύσσονται παντού (ακόμη και στην καταχρεωμένη Ελλάδα), οι κίνδυνοι για πολεμικές συρράξεις δυναμώνουν». Το ΠΣΟ προχωράει στην εκτίμηση ότι παρά την υποχώρηση: «Οι σημαντικοί αγώνες που έλαβαν χώρα το προηγούμενο διάστημα αποτελούν μια σημαντική παρακαταθήκη για τις αναμετρήσεις που έρχονται». Για τις δυνάμεις της Αριστεράς δηλώνει: «Η ΛΑΕ είναι μια ημιτελής ρήξη με το ΣΥΡΙΖΑ. Αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ και αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση, αλλά στρατηγικά αδυνατεί να διαφοροποιηθεί από το παρελθόν της ως αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόγραμμά της αποκρυσταλλώνει όλο και πιο καθαρά μια διαχειριστική λογική…». «Το ΚΚΕ … εξακολουθεί να είναι ένα κόμμα του “κομουνιστικού ρεφορμισμού”». (σσ: τι όρος και αυτός!).
Ενδιαφέρον έχουν οι εκτιμήσεις για την ίδια την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στη θέση 28 διαπιστώνεται ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ «Δεν μπόρεσε όμως να αντιμετωπίσει βαθύτερα το ρεφορμιστικό ρεύμα συγκροτώντας γύρω της ένα πιο ανθεκτικό, πιο βαθύ κοινωνικά και πολιτικά αντικαπιταλιστικό ρεύμα. … δεν πήρε αυτό που της αντιστοιχούσε στη μάχη που έδωσε, ενώ επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από την υποχώρηση και την απογοήτευση του κόσμου που είχε πιστέψει στον ΣΥΡΙΖΑ». Πάρα κάτω σημειώνεται: «Σημαντικά προβλήματα αντιμετώπισαν ειδικά το τελευταίο διάστημα οι Τοπικές Επιτροπές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Σε πολλές περιπτώσεις υπολειτουργούν, συνεδριάζουν σπάνια, ενώ η συμμετοχή σε αυτές είναι μειωμένη». Ως αιτίες γι’ αυτές τις διαπιστώσεις θεωρούνται: « … οι αμφισημίες και οι αντιφάσεις της πολιτικής της, η μη ενιαία εμφάνιση και παρέμβαση σε εργασιακούς χώρους και κρίσιμα μέτωπα. Η αδυναμία να χαραχτεί και να υπηρετηθεί ένας ενιαίος σχεδιασμός…».
Στο μεγάλο επίδικο στο θέμα των συμμαχιών η ΠΣΟ υπογραμμίζει ότι: «Η πρόταση “πολιτικής συνεργασίας” της ΑΝΤΑΡΣΥΑ απευθύνεται στο ευρύ και αντιφατικό εκείνο φάσμα δυνάμεων αντικαπιταλιστικού, αντιιμπεριαλιστικού, αντιΕΕ και αντιδιαχειριστικού προσανατολισμού που υπάρχει σήμερα στην αριστερά. … Για τις δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΛΑΕ με βάση το περιεχόμενο της πολιτικής τους, την κατεύθυνση της μετωπικής τους πρότασης, τις δυνάμεις που απευθύνονται και την κινηματική τους πρακτική δεν υπάρχουν προϋποθέσεις εφ’ όλης της ύλης πολιτικής συνεργασίας».
Το ΠΣΟ αποφάσισε ότι η ανάδειξη των οργάνων (ΚΣΕ και ΠΣΟ) θα γίνει σε αυτή τη συνδιάσκεψη όχι με ενιαίο, αλλά με ξεχωριστά ψηφοδέλτια με αναλογική εκπροσώπηση.
Οι διάφορες οργανώσεις που συμμετέχουν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, έχουν διαφορετικούς στόχους για την 4η Συνδιάσκεψη. Το ΝΑΡ, που αποτελεί και τη μεγαλύτερη συνιστώσα, διεκδικεί να «…μετασχηματιστεί σε ενιαίο αντικαπιταλιστικό πολιτικό μέτωπο με επαναστατική κατεύθυνση και κομουνιστική ηγεμονία. … Η δημοκρατική λειτουργία και η οργανωτική ανασυγκρότηση, ώστε να ξεπερνιούνται προβλήματα πολυγλωσσίας, διαφορετικών σχεδιασμών και πρακτικών, … είναι κατ’ αρχήν μια πολιτική διαδικασία που κρίνεται στα βήματα, στο περιεχόμενο της πολιτικής της γραμμής και στην ενιαία πολιτική δράση στις γειτονιές και στους χώρους δουλειάς».
Το ΣΕΚ διαφωνεί με αυτά και δεν θέλει την «πειθαρχία» στη γραμμή της πλειοψηφίας, ενώ επιδιώκει απεύθυνση στον κόσμο που «έχει αυταπάτες» για τον ΣΥΡΙΖΑ: «… Γι’ αυτό το λόγο είναι μεγάλο λάθος μαζί με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και τη χρεοκοπημένη στρατηγική της να «πετιέται» και η βάση του, ο κόσμος που τον στήριξε και τον ψήφισε. Είναι μαζικά κομμάτια της εργατικής τάξης και της νεολαίας που συγκρούονται με την κατηφόρα του ΣΥΡΙΖΑ. Το καθήκον για την αντικαπιταλιστική αριστερά είναι να τραβήξει αυτόν τον κόσμο σε συγκρούσεις με την κυβέρνηση που ο ίδιος ανέδειξε και που σε μεγάλο βαθμό εξακολουθεί να έχει αυταπάτες για την πορεία της». (Από το κείμενο συμβολής του ΣΕΚ Β2).
Πέρα όμως από την εσωτερική συζήτηση, τα μεγάλα επίδικα για την εργατική τάξη και τις λαϊκές μάζες παραμένουν και οφείλει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να δώσει σε αυτά απαντήσεις. Πώς θα σταματήσουμε τη λιτότητα και θα ανατρέψουμε τις μνημονιακές πολιτικές; Μπορεί να υπάρχει εναλλακτική πολιτική απάντηση από Αριστερά; Το ΚΚΕ με τη θέση του για Λαϊκή Συμμαχία, την επίθεση στην υπόλοιπη Αριστερά και τις χωριστές διαδηλώσεις δείχνει ότι στο άμεσο τουλάχιστον μέλλον είναι έξω από αυτή τη συζήτηση και την αναζήτηση λύσεων. Μετά τα δημόσια καλέσματα μεταξύ ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΛΑΕ, στην τελευταία συνάντηση μεταξύ των δύο σχηματισμών, η ΛΑΕ δήλωσε ότι η συνεργασία αποτελεί επιλογή κατά προτεραιότητα και ότι, αν υπάρξει θετική ανταπόκριση από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όλα τα άλλα ζητήματα (ποιες θα είναι οι βασικές πολιτικές αιχμές, σε ποιες άλλες δυνάμεις απευθυνόμαστε κλπ) θα αποφασίζονται με ομοφωνία των δύο πλευρών. Η τελική απόφαση παραπέμφθηκε από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ για μετά τη 4η Συνδιάσκεψή της. Μία θετική απόφαση κοινής δράσης και πολιτικής συνεργασίας από τη συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα δημιουργήσει τη δυνατότητα για κινηματικές και πολιτικές πρωτοβουλίες που θα εμπνεύσουν και θα συσπειρώσουν κόσμο που έχει σπάσει από το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και σε άλλες δυνάμεις της Αριστεράς (Δι.Ριζ.Α., ΑΡΚ, ΟΝΡΑ κα), δίνοντας δυνατότητες για συγκέντρωση δυνάμεων στο κίνημα, αλλά και για την οικοδόμηση εναλλακτικής πολιτικής απάντησης. Η πρόκληση είναι μπροστά. Ας ανταποκριθούν όλες οι πλευρές σε αυτό που τους αναλογεί.