Της σύνταξης...

Με τη συμφωνία για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, ο Τσίπρας επιχειρεί να εμφανιστεί ως «εθνικός ηγέτης», παρουσιάζοντας ως πρώτο «τρόπαιο» την υποχρέωση της γειτονικής χώρας να αλλάξει το όνομά της σε Severna Makedonia και την υποχρέωση περίπου 140 χωρών του κόσμου να αποσύρουν την, ως χθες, αναγνώρισή τους στη Δημοκρατία της Μακεδονίας. Η «σύνθετη-γεωγραφική» ονομασία, που αποτελούσε στόχο της ελληνικής διπλωματίας από τη δεκαετία του 1990, είναι η πρώτη δόση για το ρόλο του τοπικού συντονιστή της Νατοϊκής και ευρωπαϊκής «διεύρυνσης» που αναλαμβάνει η Αθήνα.
Όμως, όπως σημειώνουν και διάσημοι «εθνικοί δημοσιογράφοι», τα βασικά ανταλλάγματα αφορούν στο ανατολικό μέτωπο. Στην ενίσχυση του «άξονα» με το Ισραήλ και στην υποστήριξη από τις δυτικές Μεγάλες Δυνάμεις στα ζητήματα των ΑΟΖ και της ευρύτερης κατανομής ισχύος στην Ανατολική Μεσόγειο. Και αυτά είναι, πραγματικά, πολύ πιο επικίνδυνα ζητήματα.
Εδώ η πρώτη δόση της ενίσχυσης αφορά τους εξοπλισμούς. Την ώρα που η αμερικανική ηγεσία συζητά το ενδεχόμενο οριστικής ρήξης με την Τουρκία του Ερντογάν, προχωρά κανονικά το πρόγραμμα «εκσυγχρονισμού» της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας που συμφωνήθηκε κατά την τελευταία συνάντηση Τραμπ-Τσίπρα, ενώ συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις με τη Γαλλία για την προμήθεια των 2 (ή 4…) υπερ-φρεγατών τύπου FREMM, που συμφωνήθηκε κατά την τελευταία συνάντηση Μακρόν-Τσίπρα.
Αυτό το πρόγραμμα των εξοπλισμών συνιστά κοινωνική πρόκληση την ώρα της βάρβαρης περικοπής των συντάξεων, για να διασφαλιστούν τα διαβόητα «πλεονάσματα». Όμως πέρα από την οικονομική και κοινωνική διάσταση, υπάρχει μια άλλη πλευρά που δεν επιτρέπεται να υποτιμηθεί: Οι εξοπλισμοί ενισχύουν το ιδεολογικό και πολιτικό βάρος των μιλιταριστικών απόψεων, που ως καλύτερο (αλλά όχι μόνο) εκφραστή έχουν την ακροδεξιά. Ο Φρ. Φραγκούλης στη Θεσσαλονίκη ήταν μια προειδοποίηση.
Σχεδόν ταυτόχρονα ο Τσίπρας προχώρησε στη συμφωνία με τους δανειστές για το χρέος (βλ. σελ. 2 και 3). Σε αυτήν ομολογείται ότι το ΔΝΤ είχε κέρδη πάνω από 5 δισ. ευρώ και η ΕΚΤ πάνω από 8 δισ. ευρώ, μέσω του «δανεισμού-αλληλεγγύης» προς την ελληνική οικονομία! Αυτή η κυνική παραδοχή φωτίζει κάπως διαφορετικά τη δεκαετή παράταση των πληρωμών σχετικά με τα 96 δισ. των δανείων του EFSF. Δεν πρόκειται για «ελάφρυνση», αλλά για δεκαετή παράταση κερδοφόρων τόκων. Σημειώνεται ότι η συμφωνία δεν περιλαμβάνει καμία προστασία από την ανοδική τάση των επιτοκίων που, διεθνώς, θεωρείται δεδομένη.
Είναι μια συμφωνία που, μέσω της υποχρέωσης για θηριώδη πρωτογενή πλεονάσματα, οδηγεί σε έναν τούρμπο-νεοφιλελευθερισμό.
Όσοι μπήκαν στον πειρασμό να αντιμετωπίσουν ως «θετικό βήμα» τη συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ (έχοντας την αυταπάτη ότι αυτή ενισχύει τον ειρηνικό δρόμο), ας το σκεφτούν καλύτερα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με ενιαίο τρόπο και σε ενιαίο πολιτικό χρόνο, προωθεί την πολιτική της άμεσης ευθυγράμμισης με τους ιμπεριαλιστικούς «θεσμούς» και την πολιτική της νεοφιλελεύθερης μνημονιακής ταξικής επιθετικότητας στο εσωτερικό. Αυτές οι δύο πτυχές είναι άμεσα συνυφασμένες, είναι αδιαχώριστες στην κυβερνητική πολιτική.
Γι’ αυτό, η μόνη απάντηση που αρμόζει από τη μεριά του κινήματος και της ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι η σκληρή πολιτική αντιπαράθεση, είναι η πάλη για την ανατροπή αυτής της ξετσίπωτης πολιτικής.