Στις 21 Αυγούστου, εκατοντάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν σε μια κατάμεστη αίθουσα, όπου στελέχη της Αριστεράς, προσωπικότητες (π.χ. Ταρίκ Αλί), ριζοσπάστες Εβραίοι, Παλαιστίνιοι αγωνιστές μίλησαν σε μια εκδήλωση «υπεράσπισης του Τζέρεμι Κόρμπιν, εναντίωσης στον αντισημιτισμό και αλληλεγγύης με τους Παλαιστίνιους».
Ήταν μια από τις σημαντικές απαντήσεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς σε ένα ζήτημα που απασχόλησε τη Βρετανία όλο το καλοκαίρι και θα συνεχίσει να την απασχολεί (τουλάχιστον) και μέσα στο Σεπτέμβρη (συνέδριο του Εργατικού Κόμματος). Αφορά μια απίστευτης έντασης και δριμύτητας καμπάνια ενάντια «στον αντισημιτισμό στο Εργατικό Κόμμα».
Η σχετική διαμάχη έχει ξεκινήσει από το 2016. Κάποια περιστατικά πραγματικού αντισημιτισμού (π.χ. η υπεράσπιση ενός προβληματικού σκίτσου, κάποια αντισημιτικά συνωμοσιολογικά σχόλια σε ομάδες του φέισμπουκ όπου συμμετέχουν και μέλη των Εργατικών –αλλά όχι μόνο μέλη των Εργατικών), κάποιες παρεξηγήσιμες/αμφιλεγόμενες διατυπώσεις κατά την άσκηση κριτικής στο Ισραήλ, αλλά και καθαρές/δίκαιες επικρίσεις της πολιτικής του Ισραήλ έχουν «τσουβαλιαστεί» αυθαίρετα σε μια πολιτική-μιντιακή εκστρατεία που ισχυρίζεται ότι το Εργατικό Κόμμα έχει σοβαρό πρόβλημα με τον διάχυτο αντισημιτισμό στις γραμμές του.
Ο παροξυσμός της καμπάνιας είναι εμφανής. Δεν θα μπούμε σε αναλυτική παρουσίαση των «κρουσμάτων», αλλά θα αρκεστούμε να πούμε ότι ο αριθμός, η φύση τους και η αντιμετώπισή τους κάθε άλλο παρά δικαιολογούν την ένταση της επίθεσης στο Εργατικό Κόμμα.
Δύο παραδείγματα για τον παροξυσμό: Μια έρευνα, που ζήτησε ο Τζέρεμι Κόρμπιν, έγινε από ερευνητή που κατά δήλωσή του «δεν χρειάζεται ούτε κυνήγι μαγισσών, ούτε ξέπλυμα». Κατέληξε ότι «το Εργατικό Κόμμα δεν έχει κατακλυστεί από αντισημιτισμό», αλλά επισήμανε προβλήματα και την ανάγκη για μεγαλύτερη επαγρύπνηση. Αυτή η έρευνα δέχτηκε επίθεση ως «ξέπλυμα»! Ό,τι δεν συνάδει με την ιδέα ότι ο αντισημιτισμός τάχα καλπάζει στις γραμμές των Εργατικών δεν θεωρείται αρκετό.
Το δεύτερο παράδειγμα είναι ακόμα πιο αποκαλυπτικό. Εν τω μέσω της διαμάχης, τρεις βρετανικές εφημερίδες, που απευθύνονται στην εβραϊκή κοινότητα, συντονίστηκαν για να κυκλοφορήσουν με κοινό πρωτοσέλιδο στο οποίο ισχυρίζονταν ότι μια κυβέρνηση Κόρμπιν θα αποτελέσει «υπαρξιακή απειλή» για τις ζωές των Εβραίων στο Ηνωμένο Βασίλειο!
Ο Τζέρεμι Κόρμπιν έχει βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα. Είναι δύσκολο να κατηγορηθεί ο ίδιος για αντισημιτισμό, αλλά δέχεται μια πολύ πιο βιτριολική επίθεση, που αποκαλύπτει και την ουσία της καμπάνιας: Ως «υπερβολικά φιλο-παλαιστίνιος», λέει, γίνεται «ανεκτικός» ή «ευάλωτος» μπροστά στο διάχυτο αντισημιτισμό που, τάχα, επικρατεί στην αριστερή πτέρυγα των Εργατικών. Βέβαια, υπάρχει και η βουλευτής της δεξιάς πτέρυγας των Εργατικών, Μάργκαρετ Χοτζ, που δεν δίστασε να τον αποκαλέσει ανοιχτά στη διάρκεια συνεδρίασης «γαμημένο αντισημίτη και ρατσιστή».
Εκτός από τον παροξυσμό της καμπάνιας, είναι παραπάνω από εμφανής και η πολιτική της σκοπιμότητα. Καταρχήν αποδεικνύεται από την αναντιστοιχία ανάμεσα στην πραγματικότητα και τις υστερικές υπερβολές που χαρακτηρίζουν την επίθεση στους Εργατικούς.
Αποδεικνύεται από τους πρωταγωνιστές, που είναι ο δεξιός Τύπος, οι πλέον συντηρητικές εβραϊκές οργανώσεις, η δεξιά πτέρυγα των Εργατικών, η κυβέρνηση Νετανιάχου.
Αποδεικνύεται από το ποιους στοχοποιεί: Είναι κοινό μυστικό ότι αν υπάρχει ζήτημα αντισημιτισμού στη βρετανική κοινωνία, αυτό αποτελεί κατά πλειοψηφία πρόβλημα που αφορά τμήμα της κοινωνικής βάσης της σκληρής Δεξιάς. Είναι γνωστό ότι τους τελευταίους μήνες, η ακροδεξιά στη Βρετανία ανασυγκροτείται γύρω από τον διαβόητο νεοναζί Τόμι Ρόμπινσον. Είναι γνωστό ότι ο Νετανιάχου έχει εξαιρετικές σχέσεις με τη διακυβέρνηση Ορμπάν στην Ουγγαρία, που έχει υιοθετήσει μια ανοιχτά αντισημιτική πολιτική. Όλα αυτά περνάνε στο ντούκου, και πρέπει να πιστέψουμε ότι το πραγματικό κι απειλητικό «πρόβλημα αντισημιτισμού» βρίσκεται στο… Εργατικό Κόμμα και ειδικά στην αριστερή του πτέρυγα, που περιλαμβάνει αγωνιστές που έχουν δώσει μάχες ενάντια στην ακροδεξιά και το ρατσισμό (με τον Κόρμπιν να υπενθυμίζει εύστοχα ότι ανήκει στην παράδοση της Μάχης της Κέιμπλ Στριτ).
Η κατηγορία για αντισημιτισμό εργαλειοποιείται από τη δεξιά πτέρυγα των Εργατικών (και το σύστημα γενικότερα) για να χρησιμοποιηθεί στη διαρκή προσπάθεια να αποδυναμωθεί (ή και ανατραπεί) η αριστερή πτέρυγα των Εργατικών και η ηγεσία Κόρμπιν. Κάτι που θα φανεί στο συνέδριο του Σεπτέμβρη.
Αλλά το ζήτημα είναι ευρύτερο από τον Κόρμπιν και το θέμα δεν είναι απλά «ένα ακόμα όπλο» στην φαρέτρα της δεξιάς αντιπολίτευσης. Αφορά την «καρδιά» της αριστερής ριζοσπαστικής πολιτικής και το γενικότερο κίνημα κι εκτός Εργατικών: το ζήτημα της αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη.
Αυτή η σκοπιμότητα φάνηκε από τη μορφή την οποία πήρε τελικά όλη η διαμάχη: το αν θα δεχτεί το Εργατικό Κόμμα να υιοθετήσει τον ορισμό του αντισημιτισμού που προτείνει η Διεθνής Συμμαχία Μνήμης του Ολοκαυτώματος (IHRA). Το Εθνικό Συμβούλιο του κόμματος υιοθέτησε το γενικό ορισμό, αλλά απέρριψε κάποια από τα «συγκεκριμένα παραδείγματα» που αυτός περιλαμβάνει –εκείνα τα οποία στην ουσία ταυτίζουν την κριτική στο Ισραήλ με τον αντισημιτισμό. Πλέον όλη η μιντιακή επίθεση (και η εσωκομματική μάχη προς τον Σεπτέμβρη) αφορά το να ανατραπεί αυτή η απόφαση και να υιοθετήσει το Εργατικό Κόμμα «όλο» τον ορισμό και τα επίμαχα παραδείγματα.
Πρόκειται για έναν ορισμό που έχει δεχτεί επικρίσεις από νομικούς, ειδικούς σε ζητήματα δικαιωμάτων κ.ο.κ. Έναν ορισμό που έχει υιοθετηθεί τελευταία από κυβερνήσεις (ή Πολιτείες των ΗΠΑ) και αξιοποιείται για να απαγορεύει δράσεις αλληλεγγύης προς τους Παλαιστίνιους. Την ίδια ώρα, η Αυστρία έχει μια ακροδεξιά κυβέρνηση, η οποία υιοθέτησε τον ορισμό της IHRA, ενώ συζητά μια (πραγματικά επικίνδυνη κι αντισημιτική) πρόταση που θα επιβάλει στους Εβραίους να «καταγράφονται» προκειμένου να τρώνε κρέας «κοσέρ»!
Η προσπάθεια να επιβληθεί σιωπητήριο στις φωνές αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη και κριτικής στο σχέδιο του κράτος του Ισραήλ είναι διεθνής και μας αφορά όλους. Η πίεση να γενικευτεί η χρήση αυτού του ορισμού συμπίπτει με την επίσημη πλέον μετατροπή του Ισραήλ σε ρατσιστικό κράτος-απαρτχάιντ: μια περιγραφή που είναι πλέον νομική πραγματικότητα, αλλά η διατύπωσή της θεωρείται «αντισημιτισμός» με βάση τον ορισμό της IHRA.
Μια κοινή δήλωση 40 εβραϊκών οργανώσεων από δεκάδες χώρες διεθνώς ήρθε την πιο κατάλληλη στιγμή. Αναφέρει μεταξύ άλλων:
«Ο ορισµός του αντισηµιτισµού που δίνει η Διεθνής Συµµαχία για την Μνήµη του Ολοκαυτώµατος (IHRA), ο οποίος υιοθετείται από όλο και περισσότερες δυτικές κυβερνήσεις, είναι διατυπωµένος µε τέτοιο τρόπο που µπορεί εύκολα να χρησιµοποιηθεί από δυτικές κυβερνήσεις για να εξισώσουν σκόπιµα τις δίκαιες επικρίσεις του Ισραήλ και την υποστήριξη στα Παλαιστινιακά δικαιώµατα µε αντισηµιτισµό, ώστε να τα καταστείλουν… Αυτή η σύγχυση υποσκάπτει και τον Παλαιστινιακό αγώνα για ελευθερία, δικαιοσύνη και ισότητα και τον παγκόσµιο αγώνα ενάντια στον αντισηµιτισµό… Το Ισραήλ δεν µας εκπροσωπεί και δεν µπορεί να µιλά στο όνοµά µας καθώς διαπράττει εγκλήµατα ενάντια στους Παλαιστίνιους και αρνείται τα κατοχυρωµένα από τον ΟΗΕ δικαιώµατά τους. Κάποιες από τις οργανώσεις που υπογράφουν υποστηρίζουν πλήρως το BDS, άλλες εν µέρει και άλλες δεν έχουν επίσηµη θέση για αυτό. Όλες όµως βεβαιώνουµε ότι η έκκληση για δράση BDS ως µορφή πάλης και τακτική δεν πρέπει να χαρακτηρίζεται ως αντισηµιτική».