Νέα από τους εργατικούς χώρους

Μεγάλη μάχη για υπογραφή ΣΣΕ στην Cosco

Ο αγώνας των εργαζομένων στους προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων του λιμανιού του Πειραιά, των εργαζομένων στην Cosco συνεχίζεται. Η μάχη αυτή έχει ξεκινήσει από τον περασμένο Ιούνη και αφορά την προσπάθεια της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζομένων να υπάρξει υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΣΣΕ), η οποία να περιέχει αυξήσεις και καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Στη γενική συνέλευση που πραγματοποίησε το σωματείο τους η ΕΝΕΔΕΠ (Ένωση Εργαζομένων στη Διακίνηση Εμπορευματοκιβωτίων Πειραιά) στις 29 Αυγούστου, αποφάσισε να πραγματοποιηθεί 24ωρη απεργία την Παρασκευή 7 Σεπτέμβρη, με στόχο να υπογραφεί ΣΣΕ. Η μαχητικότητα και η οργανωμένη δράση της ΕΝΕΔΕΠ έκανε την εργοδοσία της Cosco να στήσει εργοδοτικό σωματείο, που πήρε έγκριση από το Πρωτοδικείο της Αθήνας μέσα σε 3 ημέρες. Χρόνος άκρως εντυπωσιακός, αν σκεφθεί κανείς τι συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις. Όσο εντυπωσιακό ήταν και το γεγονός ότι το σωματείο απευθύνθηκε στο Πρωτοδικείο της Αθήνας και όχι του Πειραιά. 
Η επιχείρηση τρομοκράτησης των εργαζομένων δεν σταματάει στην προσπάθεια να υπάρξει εργοδοτικό σωματείο, τα πρωτοπαλίκαρα του οποίου τη μέρα της απεργίας προσπάθησαν να σπάσουν την απεργία με επίθεση στην περιφρούρηση, επίθεση που απαντήθηκε και δεν μπήκε κανείς για δουλειά. Η εργοδοσία, όπως καταγγέλλει η ΕΝΕΔΕΠ, έχει αρνηθεί να καταδικάσει την επίθεση που δέχθηκε ο πρόεδρος της ΕΝΕΔΕΠ από τον φερόμενο ως επόπτη ασφαλείας.
Η ΕΝΕΔΕΠ προχώρησε στην απεργία, έχοντας και τη συμπαράσταση σωματείων και παρατάξεων, μεταξύ των οποίων του ΠΑΜΕ, του ΜΕΤΑ κ.ά. Κατά τη διάρκεια της απεργίας υπήρξε συνάντηση αντιπροσωπείας του ΕΝΕΔΕΠ με τον επικεφαλής της «COSCO» στην Ελλάδα, πρόεδρο της ΟΛΠ ΑΕ, Κάπτεν Φου, ο οποίος προκλητικά απέρριψε τα αιτήματα των εργαζομένων, καθώς, όπως είπε, οι επενδύσεις της «COSCO» δεν επιτρέπουν να αυξηθεί… το «κόστος» (παρά τα κέρδη 30 εκατ. ευρώ  μέσα στο 2018).
Η εργοδοσία έχει αποθρασυνθεί τελείως χάρη στο νομικό οπλοστάσιο που τις προσφέρουν οι μνημονιακοί νόμοι της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Έτσι, μετά την απόφαση ότι η απεργία τους είναι παράνομη και καταχρηστική, ήρθε και δεύτερη αντίστοιχη απόφαση για την απεργία που είχε κηρύξει για λογαριασμό τους το Εργατικό Κέντρο Πειραιά. Μετά από αυτά ακολούθησε γενική συνέλευση του ΕΝΕΔΕΠ, όπου οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να αναστείλουν προσωρινά τις κινητοποιήσεις τους και να ανασυνταχθούν για να αντιμετωπίσουν την εργοδοσία, την κυβέρνηση και τους μπράβους Χρυσαυγίτες του εργοδοτικού σωματείου. Η τελική νίκη τους μπορεί να είναι ένα σημαντικό βήμα για να εκλείψει το μνημονιακό δουλεμπορικό καθεστώς που, με την ανοχή της κυβέρνησης, έχουν στήσει στο Λιμάνι του Πειραιά η Cosco, οι εργολάβοι της και οι Χρυσαυγίτες μπράβοι τους.

Ναυτεργάτες: Μπορούσαν περισσότερα
Κ ατά τη διάρκεια της δεύτερης 24ωρης απεργίας των ναυτεργατών, την Τρίτη 4 Σεπτέμβρη, η πλειοψηφία της ΠΝΟ (Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία) με ψήφους 10 υπέρ και 4 κατά αποφάσισε την αναστολή της κινητοποίησης, που είχε ξεκινήσει τη Δευτέρα 3 Σεπτέμβρη, με αίτημα την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, αποδεχόμενη την πρόταση των εφοπλιστών για αύξηση των μισθών για το έτος 2018 κατά 2% για τα Ακτοπλοϊκά και τα Ε/Γ-Ο/Γ πλοία διεθνών γραμμών.
Στο θολό τοπίο της ανέχειας που έχουν φτάσει οι εργαζόμενοι, μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι ακόμη και το 2% αύξηση είναι επιτυχία. Στην πραγματικότητα η αντιπρόταση που υπήρξε στο Δ.Σ. της ΠΝΟ για νέα 24ωρη απεργία, από τον πρόεδρο της Πανελλήνιας Ένωσης Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού (ΠΕΝΕΝ) Α. Νταλακογεώργο, ήταν σωστή.
Πρώτον, γιατί ακόμη και η διεκδίκηση που εκβιαστικά έθεσε η εργοδοτική πλειοψηφία της ΠΝΟ με εξώδικό της για 5% αυξήσεις στους μισθούς, είναι πολύ κάτω απ’ όσα έχουν χάσει οι ναυτεργάτες όλα τα μνημονιακά χρόνια. Οι μισθοί των ναυτεργατών έχουν μειωθεί 40%, όταν την ίδια περίοδο οι εφοπλιστές είχαν απ’ όλες τις κυβερνήσεις φοροαπαλλαγές.
Δεύτερον, γιατί ο κλάδος έχει και άλλα μεγάλα προβλήματα, που εγκαταλείφθηκαν από την πλειοψηφία της ΠΝΟ. Αιτήματα και προς τους εφοπλιστές και προς την κυβέρνηση.
Όπως φάνηκε, η κυβέρνηση εκμεταλλεύτηκε αυτή τη στάση της πλειοψηφίας της ΠΝΟ για να δείξει ότι με δική της μεσολάβηση έπεισε τους εφοπλιστές να δώσουν το 2%. Πρόκειται για τεράστιο ψέμα.
Το 2% το κέρδισαν οι εργαζόμενοι με την απεργία τους. Και υπήρχαν οι δυνατότητες αυτό το ποσοστό να είχε φτάσει στο 5% και ακόμη παραπάνω, αν είχαν συνεχίσει την απεργία τους. Ή θα μπορούσαν να απαιτήσουν και να κερδίσουν πάνω στα υπόλοιπα αιτήματα του κλάδου. Αυτό το συμπέρασμα είναι το σπουδαιότερο. Με αυτή την αυτοπεποίθηση χρειάζεται οι δυνάμεις της Αριστεράς να οργανώσουν τους ναυτεργάτες για να ετοιμαστούν νέοι αγώνες στη συνέχεια.

Εργαζόμενοι στη ΒΙΚΗ: Σε αναμονή της απόφασης του δικαστηρίου

Η αλλαντοβιομηχανία ΒΙΚΗ ΑΕ, που ανήκει στην οικογένεια Παπαγιάννη και εδρεύει στην Άρτα, δεν λειτουργεί πια. Έκλεισε, ενώ χρωστάει στους εργαζόμενους σχεδόν όλους τους μισθούς για το 2017. Έκλεισε υπό το βάρος των χρεών που της άφησε η απόφαση για τον Μαρινόπουλο και ο υπερδανεισμός από την πρώην ΑΤΕ και από άλλες τράπεζες, παρά τα κέρδη που εμφάνιζε ως και το 2016.
Οι εργαζόμενοι της ΒΙΚΗ έμαθαν τα περισσότερα για την κατάσταση της εταιρείας μετά την προσωρινή διαταγή που εξέδωσε στις 6 Φεβρουαρίου 2018 το Πολυμελές Πρωτοδικείο Άρτας, όπου είχε ορισθεί να συζητηθεί η αίτηση υπαγωγής της στο άρθρο 106α παρ. 6 του πτωχευτικού κώδικα. Η εργοδοσία της ΒΙΚΗ, αιφνιδιάζοντας τους εργαζόμενους, παραιτήθηκε του αιτήματός υπαγωγής στο 106α παρ. 6 και εκβιαστικά έκανε αίτηση για το άρθρο 99, βάζοντας ταυτόχρονα λουκέτο στο εργοστάσιο. Η αίτηση για την υπαγωγή στο άρθρο 99 θα εκδικαστεί την Παρασκευή 28 Σεπτέμβρη. 
Οι εργαζόμενοι έκαναν μαζικές κινητοποιήσεις τον περασμένο Φλεβάρη, πιέζοντας να παραμείνει σε λειτουργία το εργοστάσιο, κάτι που δεν έγινε εφικτό. Η κυβέρνηση, λόγω της εντοπιότητας του πρωθυπουργού Α. Τσίπρα, αλλά και της υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Ο. Γεροβασίλη, δείχνει να ενδιαφέρεται αρκετά, θέλοντας προφανώς να αποφύγει το όποιο πολιτικό κόστος. Αν έχει όμως πραγματικά την πρόθεση να βοηθήσει, θα φανεί σε περίπτωση που δεν βρεθεί επενδυτής. Θα αναλάβει το κόστος της επαναλειτουργίας της επιχείρησης, χωρίς να δώσει φράγκο σε τράπεζες και πιστωτές ή θα αφήσει τους εργαζόμενους της επιχείρησης να ζουν στην ανέχεια και την ανεργία;
Με αφορμή την εκδίκαση της αίτησης πτώχευσης στις 28/9 μιλήσαμε με τους Αποστόλη Λάκκα και Μαρίνα Μπανταλούκα, Πρόεδρο και Γεν. Γραμματέα αντίστοιχα του Σωματείου Εργατοϋπαλλήλων ΒΙΚΗ ΑΕ. Τη συνέντευξη πήρε ο Θοδωρής Πατσατζής.

Πόσοι εργαζόμενοι δούλευαν στο εργοστάσιο, όταν σταμάτησε η λειτουργία του και πώς ζουν αυτοί οι άνθρωποι όλο αυτό το διάστημα;
Οι εργαζόμενοι της εταιρείας τον Μάιο του 2018 ήταν περίπου 160. Αρκετοί από αυτούς, κυρίως από το υποκατάστημα που διατηρούσε η εταιρεία στην Αθήνα, αποχώρησαν οικειοθελώς, με αποτέλεσμα σήμερα ο αριθμός να έχει μειωθεί στους 120. 
Ελάχιστοι κατάφεραν, αν και βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας, να βρουν δουλειά, ενώ η πλειοψηφία των εργαζομένων προσπαθεί να επιβιώσει με το επίδομα επίσχεσης που μας παρέχει ο ΟΑΕΔ, περίπου 400 ευρώ για τον καθένα. Επίσης εντός των ημερών αναμένουμε ότι θα καταβληθεί και εφάπαξ οικονομική βοήθεια 1.000 ευρώ στον κάθε εργαζόμενο από το Υπουργείο Εργασίας. 
Από το δικαστήριο στις 28 του μήνα τι θα θέλατε να βγει;
Στο δικαστήριο που θα γίνει στις 28 Σεπτεμβρίου, μπορούν να συμβούν τα εξής:
α) Να προκύψει κάποιος επενδυτής που να ενδιαφέρεται να αγοράσει έστω τη μονάδα παραγωγής, ώστε να ξαναμπεί σε λειτουργία το εργοστάσιο ή β) να προχωρήσει η διαδικασία της πτώχευσης.    
Στην πρώτη περίπτωση η διαδικασία θα κρατήσει λίγους μήνες και σίγουρα κάποιοι θα μπορέσουν να δουλέψουν ξανά. Στη δεύτερη περίπτωση θα έχουμε μία χρονοβόρα διαδικασία, όπου το μόνο που θα περιμένουμε θα είναι η απόλυση προκειμένου να περάσουμε στα μητρώα ανέργων του ΟΑΕΔ με ό,τι συνεπάγεται αυτό.
Σίγουρα προτιμούμε την πρώτη εκδοχή, καθώς είναι εξαιρετικά δύσκολο, στην περιοχή που ζούμε, να βρεθούν νέες θέσεις εργασίας. Ειδικά για συναδέλφους που δεν είναι πια στην πρώτη νεότητα.  
Πιστεύεται ότι ο αγώνας σας μπορεί να δικαιωθεί και ότι το εργοστάσιο μπορεί να λειτουργήσει ξανά;
Το εργοστάσιο αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε πλήρη διάλυση. Έπειτα από 4 μήνες εγκατάλειψης, με πολλά μηχανήματα να έχουν πουληθεί, καλείται ο νέος επενδυτής, που ίσως προκύψει, να ξαναστήσει την παραγωγή από την αρχή. Παρ’ όλα αυτά, αν υπάρχει καλή θέληση από μέρους του, μπορεί να λειτουργήσει ξανά και μάλιστα πιο σωστά και πιο εκσυγχρονισμένα.
Οι εργαζόμενοι από την άλλη πλευρά, εκτός από το ζήτημα της εργασίας, έχουν να αντιμετωπίσουν και τις απλήρωτες αποδοχές πολλών μηνών, τις οποίες η εταιρεία δεν κατέβαλλε. Η δικαίωση σίγουρα αφορά και την αποπληρωμή των δεδουλευμένων, τα ποσά των οποίων δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητα. 
Έχετε συμπαράσταση από άλλα σωματεία και φορείς της περιοχής;
Η αλήθεια είναι ότι επειδή όλα αυτά ήταν μία πρωτόγνωρη εμπειρία για μας, πιθανόν να μην κινηθήκαμε όπως έπρεπε. Δεν μας αρνήθηκε κανείς τη βοήθειά του, ούτε οι εργαζόμενοι άλλων μεγάλων εταιρειών της περιοχής, ούτε οι φορείς.