Παιχνίδια πολέμου στη Μεσόγειο

Σ τις 3 Σεπτέμβρη ήρθε στην Αθήνα ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ στρατηγός Τζόζεφ Ντάνφορντ και συναντήθηκε με τον Έλληνα ομόλογό του, δηλ. τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ ναύαρχο Ευάγγελο Αποστολάκη. Αυτή ήταν η τρίτη συνάντηση μεταξύ των δύο αρχηγών σε διάστημα λίγων μηνών. Αυτά τα στοιχεία είναι ενδεικτικά της στενής σχέσης και συνεργασίας των δύο πλευρών σε στρατιωτικό επίπεδο –σχέση που αποτελεί φυσική συνέχεια της πολύ στενής πολιτικής συνεργασίας Ελλάδας-ΗΠΑ, η οποία εγκαθιδρύθηκε ειδικά από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. 
Ο ναύαρχος υποδέχθηκε τον Αμερικανό πρώην πεζοναύτη στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας και συζήτησαν, σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση, «τρόπους για την εμβάθυνση της αμυντικής συνεργασίας της Ελλάδας με τις ΗΠΑ και την Ατλαντική Συμμαχία». 
Ο Αποστολάκης διατύπωσε αυτά που είναι ήδη γνωστά σε όλους: Την άριστη στρατιωτική συνεργασία με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι μία από τις 3-4 (μόνο) ευρωπαϊκές χώρες που συμβάλλουν με το υπέρογκο 2% επί του ΑΕΠ της στις στρατιωτικές δαπάνες. Επίσης ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην αιχμή του δόρατος για την επέκταση του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια. Ότι η Ελλάδα συμμετέχει στις ιμπεριαλιστικές εξορμήσεις του ΝΑΤΟ και ότι συνακόλουθα αναμένει και προετοιμάζεται για αντίποινα. Ότι η Ελλάδα παρέχει στις ΗΠΑ τη στρατηγική βάση της Σούδας, απ’ όπου πραγματοποιούνται δολοφονικές εξορμήσεις σε όλη τη Μέση Ανατολή. Και φυσικά θύμισε ότι Ελλάδα και ΗΠΑ βρίσκονται στο ίδιο στρατόπεδο απέναντι στην Τουρκία.
Η αναβαθμισμένη σχέση των δύο χωρών τονίστηκε πρόσφατα και από τον πρέσβη των ΗΠΑ, Τζέφρι Πάιατ, ο οποίος σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» τόνισε ότι οι ΗΠΑ και η Ελλάδα μοιράζονται κοινά συμφέροντα και όραμα στην ευρύτερη περιοχή. «Η επιστροφή της Ελλάδας στην ανάπτυξη έχει επιτρέψει στην Ουάσιγκτον να είναι πιο φιλόδοξη για την περιφερειακή ατζέντα, η οποία συμπληρώνει σε σημαντικό βαθμό τα δικά μας συμφέροντα και το δικό μας όραμα για την ευρύτερη περιοχή, είτε σε όρους του μέλλοντος των Δυτικών Βαλκανίων, είτε όσον αφορά τη σημασία της αντιμετώπισης απειλών στην Ανατολική Μεσόγειο», είπε. 
Αυτό το ασίγαστο πολιτικοοικονομικοστρατιωτικό φλερτ της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τις ΗΠΑ του Τραμπ έχει αποθρασύνει τις εθνικιστικές φωνές εντός Ελλάδας, που αρχίζουν να ζητούν πιο επιθετική πολιτική απέναντι στην Άγκυρα, καθώς «μας παίρνει» πλέον. Στο πατριωτικό, αλλά σε καμία περίπτωση ακροδεξιό slpress, π.χ., εμφανίζονται άρθρα που μόνο σε φασιστικά σάιτ θα μπορούσε να δει κανείς παλιότερα. Π.χ. στο άρθρο με τίτλο «Αντίμετρα στην κλιμακούμενη τουρκική απειλή» προτείνονται μεταξύ άλλων η ακόμη πιο επιθετική αποτροπή των σαπιοκάραβων με τα οποία έρχονται οι πρόσφυγες στην Ελλάδα. Ο ίδιος ο αρθρογράφος παραδέχεται ότι θα πεθάνουν πολλοί άνθρωποι και ότι είναι πιθανόν να υπάρξουν θερμά επεισόδια με τουρκικά πλοία: «Είναι πιθανόν βέβαια [η νέα επιθετική τακτική] να δημιουργήσει προσωρινά κίνδυνο απώλειας ζωών (οπότε θα υπάρχει διάσωση από τα ελληνικά πλοία, αλλά μόνο με τη λογική του κατ’ εξαίρεσιν), και επίσης είναι πιθανόν να υπάρξουν αντιπαραθέσεις μεταξύ ελληνικών και τουρκικών πλοίων».
Ο αρθρογράφος προτείνει επίσης τη μετατροπή της Ελλάδας σε κράτος τύπου Ισραήλ: «Ένα πολύ σοβαρό μέτρο που πρέπει να ληφθεί είναι να υπάρξει μία εθνική πολιτική (ανάλογη με αυτή που ισχύει στο Ισραήλ), η οποία να διατηρεί υψηλά επίπεδα στελέχωσης και ετοιμότητας στις Ένοπλες Δυνάμεις, και με την σύμπραξη δομών Παλλαϊκής Άμυνας, ιδίως στις ακριτικές περιοχές της χώρας». 
Φυσικά δεν μπορούσε να λείπει το κερασάκι, τα εξοπλιστικά: Προτείνει δαπάνες για αναβάθμιση των αεροσκαφών 4ης γενιάς F-16, ή την αγορά F-35 πέμπτης γενιάς και «βεβαίως να υπάρξει προμήθεια υποστρατηγικών πυραύλων Scalp».
Αλλά δεν είναι μόνον η συνεργασία με τις ΗΠΑ που απειλεί την ειρήνη στην Ανατ. Μεσόγειο. Στις 13 Σεπτεμβρίου (ενώ θα έχει τυπωθεί η «ΕΑ») θα βρίσκεται στο Ισραήλ ο ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιάς, μαζί με τον Κύπριο ΥΠΕΞ, Ν. Χριστοδουλίδη. Και αυτοί, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, θα συζητήσουν «κατά συγκεκριμένο τρόπο» τα θέματα της ασφάλειας της περιοχής, ενόψει και των νέων ερευνών που θα κάνουν εταιρείες που δραστηριοποιούνται σε θαλασσοτεμάχια της ελληνοκυπριακής ΑΟΖ. Αντίστοιχες συμφωνίες αναμένεται να γίνουν και μεταξύ Ουάσινγκτον και Λευκωσίας.
Ο λόγος της μερικής επαναχάραξης της τακτικής της συμμαχίας Αθήνας-Ουάσινγκτον-Λευκωσίας-Τελ Αβίβ-Καΐρου είναι η μεταβολή της τακτικής της Τουρκίας, η οποία αποφάσισε να σταματήσει τις παρενοχλήσεις στα τεμάχια, τα οποία η Λευκωσία θεωρεί δικά της και τα οποία έχει ήδη παραχωρήσει προς εκμετάλλευση σε μεγάλες πολυεθνικές. Αντ’ αυτού η Άγκυρα προχωρά στην αντίστοιχη τακτική, δηλ. στο να κάνει γεωτρήσεις σε τεμάχια που αυτή θεωρεί ότι ανήκουν είτε στην Τουρκία είτε στην Τουρκική Δημοκρατία της Β. Κύπρου (έτσι κι αλλιώς εφόσον δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ των εμπλεκόμενων κρατών, μπορεί ο καθένας να ισχυρίζεται ό,τι θέλει σχετικά με την ΑΟΖ). Όπως δήλωσε ο Τούρκος ΥΠΕΞ Τσαβούσογλου, το τουρκικό ερευνητικό πλοίο (πλατφόρμα) «Πορθητής» θα αρχίσει τις ερευνητικές εξορύξεις εντός του φθινοπώρου, αντιμετωπίζοντας τις «μονομερείς ενέργειες της ελληνοκυπριακής πλευράς». «Στη συγκεκριμένη περιοχή στην Ανατολική Μεσόγειο, η Τουρκία έχει έναν οικονομικό χώρο. Και η ΤΔΒΚ έχει υφαλοκρηπίδα και χωρικά ύδατα. Μετά από αίτημα και της ΤΔΒΚ λάβαμε και θα συνεχίσουμε να λαμβάνουμε τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία αυτών των δύο», υπογράμμισε. 
Ο Τσαβούσογλου αποκάλυψε ότι έχει υπάρξει προσέγγιση με τις εταιρίες που κάνουν ήδη γεωτρήσεις στην ελληνοκυπριακή ΑΟΖ (ίσως είναι αυτός ο λόγος που ο Γάλλος ΥΠΕΞ, Ζ.Υ. Λεντριάν, στην πολύ πρόσφατη επίσκεψή του στην Ελλάδα, επιβεβαίωσε μεν την πλήρη σύγκλιση απόψεων με την Αθήνα σε πολλά θέματα, ωστόσο διευκρίνισε ότι πρέπει να ξεπεραστούν οι διαφωνίες που υπάρχουν ως προς την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στην περιοχή της Α. Μεσογείου).
Όμως, εκτιμώντας και τις πιθανές κινήσεις των αντιπάλων της, η Άγκυρα ετοιμάζεται (ακριβώς όπως έχουν κάνει μέχρι σήμερα οι αντίπαλοί της) και για στρατιωτική υποστήριξη των εξορύξεων-ερευνών. Σε αυτό το πλαίσιο πιθανά εντάσσεται και η φημολογούμενη δημιουργία ναυτικής βάσης στο λιμάνι της Αμμοχώστου.
Όλες αυτές οι εξελίξεις διατηρούν την ένταση στην περιοχή και εγκυμονούν κινδύνους πολεμικών επεισοδίων. Αυτές οι διενέξεις δεν αφορούν τα συμφέροντα του απλού λαού (του ελληνικού, του τουρκικού, του κυπριακού), αλλά ενδοϊμπεριαλιστικές διευθετήσεις και αναδιατάξεις. Η Ελλάδα έχει ενταχθεί οργανικά στο μεγάλο στρατόπεδο των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Δεν είναι αμυνόμενη, αλλά διεκδικεί όλο και περισσότερα είτε από την Τουρκία είτε περαιτέρω αναβάθμισή της εντός αυτής της συμμαχίας. Και αυτή η πολιτική είναι κάθε άλλο παρά φιλειρηνική.