Αποφασιστικά στο πλευρό των θυμάτων σεξουαλικής παρενόχλησης
Ημερ.Δημοσίευσης
Μ ετά την ψήφιση του Μπρετ Κάβανο για τη θέση του Ανώτατου Δικαστή (με τις λιγότερες ψήφους που έχει πάρει ποτέ υποψήφιος, οριακή πλειοψηφία 50 έναντι 48), το ποσοστό των Ανώτατων Δικαστών στις ΗΠΑ που έχουν κατηγορηθεί για σεξουαλική παρενόχληση έφτασε στο 22%. Ο Μπρετ Κάβανο είναι η τελευταία προσθήκη σε μια σειρά «σπουδαίων» λευκών αντρών που κατηγορούνται για σεξουαλική παρενόχληση. Η Κριστίν Μπλάσυ Φορντ ήταν η πρώτη που κατήγγειλε πως όταν ήταν 15 χρονών έπεσε θύμα απόπειρας βιασμού από τον 17χρονο τότε Μπρετ Κάβανο. Μετά ακολούθησαν και άλλες δυο γυναίκες, η Ντέμπορα Ραμίρεζ -συμφοιτήτρια του στο Γέιλ- και η Τζούλι Σβέτνικ.
Από τότε που έγινε η πρώτη καταγγελία, πολλοί συγκρίνουν την υπόθεση με την υπόθεση της Αννίτα Χιλ, που το 1991 κατήγγειλε τον Ανώτατο Δικαστή Κλάρενς Τόμας για σεξουαλική παρενόχληση. Όπως και τότε, έτσι και σήμερα, η αντίδραση των συντηρητικών είναι τουλάχιστον αναμενόμενη. Κατηγορούν την Φορντ ότι είναι δάκτυλος των Δημοκρατικών και ότι η ιστορία της είναι πλαστή για να βλάψει την καριέρα του Κάβανο, ότι αυτό που συνέβη δεν ήταν απόπειρα βιασμού αλλά ένα «παιχνίδι» μεταξύ δύο εφήβων και πως απλά ζητάει «την στιγμή της» και δεκαπέντε λεπτά δημοσιότητας, όπως η Αννίτα Χιλ. Ξεχνάνε όμως ότι τα δεκαπέντε λεπτά δημοσιότητας για την Χιλ σήμαιναν τον δημόσιο εξευτελισμό της, την αντιμετώπισή της ως ψεύτρα και την μέχρι και σήμερα στοχοποίηση της. Μάλιστα τον Μάρτιο του 1992 κυκλοφόρησε ένα άρθρο του Ντέιβιντ Μπροκ που αναφερόταν στην Χιλ ως «λίγο νοστιμούλα αλλά και λίγο τσούλα». Ο ίδιος αργότερα έβγαλε και βιβλίο με τίτλο «Η Αληθινή Αννίτα Χιλ».
Όμως, παρά τον θεσμικό ή και τον καθημερινό σεξισμό που συνεχίζει να υφίσταται, έχουν αλλάξει πολλά πράγματα από το 1991. Και το βασικό είναι πως σήμερα οι τρεις γυναίκες που κατήγγειλαν τον Μπρετ Κάβανο βρήκαν δίπλα τους ένα μαζικό και αποφασισμένο κίνημα γυναικών. Διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες διοργανώθηκαν στις περισσότερες πόλεις των ΗΠΑ. Χιλιάδες γυναίκες βρέθηκαν στην Νέα Υόρκη και στην Ουάσινγκτον να φωνάξουν «Εμείς πιστεύουμε τα θύματα» «Στοπ στον Κάβανο». Στην Βοστώνη, στο Πόρτλαντ, στις Συρακούσες, στο Μάντισον, στο Κέμπριτζ, στην Μασαχουσέτη και σε άλλες πόλεις εκατοντάδες γυναίκες δήλωσαν την υποστήριξή τους στις τρεις γυναίκες που βρήκαν το θάρρος να καταγγείλουν τον Κάβανο για σεξουαλική παρενόχληση. Διαμαρτυρίες έγιναν και έξω από campus Πανεπιστημίων όπως το Χάρβαρντ και το Πανεπιστήμιο Συρακουσών, όπου οι φοιτήτριες δήλωσαν πως η παρενόχληση στα campus είναι μια καθημερινότητα για αυτές και απαιτούν να σταματήσει. Οι πορείες διοργανώθηκαν από την Πορεία Γυναικών, από φεμινιστικές και λοατκι+ οργανώσεις, ενώ πολύ μεγάλη ήταν και η καμπάνια της αριστερής οργάνωσης International Socialist Organization για το ζήτημα. Σωματεία και συνδικάτα όπως η Ένωση Εκπαιδευτικών του Σηάτλ, το Σωματείο Νοσηλευτριών, η Παναμερικανική Ένωση Καθηγητών και Δασκάλων, η Οργάνωση Μαύρων Εργαζόμενων Γυναικών κ.ά έβγαλαν ψηφίσματα υπέρ των θυμάτων σεξουαλικής παρενόχλησης και συμμετείχαν στην πορεία. Στα κοινωνικά δίκτυα κυκλοφόρησαν ευρέως δύο χάσταγκ, το #kana-nope (#κάβανο-όχι) και το #whyIdidn’treport (#γιατί δεν κατήγγειλα) κάτω από το οποίο οι γυναίκες εξηγούσαν τους εκατοντάδες λόγους για τους οποίους ένα θύμα δεν καταγγέλλει τον βιασμό ή/και την σεξουαλική του παρενόχληση.
Όμως, το γεγονός πως κατηγορείται για σεξουαλική παρενόχληση και απόπειρα βιασμού δεν είναι ο μόνος λόγος που ο κόσμος βρέθηκε στους δρόμους για να εμποδίσει την ψήφιση του Κάβανο. Ο Μπρετ Κάβανο, Ρεπουμπλικάνος, είναι γνωστός για τις συντηρητικές και νεοφιλελεύθερες απόψεις του. Δεν είναι τυχαίο ότι είναι «το αγαπημένο παιδί του Τραμπ»: ρατσιστής, μισογύνης, πολέμιος των εκτρώσεων, των εργατικών δικαιωμάτων. Η εναντίωση σε αυτές τις πολιτικές ήταν έντονο στοιχείο στις διαμαρτυρίες εναντίον του.
Ο ίδιος ο Τραμπ έτρεξε να τον υπερασπιστεί λέγοντας ότι «του φαίνεται πολύ καλός άνθρωπος για να είναι ένοχος» και ότι τα μεγαλύτερα θύματα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι… άντρες των οποίων οι ζωές καταστρέφονται «άδικα»: «Μπορεί να είσαι τέλειος σε όλη σου την ζωή και μια ψευδής κατηγορία να σε καταστρέψει» δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου.
Ταυτόχρονα ο αστικός Τύπος και τα ΜΜΕ επιτέθηκαν στις τρεις γυναίκες κατηγορώντας τες ως ψεύτρες, «βαλτές από τους Δημοκρατικούς», γεμάτες μίσος και εκδικητικές, ενώ μεγάλη ήταν η κρατική καταστολή στις περισσότερες πορείες. Πάνω από 300 γυναίκες συνελήφθησαν σε όλες τις πορείες ενώ παρατηρήθηκαν και πολλά φαινόμενα αστυνομικής βίας.
Όλα αυτά όμως δεν κατάφεραν να εμποδίσουν ένα οργισμένο κύμα γυναικών να βγει στον δρόμο και να διεκδικήσει δικαιοσύνη. Αντλώντας έμπνευση και δυναμισμό από τις Πορείες Γυναικών, από τις διαδηλώσεις στις 8 Μάρτη, από τους αγώνες για την υπεράσπιση στο δικαίωμα της έκτρωσης, αυτές οι γυναίκες βρέθηκαν στον δρόμο δομώντας το σύγχρονο φεμινιστικό κίνημα. Με ταξικά και αντιρατσιστικά προτάγματα, θέτοντας στο στόχαστρο την γενικότερη κεντρική πολιτική των ΗΠΑ, κατάφεραν να συνδέσουν τον αγώνα τους με τους αγώνες ενάντια στην πολιτική του Τραμπ. Μπορεί αν μην κατάφεραν να εμποδίσουν την εκλογή του Κάβανο, όμως άνοιξαν τον δρόμο για επόμενους αγώνες και για επερχόμενες νίκες.