Φύλλο Νο 418 (10 Οκτώβρη 2018)

Υ πό κανονικές συνθήκες, οι εβδομάδες που ζούμε θα έπρεπε να είναι πανηγυρικός πολιτικός χρόνος για την κυβέρνηση –που, όπως ισχυρίζεται, οδήγησε τη χώρα στην «έξοδο από τα μνημόνια»– και για το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ μια περίοδος ανασυγκρότησης και πολιτικής αντεπίθεσης, με στόχο την ανάκαμψη της κοινωνικής και εκλογικής επιρροής του.

Η  πρώτη εβδομάδα του Οκτώβρη παρουσίασε μία μεγάλη γκάμα εργατικών κινητοποιήσεων που δείχνουν ότι η συγκέντρωση δυνάμεων εργατικής αντίστασης στους δρόμους εξακολουθεί να είναι εφικτή. Υπάρχουν δυνατότητες, αλλά και προϋποθέσεις, που πρέπει όλοι μας να πάρουμε σοβαρά υπόψη για μία πραγματική ταξική αντεπίθεση.

 Οι θυελλώδεις αντιδικίες που συνόδευσαν την απόρριψη της ΕΕ απέναντι στην εκδοχή ενός μεσοβέζικου Brexit που πρότεινε η Τερέζα Μέι, το περιβόητο «σχέδιο του Τσέκερς», ήταν αποκαλυπτικές της κατάστασης πνευμάτων γύρω από τη διαπραγμάτευση, μερικούς μήνες πριν από την επίσημη αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

 ι αλλαγές που έχει εξαγγείλει το Υπουργείο Παιδείας για τη Γ’ Λυκείου και τον τρόπο εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, έχει δημιουργήσει μεγάλη συζήτηση ανάμεσα σε μαθητές και μαθήτριες στα σχολεία.

Η  έναρξη της φετινής σχολικής χρονιάς βρίσκει τη δημόσια εκπαίδευση σε προσπάθεια αποδόμησης του κοινωνικού χαρακτήρα και του δημόσιου ρόλου της, παρ’ όλα τα κυβερνητικά επικοινωνιακά τρικ για το τέλος των μνημονίων από την ΔΕΘ από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

 Τη χρονιά που μας πέρασε ψηφίστηκε το νομοσχέδιο για το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής το οποίο ήρθε να συμπληρώσει το νόμο Γαβρόγλου που είχε προηγηθεί το καλοκαίρι. Αυτή η ψήφιση έγινε σε ένα κλίμα αντιδράσεων από τους φοιτητικούς συλλόγους (ΣΓΤΚΣ, ΣΕΥΠ) με πολύμηνες συνελεύσεις - καταλήψεις – κινητοποιήσεις. Τα αποτελέσματα αυτών των μέτρων φαίνονται με την έναρξη της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς, όπου οι φοιτητές βρίσκονται μετέωροι όσον αφορά το πρόγραμμα σπουδών τους και τα επαγγελματικά τους δικαιώματα.

Σ  τις 12 Ιουλίου 2018 η κυβέρνηση έφερε για ψήφιση στην Βουλή μια νέα αρχιτεκτονική για την λειτουργία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης η οποία φέρει τον βαρύγδουπο τίτλο «Μεταρρύθμιση του θεσμικού πλαισίου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης – Εμβάθυνση της Δημοκρατίας – Ενίσχυση της Συμμετοχής – Βελτίωση της οικονομικής και αναπτυξιακής λειτουργίας των ΟΤΑ [Πρόγραμμα «ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ Ι»] - Ρυθμίσεις για τον εκσυγχρονισμό του πλαισίου οργάνωσης και λειτουργίας των ΦΟ.ΔΣ.Α – Ρυθμίσεις για την αποτελεσματικότερη, ταχύτερη και ενιαία άσκηση των αρμοδιοτήτων σχετικά με την απονομή ιθαγένειας και την πολιτογράφηση – Λοιπές διατάξεις αρμοδιότητας ΥΠΕΣ».

Το διασωστικό Aquarius δεν έχει πλέον σημαία για να πλέει. Πριν ένα μήνα του αφαίρεσε τη σημαία του Γιβραλτάρ μετά από πολιτικές πιέσεις και σήμερα του την αφαιρεί και το Υπουργείο Ναυτιλίας του Παναμά, μετά από ιταλικές απειλές για αντίμετρα ενάντια στα παναμέζικα εμπορικά πλοία. Είχαν ήδη κατασχεθεί/αποκλειστεί/κρατηθεί αρκετά άλλα διασωστικά πλοία από τις Ιταλικές, τις Ισπανικές και τις Μαλτέζικες Αρχές. Το Aquarius ήταν ένα από τα τελευταία που συνέχιζε να σώσει ζωές στη Μεσόγειο. Αλλά του αφαίρεσαν τη σημαία με πρόσχημα κάποιες «παρατυπίες», την ώρα που πολλές σημαίες ανεμίζουν περήφανα σε πλοία που διακινούν όπλα, ναρκωτικά κλπ. Οι διαρκείς δολοφονίες της ΕΕ στη Μεσόγειο μπορούν να συνεχιστούν «ανενόχλητες»…

Παλαιστίνη:
Έχουμε φτάσει στον Οκτώβρη και η Γάζα επιμένει να αντιστέκεται και χιλιάδες Παλαιστίνιοι να διαδηλώνουν κάθε βδομάδα στο «φράχτη» που έχει υψώσει το Ισραήλ. Μάλιστα η συμμετοχή στην τελευταία Πορεία της Επιστροφής ήταν από τις μεγαλύτερες από την αρχή των κινητοποιήσεων τον περασμένο Μάρτη. Σε αυτή ο ισραηλινός στρατός δολοφόνησε ένα 12χρονο κι ένα 14χρονο διαδηλωτή. Η καταστολή των διαδηλώσεων μετράει ως τώρα τουλάχιστον 193 νεκρούς και 21.200 τραυματίες, αλλά οι Παλαιστίνοι δεν λυγίζουν. Ενώ στις 1 Οκτώβρη, οργανώθηκε μια «γενική απεργία» των Παλαιστινίων ενάντια στη νέα ρατσιστική νομοθεσία του Ισραήλ. Ως δράση ήταν κυρίως συμβολική (δεν έχει σοβαρό αντίκτυπο στο Ισραήλ). Αλλά θεωρείται η πρώτη κοινή κινητοποίηση όλων των Παλαιστινίων, σε όλη την ιστορική Παλαιστίνη (και τα «εδάφη του ’48» και τα «εδάφη του ’67») για πρώτη φορά μετά την Νάκμπα, που δείχνει ότι η προσπάθεια κατακερματισμού και διαίρεσής τους έχει αποτύχει οικτρά…