Να μπει τέλος στις τραγικές απώλειες μεταναστών

Σ τη μνημονιακή Ελλάδα έχουμε αντιληφθεί ότι η αξία της ζωής είναι κάτι πολύ υποτιμημένο. Πόσο μάλλον αν μιλάμε για πρόσφυγες ή μετανάστες. Η είδηση του θανάτου των 11 μεταναστών σε τροχαίο στην Καβάλα αλλά και το ναυάγιο ανοιχτά του Μπόντρουμ ήρθαν να μεγαλώσουν κι άλλο τον ήδη μεγάλο κατάλογο απωλειών. 
Θάνατοι μεταναστών
Στοιβαγμένοι 11 άνθρωποι μέσα σε ένα ΙΧ κάηκαν ζωντανοί, όταν συγκρούστηκαν με νταλίκα στην παλιά Εθνική Καβάλας-Θεσσαλονίκης πριν λίγες ημέρες. Αρκετές ΜΚΟ καταγγέλλουν ότι οι διακινητές βρίσκουν νέους τρόπους προκειμένου να διαφεύγουν τα μπλεξίματα με την αστυνομία. Συγκεκριμένα τονίζουν ότι βρίσκουν ανήλικους μετανάστες τους οποίους εξαναγκάζουν τις περισσότερες φορές με βία να αναλάβουν το ρόλο του οδηγού-μεταφορέα άλλων μεταναστών, προκειμένου οι ίδιοι να μη φαίνονται πουθενά. Αυτό έχει ως συνέπεια 15χρονοι και 16χρονοι μετανάστες, που δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν το διακινητή ή που εξαναγκάζονται από τον τελευταίο, να πιάνουν ένα τιμόνι και να μεταφέρουν άλλους δέκα μέσα σε ένα απλό αυτοκίνητο. Πρόκειται για μια εγκληματική πρακτική που πλουτίζει τους διακινητές και σκοτώνει τους μετανάστες. Είναι χαρακτηριστικό ότι δύο μέρες μόλις μετά τον τραγικό θάνατο των 11 μεταναστών στην Καβάλα, συνέβη αντίστοιχο τροχαίο στη Νέα Πέραμο, όπου ευτυχώς εκεί δεν υπήρξε νεκρός.
Η κατάσταση με τους θανάτους μεταναστών στην Ελλάδα φαίνεται πως ξεφεύγει. Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία τονίζει: «περισσότεροι από 12.700 πρόσφυγες και μετανάστες έχουν διασχίσει τα βορειοανατολικά ελληνικά σύνορα μέχρι στιγμής το 2018, αριθμός υπερδιπλάσιος σε σχέση με τις αφίξεις που σημειώθηκαν το 2017, σύμφωνα με στοιχεία που έχει συλλέξει η Υ.Α. Τουλάχιστον 40 θάνατοι έχουν καταγραφεί στην περιοχή μέσα στο 2018, με σχεδόν τους μισούς να οφείλονται σε πνιγμό στα ορμητικά νερά του ποταμού Έβρου». Και προσθέτει: «Αυτοί οι φρικτοί θάνατοι συνδέονται με τους ευρύτερους κινδύνους που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που βρίσκονται στο έλεος των διακινητών, οι οποίοι εκμεταλλεύονται την ευάλωτη κατάστασή τους». Είναι αρκετά λυπηρό ότι το μεταναστευτικό και προσφυγικό ζήτημα στην Ελλάδα επανέρχεται στην επικαιρότητα μόνο όταν υπάρχουν θάνατοι μεταναστών ή φασιστικές επιθέσεις. Υπάρχουν ευθύνες για όλα τα παραπάνω, πολιτικές και θεσμικές, οι οποίες πρέπει να αποδοθούν.
Αντιμεταναστευτική πολιτική
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τονίζει με κάθε ευκαιρία την ευαισθησία της για τα δικαιώματα των προσφύγων συγκριτικά με την ερχόμενη κυβέρνηση Μητσοτάκη. Οι μαρτυρίες από τα camps, καθώς και τα στοιχεία οργανώσεων που δραστηριοποιούνται στο χώρο των δικαιωμάτων, το αμφισβητούν. Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες στα διάφορα στρατόπεδα χωρίς επαρκή διατροφή, ρουχισμό, θέρμανση και υγιεινή. Οι θάνατοι λόγω ανεπαρκούς ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης ή μη αντοχής του χειμερινού ψύχους είναι πολλοί.
Παράλληλα οι αστυνομικές δυνάμεις, που εποπτεύουν τα camps, επιδεικνύουν μια αλόγιστη σκληρότητα απέναντι στους πρόσφυγες, γεγονός που έχει οδηγήσει και στην καταδίκη της χώρας μας πολλές φορές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Αυτό, βέβαια, συμβαίνει όποτε οι πρόσφυγες έχουν το κουράγιο ή τη συνδρομή αντιρατσιστικών οργανώσεων και διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων η εικόνα του βίντεο της ιταλικής τηλεόρασης που δείχνει έναν αστυνομικό να βρίζει χυδαία μια ηλικιωμένη πρόσφυγα στη Μόρια, αποτελεί μια κανονικότητα. Να σημειωθεί ότι για το παραπάνω περιστατικό η Διεθνής Αμνηστία ζήτησε από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη τη διεξαγωγή έρευνας για το περιστατικό.
Ανάγκη απάντησης
Όλα αυτά τα τραγικά συμβάντα δεν αποτελούν απλώς μεμονωμένα γεγονότα. Αποτελούν την αποτύπωση μιας συγκεκριμένης πολιτικής σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο που καταπατά συστηματικά τα δικαιώματα προσφύγων και μεταναστών προς όφελος της «ευρωπαϊκής ανάπτυξης και ευημερίας». Η συγκεκριμένη πολιτική εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο της Ευρώπης-φρούριο. Της Ευρώπης που συμμετέχει στρατιωτικά στις πολεμικές επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή και στη συνέχεια αρνείται να κάνει ακόμη και το στοιχειώδες: να υποδεχθεί και να περιθάλψει τα θύματα των επιθέσεών της. Την ώρα που γράφεται αυτό το άρθρο ανακοινώθηκε ναυάγιο ενός πλοιαρίου έξι μέτρων που μετέφερε 30 πρόσφυγες μόλις 50 μέτρα από τις δυτικές ακτές της Τουρκίας, κοντά στο Μπόντρουμ (Αλικαρνασσός). Οι πληροφορίες κάνουν λόγο ήδη για 2 νεκρούς ενώ υπάρχουν ακόμη αρκετοί αγνοούμενοι. Οι φράκτες στον Έβρο, η Frontex, το NATO στο Αιγαίο, οι δυσλειτουργικές υπηρεσίες ασύλου, τα τρισάθλια στρατόπεδα συγκέντρωσης και η ατιμώρητη δράση των διακινητών συνθέτουν ένα αποκρουστικό παζλ στην Ελλάδα, το οποίο συναρμολόγησαν από κοινού όλες οι κυβερνήσεις από το ξέσπασμα της προσφυγικής κρίσης κι έπειτα. 
Αν η Αριστερά δεν συνδέσει τον αγώνα ενάντια στην κρίση με την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και τους από κοινού αγώνες, τότε θα βρεθεί σε τεράστια αδιέξοδα, καθώς η ακροδεξιά εκμεταλλεύτηκε το ζωτικό χώρο που της δόθηκε με τις αντιμεταναστευτικές πολιτικές και τώρα σε πολλά κράτη διατυπώνει ηγεμονικό και κυρίαρχο λόγο. Η ανάγκη διαμόρφωσης ενός ταξικού διεθνιστικού κινήματος είναι ζωτικής σημασίας σε μια περίοδο που πληθαίνουν οι θάνατοι μεταναστών και η ακροδεξιά απειλή. Αν δεν παρθούν πρωτοβουλίες σε αυτή την κατεύθυνση άμεσα, τότε τα πράγματα θα δυσκολέψουν ακόμη πιο πολύ.