Την ώρα που η ίδια η κυβέρνηση έχει θέσει στην κεντρική πολιτική συζήτηση τα λεγόμενα «εθνικά» θέματα, με αποκορύφωμα τη συμφωνία των Πρεσπών και μάλιστα επικαλούμενη τις αλυτρωτικές δήθεν βλέψεις της γειτονικής χώρας, η ακροδεξιά βρήκε την ευκαιρία να (ξανα)βγει στο προσκήνιο. Για πρώτη φορά, αυτή η συζήτηση μεταφέρθηκε στα σχολεία, υποκινούμενη από ακροδεξιές ομάδες.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Εθνικιστικές καταλήψεις
Δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, καθώς βδομάδες πριν είχαν ξεκινήσει μεμονωμένες καταλήψεις με αφορμή το λεγόμενο Μακεδονικό ζήτημα. O πυρετός των «εθνικιστικών καταλήψεων» για το Μακεδονικό κατάφερε να «εισβάλει» σε 500 σχολεία σε όλη τη χώρα. Ομάδες μαθητών σε Θεσσαλονίκη, Δωδεκάνησα, Βόρειο Αιγαίο, Θεσσαλία, αλλά και Αττική, έβαλαν λουκέτο στα σχολικά συγκροτήματα, εμποδίζοντας την είσοδο, με τοποθέτηση κάδων απορριμμάτων και αλυσίδων στις καγκελόπορτες, ενώ το εθνικιστικό κλίμα έγινε όλο και πιο αισθητό με την ανάρτηση ελληνικών σημαιών και το γράψιμο συνθημάτων στους τοίχους, του τύπου «Μακεδονία, γη ελληνική».
Δεν έλειψαν σε όλο αυτό το κλίμα και τα ακροδεξιά συνθήματα που θύμιζαν απευθείας τη ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής όπως το «Ελλάς ή Τέφρα» και άλλα τέτοια. Μερίδα μαθητών, υποκινούμενη από εξωτερικούς παράγοντες και ακροδεξιές ομάδες, προχώρησε σε καταλήψεις σχολείων, σε πολλές περιπτώσεις δίχως δημοκρατικές διαδικασίες ή με αποφάσεις γονέων. Ακόμη, σκηνικά όπως ο τραμπουκισμός καθηγητών ή ο ξυλοδαρμός μαθητών μελών της ΚΝΕ που διαφώνησαν, είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα για το πώς οι ακροδεξιές ομάδες προσπάθησαν να επιβάλουν την εθνικιστική κατάληψη. Στη διαδήλωση της Θεσσαλονίκης, στην οποία συμμετείχαν πολλοί μαθητές –δυστυχώς– δεν έλειψαν οι φασιστικού τύπου ομάδες που καθοδηγούσαν τους μαθητές.
Αντιφασιστική απάντηση
Από την άλλη πλευρά, οι αντιφασίστες μαθητές δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια απέναντι στην προσπάθεια της ακροδεξιάς να εισβάλει στα σχολεία. Την Πέμπτη 29/11 στις 12 το μεσημέρι, αριστερές νεολαιίστικες οργανώσεις, αλλά και πολλά σχολεία και φοιτητικοί σύλλογοι, με αποφάσεις τους, κάλεσαν αντιφασιστική πορεία κατά των καταλήψεων και του κλίματος που είχαν δημιουργήσει τις προηγούμενες μέρες, στις οποίες ήταν πρωτοφανές το σιγοντάρισμά τους από τη δεξιά και τα ΜΜΕ. Ακόμη, σε πολλά σχολεία σηκώθηκαν αντιφασιστικά πανό, ανατράπηκαν αποφάσεις για συμμετοχή στις καταλήψεις, αλλά πάρθηκαν και αποφάσεις που απαντούσαν στην ακροδεξιά ρητορική. Οι αντιδράσεις αυτές έδειξαν από τη μία τα καλά αντανακλαστικά από το κύριο σώμα των μαθητών, που μάλιστα την ημέρα της αντιφασιστικής διαδήλωσης έπρεπε να απέχουν από το μάθημα για να κατέβουν στη διαδήλωση, ενώ από την άλλη έκαναν φανερή την ανάγκη πιο συνολικής απάντησης.
Η απάντηση που αρμόζει να δοθεί, οφείλει να είναι αντάξια του κινδύνου που εμφανίζεται από την άνοδο της ακροδεξιάς και την εμφάνισή της στα σχολεία. Είναι γεγονός, ότι το έδαφος των «εθνικών» ζητημάτων είναι αυτό στο οποίο προτιμάει να κινείται η ακροδεξιά. Από την άλλη είναι γεγονός για εμάς ότι οι ίδιοι που υποκίνησαν τις καταλήψεις, δεν ήταν πουθενά όταν στις 29/10 οι μαθητές διαδήλωσαν για τις ανάγκες τους απέναντι στο νομοσχέδιο Γαβρόγλου. Είναι επίσης γεγονός ότι η ακροδεξιά δεν έχει καμία απάντηση και προοπτική που να αποτελεί εναλλακτική πρόταση για τη νεολαία. Σ’ αυτό λοιπόν το πεδίο οφείλουμε να υπερασπιστούμε με κάθε τρόπο ότι η απάντηση βρίσκεται στους αγώνες των σχολείων που παλεύουν για να βελτιώσουν την καθημερινότητα τους, που παλεύουν για λιγότερα φροντιστήρια και για δημόσια δωρεάν παιδεία που πραγματικά θα μορφώνει και δεν θα εξοντώνει.
Η συνέχεια του Δεκέμβρη
Οφείλουμε να δυναμώσουμε τις φωνές μας, εμπνεόμενοι από την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, τότε που η νεολαία αμφισβήτησε όλο το αφήγημα που την προετοίμαζε για να γίνει η «γενιά των 700 ευρώ», η γενιά που θα ζούσε μέσα στη φτώχεια και την καταστολή. Σήμερα λοιπόν, που η νεολαία και οι μαθητές αντιμετωπίζουν την εντατικοποίηση στα σχολεία, τις συγχωνεύσεις τμημάτων στο πανεπιστήμιο και το αβέβαιο εργασιακό μέλλον που χαρακτηρίζεται από ελαστικότητα, είναι αναγκαίο να μαζικοποιηθούν οι αγώνες και να χτιστεί μια πολιτική απάντηση απέναντι στα μνημόνια και τις πολιτικές που τα γεννούν.
Οι συλλογικοί αγώνες, οι μαζικές συνελεύσεις και η δημιουργία πραγματικών αντιστάσεων που θα αμφισβητούν τα πάντα και θα τα διεκδικούν όλα πίσω είναι η πραγματική συνέχεια του Δεκέμβρη την οποία καλούμαστε να υπερασπιστούμε. Για να μην αφήσουμε ποτέ ξανά παιδιά να δολοφονούνται από την αστυνομία, για να ζήσουμε διαφορετικά, κόντρα στα μνημόνια και την ακροδεξιά που προσπαθεί να σηκώσει κεφάλι. Το πρώτο βήμα της αντεπίθεσης είναι να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις στη διαδήλωση για τα 10 χρόνια απ’ τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου στις 6/12. Και πρέπει να το κάνουμε ζωντανά και δυναμικά.