Γ ια άλλη μια φορά οι αγρότες βγαίνουμε στους δρόμους. Τα προβλήματα που οδηγούν στην εξαφάνισή μας διογκώνονται.
Ημερ.Δημοσίευσης
Εξακολουθούν να υπάρχουν πάγια αιτήματα όπως:
α) Κατώτερες εγγυημένες τιμές για τα αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής και να αφήνουν εισόδημα για επιβίωση και συνέχεια της καλλιέργειας.
β) Αποζημίωση για τις ζημιές της παραγωγή για τις οποίες δεν φέρουν ευθύνη οι αγρότες.
γ) Κατάργηση του ΦΠΑ σε αγροτικά εφόδια, σύνταξη στα 55 για τις αγρότισσες και στα 60 για τους αγρότες, χωρίς προϋποθέσεις (μεγάλος αριθμός κυρίως γυναικών είναι ανασφάλιστος).
δ) Δωρεάν υγεία.
ε) Να σταματήσουν οι παράνομες κατασχέσεις επιδοτήσεων.
στ) Έγκαιρη καταπολέμηση του δάκου της ελιάς, μιας και έχουν γίνει κρατήσεις από τους παραγωγούς ένα χρόνο πριν.
Αυτή η κατάσταση πρέπει να πάψει να υπάρχει. Καιρός είναι οι Αγροτικοί Συνεταιρισμοί να ζωντανέψουν από άκρη σε άκρη. Να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, με γενικές συνελεύσεις και εγγραφές μελών. Ξεκαθαρίζοντας βασικά πράγματα που να δίνουν μήνυμα ενότητας και αισιοδοξίας όπως: η γνώμη κάθε αγρότη να έχει βαρύτητα, όχι με βάση το μέγεθος του τρακτέρ που διαθέτει, αλλά με την αγωνιστικότητα και τη συνέπειά του στον κοινό μας αγώνα. Η επιβίωσή μας ως αγρότες δεν θα έρθει με τη μείωση του μεροκάματου στους αγρότες γης και στους φτωχότερους συναδέλφους, που το μισό χρόνο είναι στο μεροκάματο. Τις επιδοτήσεις να τις παίρνουν αυτοί που καλλιεργούν τα χωράφια και όχι οι ενοικιαστές. Τέλος, την καλυτέρευση της ζωής μας δεν θα τη φέρουν οι Μανωλάδες, αλλά ο κοινός αγώνας εργατών-αγροτών, χωρίς τις σημαίες του πένθους και του έθνους!