Ε ίμαι δασκάλα και συνδικαλίστρια στο Λος Άντζελες για 18 χρόνια. Για το μεγαλύτερο διάστημα αυτών των χρόνων έχω εργαστεί στις γραμμές μιας προοδευτικής συλλογικότητας (τώρα αποκαλούμενη Union Power), αγωνιζόμενη να μεταμορφώσω το Σωματείο μας προς ένα νέο οργανωτικό μοντέλο, με ένα όραμα κοινωνικής δικαιοσύνης.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Αισθάνομαι ότι οι συλλογικές μας προσπάθειες έχουν φέρει αποτελέσματα, καθώς προετοιμαζόμαστε για μια απεργία 34.000 εκπαιδευτικών στη δεύτερη μεγαλύτερη σχολική περιοχή της χώρας.
Από τότε που ανακοινώσαμε την ημερομηνία της απεργίας μας, η Σχολική Περιφέρεια του Λος Άντζελες (LAUSD) και οι λακέδες της στα μέσα ενημέρωσης έχουν βγει στην επίθεση. Η Περιφέρεια έχει ανακοινώσει τη μίσθωση 400 απεργοσπαστών. Η ιστορικά αντι-συνδικαλιστική εφημερίδα «Los Angeles Times» επιτίθεται στο Σωματείο. Επίσης η Περιφέρεια έχει ζητήσει δικαστικά την αναστολή της απεργίας.
Όμως τα μέλη της UTLA απαντάνε –και είναι πιο ενωμένα και ενημερωμένα για τον αγώνα μας όσο ποτέ άλλοτε.
Στελέχη της βάσης του σωματείου συμμετέχουν σε ραδιοφωνικές εκπομπές και γράφουν επιστολές προς τη σύνταξη εφημερίδων, υπερασπιζόμενες/οι τον αγώνα μας. Με εντυπωσιακά βελτιωμένους τρόπους επικοινωνίας και αυξημένη οργάνωση μέσα στα σχολεία, έχουμε για περισσότερο από ενάμιση χρόνο συζητήσει και κατανοήσει τα επίδικα ζητήματα –έτσι είμαστε σταθερά ενωμένοι/ες και έτοιμοι/ες γι’ αυτή την απεργία.
Στο σχολείο μου, όπως και στα περισσότερα σε όλο το Λος Άντζελες, έχουμε περάσει τα τελευταία τρία χρόνια διευρύνοντας τη δύναμη του σωματείου μέσα στο σχολείο μας, με τη συγκρότηση CATs (Contract Action Teams – Ομάδες Δράσης Σύμβασης), ένα μοντέλο που δανειστήκαμε από τη δράση του Σωματείου Εκπαιδευτικών του Σικάγου.
Έχουμε περίπου 90 μέλη του UTLA στο σχολείο μας, συμπεριλαμβανομένων των συμβούλων, των νοσοκόμων, των κοινωνικών λειτουργών και της βιβλιοθηκονόμου μας. Με βάση το παλιό μοντέλο, μόνο μία ή δύο αντιπρόσωποι του τοπικού Τμήματος θα έπρεπε να βρουν έναν τρόπο επικοινωνίας με όλους αυτούς τους ανθρώπους. Φυσικά αυτό δεν γινόταν.
Πλέον έχουμε μια 12μελή CAT, όπου καθένας από εμάς είναι υπεύθυνη/ος για επτά ή οκτώ συναδέλφους, να τους κρατάει ενήμερους και να ακούει τις ερωτήσεις, τις ανησυχίες και τις ιδέες τους.
Τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο, καταφέραμε το 100% των μελών στο σχολείο μου να υπογράψουμε σε μία δημόσια δήλωση ότι σε περίπτωση απεργίας θα βρεθούμε όλοι μαζί στην απεργιακή φρουρά. Καθώς ετοιμαζόμαστε, ερχόμαστε σε επαφή με όλους, για να βεβαιωθούμε ότι είναι πραγματικά έτοιμοι/ες και για να απαντήσουμε σε τυχόν ερωτήσεις που μπορεί να έχουν.
Στην τελευταία μας συνάντηση πριν από το διάλειμμα των διακοπών, μιλήσαμε για τα πρακτικά ζητήματα της απεργιακής φρουράς. Και προσδιορίσαμε διαφορετικούς ρόλους, ώστε να εξασφαλίσουμε την επιτυχία της περιφρούρησης της απεργίας μας: συνθήματα, συνεντεύξεις στα ΜΜΕ, τροφοδοσία καφέ και σνακ, επικοινωνία με αλληλέγγυους γονείς, αποστολές φωτογραφιών σε σόσιαλ μίντια κ.ά.
Γνωρίζουμε ότι πολλοί από τους μαθητές μας εξαρτώνται από τα δωρεάν (ή μειωμένης τιμής) γεύματα που παίρνουν στο σχολείο. Έτσι, εμπνευσμένοι από τους καθηγητές της Δυτικής Βιρτζίνια κατά τη διάρκεια της απεργίας τους, θα δημιουργήσουμε επίσης διανομή τροφίμων για μαθητές που επιλέγουν να μην κάνουν μάθημα τις ημέρες της απεργίας. Η UTLA παρέχει 300 δολάρια ως αρχικό κεφάλαιο σε κάθε ενδιαφερόμενο σχολείο για να βοηθήσει την προσπάθεια.
Ως Σωματείο, έχουμε κάνει την απεύθυνση προς τους γονείς τακτικό μέρος της οργανωτικής μας προσπάθειας. Το φθινόπωρο, πραγματοποιήσαμε οκτώ περιφερειακά φόρουμ γονέων σε όλη την πόλη. Στην περιοχή μου, μετά το φόρουμ, οι γονείς ξεχύθηκαν στη λεωφόρο César Chavez, όπου πραγματοποίησαν μια αυθόρμητη διαδήλωση. Συγκροτούμε λίστες αλληλέγγυων γονιών, τους οποίους προσεγγίζουμε τώρα σχετικά με τα πρακτικά ζητήματα μιας πιθανής απεργίας και πώς μπορούν να την υποστηρίξουν. Οι πιο δραστήριοι γονείς παίρνουν ηγετική θέση σε ομάδες όπως η Eastside Padres Contra la Privatizacion και η Reclaim Our Schools LA. Οργανώνουν δράσεις και απευθύνονται και σε άλλους γονείς, για να τους φέρουν στις απεργιακές φρουρές.
Οι μαθητές οργανώνονται επίσης. Η ισχυρή μαθητική οργάνωση Students Deserve κάνει εδώ και δύο χρόνια καμπάνια, απαιτώντας από την Περιφέρεια να σταματήσει τις ρατσιστικές [«τυχαίες»] σωματικές έρευνες μαθητών στα σχολεία μας και αντ’ αυτού να προχωρήσει σε προσλήψεις καθηγητών. Οι μαθητές διέκοψαν πρόσφατα ένα εορταστικό δείπνο (250 δολάρια το πιάτο) στην πλούσια γειτονιά του Pacific Palisades, όπου ο επίσημος προσκεκλημένος ήταν ο διευθυντής της Περιφέρειας Beutner. Πριν ξεκινήσει το σχολείο μετά τις διακοπές, θα έχουν μία συνάντηση για να καθορίσουν τη συμμετοχή τους στην απεργία.
Στην Ανατολική πλευρά προετοιμαζόμαστε να διοργανώσουμε μια εκδήλωση «σχολείου ελευθερίας» [«freedom school»] σε μία από τις ημέρες απεργίας, όπου οι εκπαιδευτικοί θα δώσουν μαθήματα για την κοινωνική δικαιοσύνη και οι νέοι θα συμμετάσχουν σε δραστηριότητες μουσικής και τέχνης. Θέλουμε να εκμεταλλευτούμε αυτή την ευκαιρία για να μιλήσουμε για το είδος της απελευθερωτικής εκπαίδευσης που οι σπουδαστές μας πραγματικά χρειάζονται και αξίζουν.
Ως σοσιαλίστρια, είναι πολύ συναρπαστικό να βλέπεις να εξαπλώνεται αυτή η βαθιά αίσθηση αυτοπεποίθησης που μπορεί να φέρει μια απεργία. Ως εκπαιδευτικοί, έχουμε βιώσει τόσο πολύ την έλλειψη σεβασμού –της δουλειάς μας, των σχολείων μας, των μαθητών μας και των οικογενειών τους. Είναι όμορφο να βλέπεις και να αισθάνεσαι ότι δεν πρόκειται να το ανεχθούμε αυτό άλλο πια.
Τριάντα τέσσερις χιλιάδες από εμάς κατανοούμε συλλογικά ότι δεν αγωνιζόμαστε μόνο για τη δική μας αξιοπρέπεια, αλλά βρισκόμαστε επίσης στην πρώτη γραμμή μιας μάχης για τις πιο κρίσιμες ανάγκες των καταπιεσμένων κοινοτήτων, όπου εργαζόμαστε. Και γνωρίζουμε ότι η ενότητά μας μας δίνει τη δύναμη για να κερδίσουμε.