Π ρόσφατα κυκλοφόρησαν δύο κείμενα που η χρονική σύμπτωση της κυκλοφορίας τους «φωτίζει» την ανάγκη και τη δυνατότητα να αναπτυχθεί στην Ελλάδα ένα κίνημα αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό που θα μπορεί να προχωρήσει τη δράση του πέρα από την (πάντα αναγκαία αλλά όχι επαρκή πλέον) οργάνωση διαδηλώσεων «απάντησης» κάθε φορά που το Ισραήλ διαπράττει ένα νέο έγκλημα μεγάλης κλίμακας.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Ένα κίνημα που θα κρατά με συστηματικότητα ανοιχτό το μέτωπο της Παλαιστίνης, θα επιχειρεί να αυξήσει τις πιέσεις στην ελληνική κυβέρνηση και στους διάφορους θεσμούς, εταιρείες κ.λπ. να τερματίσουν την εγκληματική συνεργασία τους με το κράτος-τρομοκράτη, και να πετύχει επιμέρους έμπρακτες νίκες, που θα έχουν σημασία για τον παλαιστινιακό λαό και θα υπενθυμίζουν και στους εδώ αγωνιστές ότι μπορούμε να συμβάλουμε στον αγώνα, πετυχαίνοντας πράγματα.
Πρωτοβουλία για Ακαδημαϊκό Μποϊκοτάζ του Ισραήλ
Το πρώτο είναι το ιδρυτικό κείμενο της νεοσύστατης Πρωτοβουλίας Πανεπιστημιακών και Ερευνητών για το Ακαδημαϊκό μποϊκοτάζ του Ισραήλ. Είναι η πρώτη εμφάνιση της διεθνούς πρωτοβουλίας BDS και στην Ελλάδα, με τέτοιους συγκεκριμένους όρους. Ως τέτοια, παρουσιάζει ένα «πλαίσιο» –και στην ανάλυση και στα αιτήματα– που αξίζει να αξιοποιηθεί ως βάση για τη γενίκευση τέτοιων πρωτοβουλιών και σε άλλα μέτωπα και χώρους. Ακολουθεί ένα ενδεικτικό απόσπασμα (ολόκληρο στο Rproject.gr):
«Ακολουθώντας τα βήματα του αυξανόμενου αριθμού πανεπιστημιακών ενώσεων, όπως η Αμερικανική Ένωση Ανθρωπολογίας, η Βρετανική Ένωση Καθηγητών, η Πρωτοβουλία Ακαδημαϊκών από τη Νότια Αφρική, και άλλες ενώσεις πανεπιστημιακών ανά τον κόσμο, που ενέκριναν ψηφίσματα μποϊκοτάζ, καλούμε τους συναδέλφους πανεπιστημιακούς και ερευνητές να μποϊκοτάρουν τα ισραηλινά ακαδημαϊκά και ερευνητικά ιδρύματα.
Πιστεύουμε ότι αυτό το μποϊκοτάζ είναι η μόνη μη βίαιη μορφή πίεσης που θα μπορούσε να πείσει το Ισραήλ να προβεί σε αλλαγές που θα δρομολογούσαν μια ειρηνική επίλυση του παλαιστινιακού ζητήματος.
Ως εργαζόμενες κι εργαζόμενοι της ανώτατης εκπαίδευσης και της επιστημονικής έρευνας:
1. Δεσμευόμαστε να μη συνεργαστούμε στο πλαίσιο προγραμμάτων και εκδηλώσεων που αφορούν Ισραηλινούς πανεπιστημιακούς κι ερευνητικούς φορείς. Η δέσμευσή μας αυτή επικεντρώνεται σε άρνηση συνεργασίας με φορείς που υποστηρίζουν το αποικιοκρατικό δόγμα του Ισραήλ και θα διαρκέσει μέχρις ότου αυτοί τερματίσουν την παραβίαση των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων και σεβαστούν τους κανόνες του διεθνούς δικαίου.
2. Καλούμε το Ισραήλ:
– Να τερματίσει την παράνομη και απάνθρωπη πολιορκία της Λωρίδας της Γάζας, την κατοχή όλων των αραβικών εδαφών που κατέλαβε τον Ιούνιο του 1967, να διαλύσει τους εποικισμούς και τα τείχη.
– Να αναγνωρίσει τα θεμελιώδη δικαιώματα των Αραβοπαλαιστινίων πολιτών του Ισραήλ και των Παλαιστίνιων Βεδουίνων της Negev, εκχωρώντας τους καθεστώς πλήρους ισότητας και ισονομίας.
– Να σεβαστεί, να προστατεύσει και να προωθήσει τα δικαιώματα των Παλαιστινίων προσφύγων ώστε να καταστεί δυνατό να επιστρέψουν στα σπίτια τους και στις περιουσίες τους, όπως ορίζεται στο ψήφισμα 194 του ΟΗΕ.
3. Ζητούμε από την ελληνική κυβέρνηση:
– Να τηρήσει αποστάσεις από το αποικιοκρατικό καθεστώς του Ισραήλ μέχρι τη συμμόρφωσή του με τις αποφάσεις του ΟΗΕ και τους κανόνες του διεθνούς δικαίου.
– Να αναθεωρήσει τη στάση της σε κρίσιμες ψηφοφορίες διεθνών οργανισμών (βλ. την πρόσφατη στάση της ελληνικής κυβέρνησης να θέσει βέτο σε απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενάντια στους παράνομους εποικισμούς, καθώς και στην αρνητική της ψήφο σχετικά με την επικριτική απόφαση από την εκτελεστική επιτροπή της UNESCO)».
Επόμενη... ΣΤΑΣΥ Σπίρτζη στους παράνομους
ισραηλινούς εποικισμούς;
Το δεύτερο είναι ένα εκτεταμένο άρθρο που δημοσιεύτηκε στο info-war.gr και αποκαλύπτει μια κραυγαλέα προκλητική όψη της στενής συνεργασίας Ελλάδας-Ισραήλ (αναδημοσιεύτηκε και στο Rproject.gr).
Αφορά μια συνεργασία φαινομενικά «αθώα», στον τομέα των συγκοινωνιών. Η ΣΤΑΣΥ και η ελληνική κατασκευαστική εταιρεία ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ συμμετέχουν σε κοινοπραξία που θα διεκδικήσει τη χρηματοδότηση, κατασκευή, λειτουργία και συντήρηση της Πράσινης Γραμμής (ελαφρύ μετρό) για την πόλη της Ιερουσαλήμ.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για κάτι πολύ σοβαρότερο από την ήδη στενή συνεργασία Ελλάδας-Ισραήλ.
Η εν λόγω «πράσινη γραμμή» ξεκινά και τελειώνει πέρα από την Πράσινη Γραμμή της εκεχειρίας του 1949, που ορίζει τη Δυτική Όχθη, και εν προκειμένω την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Όπως γράφει στο άρθρο του ο Γ.Κ.: «Επομένως, η ΣΤΑΣΥ δεν “πηγαίνει στο Ισραήλ” μόνο, όπως έλεγε το δελτίο Τύπου της, αλλά και στα παρανόμως κατεχόμενα επί 52 χρόνια, και μάλιστα, επίσης παρανόμως, επίσημα προσαρτημένα από το Ισραήλ εδάφη της Ανατολικής Ιερουσαλήμ – αλλά και της ευρύτερης Δυτικής Όχθης, αφού το Ισραήλ φρόντισε να διευρύνει τα όρια του δήμου για να προσαρτήσει επισήμως περισσότερα εδάφη».
Για τον πολιτικό στόχο του εν λόγω έργου, παραθέτει τις δηλώσεις τού τότε πρωθυπουργού Αριέλ Σαρόν, «οτιδήποτε μπορεί να γίνει για να ενισχυθεί η Ιερουσαλήμ, να οικοδομηθεί, να επεκταθεί και να διατηρηθεί στους αιώνες ως η πρωτεύουσα του εβραϊκού λαού και η ενωμένη πρωτεύουσα του Κράτους του Ισραήλ, θα πρέπει να γίνει», για να εξηγήσει ότι «δεν πρόκειται για ένα απλό συγκοινωνιακό έργο, αλλά για αναπόσπαστο και κομβικό μέρος της προσπάθειας εδραίωσης της παράνομης προσάρτησης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ». Η Πράσινη Γραμμή επιπλέον θα εξυπηρετεί ισραηλινούς, παράνομους εποικισμούς και θα διαπερνά διεθνώς θεωρούμενες παλαιστινιακές εκτάσεις που έχουν καταληφθεί και προσαρτηθεί παράνομα.
Πρόκειται για έμπρακτη «οικοδόμηση του Απαρτχάιντ», και αναγνώριση αλλά και άμεση διευκόλυνση/ενίσχυση των εποικισμών και της κατοχής. Ενέργειες για τις οποίες έχουν προειδοποιήσει τις ελληνικές αρχές 4 ΜΚΟ: Action Aid Ελλάς, Διεθνής Αμνηστία, Διεθνής Ομοσπονδία Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (FIDH), Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Ενέργειες που αντιβαίνουν τις οδηγίες του ΟΗΕ, που έχει προειδοποιήσει κράτη και εταιρείες με διαδοχικές εκθέσεις του και συγκροτεί μια σχετική «μαύρη λίστα».
Το έργο του ελαφριού μετρό/τραμ της Ιερουσαλήμ έχει δεχτεί πυρά από τον ΟΗΕ και δεν είναι τυχαίο ότι γαλλικές εταιρείες που εμπλέκονταν σε αυτό στο παρελθόν υποχρεώθηκαν να αποχωρήσουν, υπό την πίεση του κινήματος, των γαλλικών συνδικάτων και τις επικρίσεις του ΟΗΕ.
Αν τελικά η κοινοπραξία όπου συμμετέχει η ΣΤΑΣΥ κερδίσει το διαγωνισμό, το ελληνικό κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη έχει μπροστά του πεδίο δόξης λαμπρόν, ακολουθώντας το παράδειγμα των Γάλλων συντρόφων μας, που οργάνωσαν έναν παρατεταμένο, πλατύτατο αγώνα που χρειάστηκε χρόνια αλλά τελικά πέτυχε μια μεγάλη κινηματική νίκη.