Φύλλο Νο 427 (6 Φλεβάρη 2019)

Ισπανικό Κράτος:
Σε βαθιά κρίση μπαίνει το Podemos στο Ισπανικό Κράτος. Ο Ερεχόν, πρώην «δεξί χέρι» του Ιγλέσιας αυτονομήθηκε πλήρως από την αριστερή συμμαχία για να προωθήσει έναν δικό του εκλογικό σχηματισμό στην Περιφέρεια της Μαδρίτης. Η ενέργεια είχε πανεθνικό αντίκτυπο και θεωρείται προάγγελος ευρύτερων εξελίξεων. Ο Ερεχόν διαφοροποιείται από τα δεξιά, προωθώντας μια «φαρδυπλατιά» αντίληψη ως απάντηση στην «στενότητα» του Ποδέμος. Ο Ιγλέσιας τελευταία είχε στραφεί από το «λαός εναντίον κάστας» σε μια ρητορική «Αριστεράς εναντίον Δεξιάς», μόνο που ως «Αριστερά» αντιλαμβάνεται και προωθεί τη συμμαχία με τους σοσιαλδημοκράτες του πρωθυπουργού Σάντσεθ. Η αντικαπιταλιστική πτέρυγα των Ποδέμος κάνει λόγο για βαθύτερα προβλήματα (πέρα από τη σημερινή διαμάχη Ερεχόν-Ιγλέσιας) που αναδεικνύουν ότι το προϋπάρχον πολιτικό σχέδιο του Ποδέμος φτάνει στα όριά του…

Π ρόσφατα κυκλοφόρησαν δύο κείμενα που η χρονική σύμπτωση της κυκλοφορίας τους «φωτίζει» την ανάγκη και τη δυνατότητα να αναπτυχθεί στην Ελλάδα ένα κίνημα αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό που θα μπορεί να προχωρήσει τη δράση του πέρα από την (πάντα αναγκαία αλλά όχι επαρκή πλέον) οργάνωση διαδηλώσεων «απάντησης» κάθε φορά που το Ισραήλ διαπράττει ένα νέο έγκλημα μεγάλης κλίμακας.

Σ το περασμένο φύλλο της «Ε.Α.» παρουσιάσαμε την υποδειγματική προετοιμασία της απεργίας των εκπαιδευτικών του Λος Άντζελες. Η δουλειά που έκανε το σωματείο τους αποδείχθηκε πολύτιμη. Είχαν απέναντί τους ένα Συμβούλιο Εκπαιδευτικής Περιφέρειας που έχει (κυριολεκτικά!) εξαγοραστεί από μια συμμαχία δισεκατομμυριούχων με στόχο να απαξιώσει την παιδεία ώστε να ιδιωτικοποιηθεί.

Τ ο «πρελούδιο πραξικοπήματος» στη Βενεζουέλα εξελίσσεται με εξοργιστικά ξεδιάντροπες μεθόδους, που δεν κρατάνε ούτε τα προσχήματα. Ένα πρωί, ο πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης, Γκουαϊδό, αυτοανακηρύσσεται μεταβατικός πρόεδρος της χώρας! Για να δικαιολογήσει την ενέργειά του, ισχυρίζεται ότι η εκλογή Μαδούρο στην προεδρία της Βενεζουέλας μερικούς μήνες πριν ήταν παράνομη.

Με τη συμμετοχή αντιρατσιστικών και αντιφασιστικών οργανώσεων, απολιτικών δυνάμεων της Αριστεράς και αντιεξουσιαστικών ομάδων πραγματοποιήθηκε διεθνιστική-αντιφασιστική διαδήλωση απάντησης στη ναζιστομάζωξη της Χρυσής Αυγής στις 2 Φλεβάρη. Η κινητοποίηση έπαιξε ρόλο στο να περιοριστεί και φέτος η ΧΑ σε συγκέντρωση έξω από τα γραφεία της. Επιπλέον, η πρόβλεψη Μιχαλολιάκου για «χιλιάδες εθνικιστικούς πυρσούς αναμμένους» δεν του βγήκε. Είναι μάλλον υπερβολικό το «καμιά κατοστάρα» που γράφτηκε σε κάποια ειδησεογραφικά σάιτ, αλλά τόσο στις φωτογραφίες όσο και στα βίντεο που έδωσαν οι ίδιοι οι νεοναζί στη δημοσιότητα όλα -μα όλα- τα πλάνα είναι επιμελώς… κοντινά. Πολύ κοντινά.

Τ ο μακεδονικό ζήτημα κυριάρχησε στο δημόσιο διάλογο τους τελευταίους μήνες. Η συζήτηση αναπόφευκτα έφτασε στις τάξεις και τα προαύλια των σχολείων όπου μαθητές, καθηγητές και γονείς κλήθηκαν να πάρουν θέση. Από τη μία η ακροδεξιά προσπάθησε να διεισδύσει και να κερδίσει το χαμένο έδαφος στη νεολαία, από την άλλη η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ βρήκε την ευκαιρία να παραστήσει τον εκφραστή των μαθητών που αντιστέκονται στον εθνικισμό. Την αλήθεια για το τι συμβαίνει όμως στα σχολεία, μας τη δίνουν οι ίδιοι οι μαθητές.

Έ χοντας μπει στην τελική ευθεία για την εκλογική μάχη στους ΟΤΑ, η νέα δημοτική κίνηση της ριζοσπαστικής Αριστεράς στο Δήμο Ζωγράφου, «Ζωγράφου-Ανυπότακτη Πόλη», εντείνει τη δραστηριότητά της και προχωρά με σταθερά βήματα στην περαιτέρω οργανωτικής της συγκρότηση.

Τ ις τελευταίες μέρες φάνηκε ξεκάθαρα πόσο σημαντικοί μπορεί να είναι οι αγώνες των εργαζομένων για να σπάσει ο μνημονιακός μονόδρομος της λιτότητας που προσπαθεί να επιβάλλει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Οι εργαζόμενοι στο δήμο Αιγάλεω μπόρεσαν με τις κινητοποιήσεις τους να επιβάλλουν απόφαση υπέρ τους στο δημοτικό συμβούλιο κόντρα στις επιλογές της πλειοψηφίας (ΣΥΡΙΖΑ).

Εμείς, τα Κίτρινα Γιλέκα … συναντιόμαστε στις 26 και 27 Γενάρη στη «Συνέλευση των Συνελεύσεων», που έφερε κοντά περίπου 100 αντιπροσωπείες, που απάντησαν στην έκκληση των Κίτρινων Γιλέκων από το Κομερσί.

Το κείμενο του οποίου αποσπάσματα παρουσιάζουμε εδώ, υπογράφουν προσωπικότητες (οικονομολόγοι, φεμινίστριες αγωνίστριες, ιστορικοί κ.ά.), κοινωνικές συλλογικότητες όπως η Attac, η συλλογικότητα «Εκπαιδευτικοί και ερευνητές σε αλληλεγγύη με τα Κίτρινα Γιλέκα», η Πανεθνική Συλλογικότητα για τα Γυναικεία Δικαιώματα, η αντιρατσιστική «Συλλογικότητα αλήθεια για τον Αντάμα» (σσ: ο Αντάμα Τραορέ είναι θύμα αστυνομικής βίας), το ίδρυμα Κοπέρνικος, κάποια εργατικά σωματεία, αλλά και πολιτικές οργανώσεις όπως το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα (NPA), η ΚΟ της Ανυπότακτης Γαλλίας, το Ensemble, το Κόμμα της Αριστεράς (PG), το Οικολογικό Κίνημα, η «Ελευθεριακή Εναλλακτική» κ.ά.

Η  κινηματική απραξία, μαζί με τη συνειδητή καθήλωση που βρίσκουν ευκαιρία να προωθήσουν οι συστημικές, μνημονιακές συνδικαλιστικές δυνάμεις των ΔΑΚΕ, πρώην ΠΑΣΚΕ και παραγώγων, ΣΥΡΙΖΑ, και η οικονομική απελπισία που έχουν φέρει οι μνημονιακές πολιτικές στους εργαζόμενους και που εφαρμόζονται αδίστακτα και απαρέγκλιτα από όλες τις κυβερνήσεις σπρώχνουν σχεδόν το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων στα δικηγορικά γραφεία και στη δικαστική διεκδίκηση, αφού μοιάζουν ως η μόνη ελπίδα να «γίνει κάτι».

Το αίτημα για «μαζικούς διορισμούς ώστε να καλυφθούν όλα τα κενά στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στους δήμους, σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες» μαζί με την «εδώ και τώρα μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων» είναι ζήτημα απολύτως κομβικό για ολόκληρη την κοινωνία, τόσο από την πλευρά των εργαζομένων, για την παύση της εργασιακής «ζούγκλας», όσο και από την πλευρά της χρήσης του δημοσίων υπηρεσιών, που η διάλυση και η κακή τους κατάσταση πλήττουν ακόμη περισσότερο τις εργαζόμενες τάξεις που τις έχουν ανάγκη, ιδιαίτερα σε εποχές κρίσης και φτώχειας.

Στην ταινία καταστροφής, Μετά την Επόμενη Μέρα, που υπέγραφε σκηνοθετικά ο μελετημένος Ρόλαντ Έμεριχ, μια διπλή καταιγίδα πρωτοφανούς πολικού ψύχους έθαβε κάτω από τόνους χιονιού και πάγου, τις ΗΠΑ και τη Βόρεια Ευρώπη, τις κοιτίδες του καπιταλισμού και των δυτικών δημοκρατιών, που αναγκάζονταν να ζητήσουν βοήθεια και άσυλο για τους πάλαι ποτέ ευημερούντες καταναλωτικά κατοίκους τους στον υποτιμητικά επονομαζόμενο Τρίτο Κόσμο.

Οι ερχόμενες ευρωεκλογές είναι κρίσιμες. Οι κυβερνητικές δυνάμεις του νεοφιλελεύθερου «ακραίου κέντρου», οι δυνάμεις που έχουν προκύψει μέσα από τη σύγκλιση της παραδοσιακής Δεξιάς της «ευρωπαϊκής ορθοδοξίας» με τη νεοφιλελεύθερη σοσιαλδημοκρατία και την κεντροαριστερά της «ευρωπαϊκής μεταρρύθμισης», προσπαθούν να εμφανιστούν ως το αντίπαλο δέος απέναντι στην ανερχόμενη κι επικίνδυνη ακροδεξιά, που συνδυάζει την υποστήριξη στις νεοφιλελεύθερες αντιμεταρρυθμίσεις με το ρατσισμό, τον εθνικισμό, την απειλή στα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Ο εγκλωβισμός σε αυτό το δίπολο, αλλά και η υποτίμησή του, συνιστούν κρίσιμο πολιτικό λάθος.

Ένας από τους «καλούς φίλους» του Τσίπρα, ο σοσιαλδημοκράτης Πιέρ Μοσκοβισί, Επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων της Κομισιόν, δήλωσε ότι η επόμενη δόση των 750 εκ. ευρώ (τμήμα των κερδών των ευρωπαϊκών τραπεζών από τα ελληνικά ομόλογα) θα δοθεί στην Αθήνα (για να πληρωθούν οι ετήσιες δόσεις ελληνικού χρέους) μόνο υπό την προϋπόθεση ότι η κυβέρνηση θα παραμείνει σταθερά προσηλωμένη «στην ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων που έχουν συμφωνηθεί» και μόνο εάν αυτό επιβεβαιωθεί από τις «θετικές εκθέσεις της ενισχυμένης εποπτείας».