Ο Σαλβίνι, το κίνημα αλληλεγγύης και η κόλαση της Λιβύης

Μετά τις επιθέσεις στα τελευταία διασωστικά πλοία των ΜΚΟ που είχαν απομείνει (με πιο εμβληματικό το Aquarius) και με τα ιταλικά λιμάνια «κλειστά», ο Σαλβίνι είχε επιβάλει το «τέλος της διάσωσης» στην κεντρική Μεσόγειο. Μια ομάδα αλληλέγγυων, απλών πολιτών, εθελοντών και ακτιβιστών της Αριστεράς και του κινήματος, αγόρασε κι επάνδρωσε το Mare Jonio, με ιταλική σημαία. Είχαν στόχο να συνεχίσουν να σώζουν ζωές, αλλά και να στείλουν σήμα «ανυπακοής» στη βαρβαρότητα που επιβάλλει η ιταλική κυβέρνηση. 
«Ενάντια στον εθνικισμό και την ξενοφοβία, αρνούμαστε να γίνει η Μεσόγειος νεκροταφείο, υπερασπιζόμαστε τους μετανάστες και τους διαχρονικούς νόμους της θάλασσας, που υποχρεώνουν τη διάσωση κάθε ναυαγού», δήλωσαν και ξεκίνησαν στις 18 Μάρτη. Τα όσα ακολούθησαν αξίζει να παρατεθούν εξολοκλήρου, όπως δημοσιοποιήθηκαν από μέλος του πληρώματος:
Μαρτυρία
«Χθες βρήκαμε φουσκωτή βάρκα με 50 ανθρώπους (14 ανήλικους), 45 ναυτικά μίλια από τις ακτές της Λιβύης, χωρίς καύσιμα και με ξεφούσκωτα μπαλόνια. Οι περισσότεροι πρόσφυγες είναι αφυδατωμένοι και μέρες νηστικοί. Κανένα σήμα SOS δεν μεταδόθηκε από κανένα λιμενικό των γύρω χωρών, παρόλο που γνώριζαν για τη βάρκα και ένα αεροπλάνο της επιχείρησης Σοφία την έψαχνε. Το Λιβυκό λιμενικό, σαν σε ταινία, έφτασε 1 λεπτό μετά την επιβίβαση και του τελευταίου μετανάστη στο καράβι μας. Στη θέα των ενόπλων Λίβυων, οι μετανάστες έχασαν το χρώμα τους από τον φόβο, καθώς για μερικά λεπτά κοιταζόμασταν στα 10 μέτρα, με το ενδεχόμενο να μας πιέσουν για να πάρουν τους πρόσφυγες πίσω. Όταν τελικά οι Λίβυοι έφυγαν, όλοι ξέσπασαν σε πανηγυρισμούς. Δυστυχώς, μια άλλη βάρκα με πρόσφυγες δεν εντοπίστηκε από κανέναν στο αχανές της Μεσογείου, βούλιαξε και μόνο 18 άνθρωποι επέζησαν.
Στις 8μμ, αμέσως μετά τη διάσωση, βάλαμε πλώρη για Λαμπεντούζα, το πλησιέστερο ασφαλές λιμάνι. Ο καιρός δυνάμωνε άσχημα και δεν είχαμε χρόνο να πάμε στη Σικελία. Λίγο πριν φτάσουμε, μας έστησαν καρτέρι μέσα στη νύχτα 4 πλοία της στρατιωτικής αστυνομίας, με τη διαταγή “Σταματήστε τις μηχανές! Αν μπείτε στα ιταλικά χωρικά ύδατα, θα συλληφθείτε για διακίνηση”. Μέσα σε 7 μποφόρ και με τους όλους τους διασωθέντες να ξερνάνε στο πλοίο, η Ιταλία μας έκανε θαλάσσιο φραγμό να μην περάσουμε. Εμείς απαντήσαμε ότι έχουμε ιταλική σημαία και θα συνεχίσουμε, γιατί θέλουμε καταφύγιο από τον καιρό. Τότε ο Σαλβίνι έβγαλε την διαταγή “Arrestateli”. Συλλάβετέ τους! Εμείς συνεχίσαμε την πορεία μας προς Λαμπεντούζα. 
Ο λιμενάρχης της Λαμπεντούζα αναγκάστηκε να μας δώσει έναν όρμο, για να προστατευτούμε από τον καιρό, αλλά δεν μας άφησε να μπούμε στο λιμάνι. Τα πλοία της αστυνομίας (Guardia di Finanza) μας περικύκλωσαν και μας είχαν σε κλοιό όλη τη χθεσινή μέρα, απαγορεύοντας στους μετανάστες την αποβίβαση. Πέντε αστυνομικοί εισέβαλλαν στο πλοίο κι έψαξαν τα πάντα. 
Μετά από 3 ώρες, άφησαν τους μετανάστες να βγουν, αλλά είπαν ότι το πλοίο κατάσχεται, επειδή αρνήθηκε να σταματήσει στις εντολές της αστυνομίας στα διεθνή ύδατα. Ο Σαλβίνι έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Για να σταματήσεις πλοίο από το να μπει στα δικά του ύδατα, πρέπει να συντρέχει κίνδυνος για το κράτος ή τη δημόσια υγεία (πλοίο με χημικά απόβλητα, πυρηνικά κτλ).
Εμάς δεν μας είπαν καν το λόγο, ούτε είχαν κάποιο γραπτό έγγραφο.
Καθαρός κοινωνικός πόλεμος χωρίς προσχήματα».
Το πλοίο αφέθηκε τελικά ελεύθερο, αλλά ο καπετάνιος και ο επικεφαλής της αποστολής (ο Λούκα Καζαρίνι, που οι παλιότεροι ίσως θυμούνται από τις μέρες της Γένοβα του 2001, το αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα και τους «Τούτι Μπιάνκι») κατηγορούνται για διευκόλυνση παράνομης μετανάστευσης και για ανυπακοή σε εντολή πολεμικού πλοίου. Μέλη της Mediterranea αντιμετωπίζουν ως καλοδεχούμενη «πρόκληση» το να ανοίξει η δημόσια αντιπαράθεση γύρω από τις πολιτικές Σαλβίνι με αφορμή μια πιθανή δίωξη: «Να συζητήσουμε ποιος παρανομεί πραγματικά».
Επίθεση στην Αριστερά
Αν το πλήρωμα το Mare Jonio θέλησε να στείλει πολιτικό μήνυμα με τη δράση του, ο ίδιος ο Σαλβίνι έσπευσε να πολιτικοποιήσει το ζήτημα: «Είναι το πλοίο των Κοινωνικών Κέντρων!» φώναζε, όταν ακόμα αυτό ξεκινούσε το πρώτο ταξίδι του. Στοχοποίησε τον Καζαρίνι τις μέρες της έντασης στο λιμάνι της Λαμπεντούζα και πανηγύρισε τη νίκη του «ενάντια στα Κοινωνικά Κέντρα», μετά την κατάσχεση του διασωστικού. Το επισημαίνουμε, γιατί μας θύμισε μια συζήτηση με Ιταλό σύντροφο της Sinistra Anticapitalista πριν λίγο καιρό, όπου εκτιμούσε ότι «μετά τους μετανάστες», ο Σαλβίνι θα βάλει στο στόχαστρο τα Κοινωνικά Κέντρα. Και το Διάταγμα για την Ασφάλεια, εκτός από τις ρατσιστικές ρυθμίσεις για τις οποίες έγινε γνωστό, προβλέπει και δρακόντεια μέτρα ενάντια στις καταλήψεις.  
Στο μεταξύ δύο άλλα περιστατικά υπογράμμισαν την απελπισία που έχει προκαλέσει στους μετανάστες η αρμονική συνεργασία Ιταλίας-Λιβύης. Το τάνκερ Elhiblu 1 διέσωσε 108 ανθρώπους. Στα 6 μίλια από την Τρίπολη, όταν συνειδητοποίησαν ότι τους επιστρέφει στη Λιβύη, οι διασωθέντες κατέλαβαν το πλοίο κι άλλαξαν ρότα προς την Ευρώπη. Ο Σαλβίνι ξερνάει χολή ενάντια στους «πειρατές», που «τους σώνεις κι αυτοί θέλουν να αποφασίζουν και τη ρότα της κρουαζιέρας τους» και «θα δουν την Ιταλία μόνο με τηλεσκόπιο». 
Φυσικά δεν λέει λέξη για το τι σπρώχνει ταλαιπωρημένους ανθρώπους σε απελπισμένες κινήσεις, όπως αυτή η ιδιότυπη «πειρατεία». Ή για την κόλαση της Λιβύης στην οποία η ΕΕ τους υποχρεώνει να παραμένουν ή να επιστρέφουν. Κι εδώ έρχεται το δεύτερο ενδεικτικό περιστατικό. Ένα εμπορικό πλοίο που διέσωσε 95 ανθρώπους, τους επέστρεψε στο λιμάνι της Μιζράτα. Μόνο που οι 81 από αυτούς αρνήθηκαν να κατέβουν από το πλοίο, από τον τρόμο. «Προτιμώ να πεθάνω μέσα σ’ αυτό το πλοίο», είπε ένας από αυτούς στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα. Μετά από λίγο καιρό, οι 81 εγκατέλειψαν το πλοίο υποχρεωτικά –υπό την απειλή όπλων. Αυτές τις εικόνες, μαζί με την περιγραφή του μέλους του Mare Jonio για τον τρόμο που προκάλεσε στους μετανάστες η εμφάνιση της λιβυκής ακτοφυλακής, ας τις έχουμε στο μυαλό μας όποτε διάφοροι αξιωματούχοι πανηγυρίζουν για τη «μείωση των ροών», προσπαθώντας να πείσουν ότι αυτό «σώζει ζωές» και παρουσιάζουν ως πρόοδο την «αποτελεσματικότητα» της λιβυκής ακτοφυλακής στο να «διασώζει» αυτή τις βάρκες και να τις οδηγεί στο… ασφαλές λιμάνι της Μιζράτα. 
Ένας από τους ανθρώπους, που έσωσε το Mare Jonio, δήλωσε από τη Λαμπεντούζα ότι ήταν η 5η φορά που επιχειρούσε να περάσει στη Σικελία. Τέσσερις φορές τον έστειλαν πίσω και πάλι ξαναπροσπάθησε. Τα σημάδια των βασανιστηρίων στο σώμα του εξηγούν αυτή την απίστευτη κι υπεράνθρωπη επιμονή…      
Μέσα στην ίδια βδομάδα που συνέβαιναν όλα αυτά, η Ιταλική Γερουσία απέρριψε την άρση ασυλίας του Σαλβίνι, για να του απαγγελθούν κατηγορίες για απαγωγή (όταν τον περασμένο Αύγουστο μπλόκαρε στα ανοιχτά της Σικελίας επί μία βδομάδα ένα πλοίο της ιταλικής ακτοφυλακής που κουβαλούσε 150 μετανάστες). Οι ακροδεξιοί βουλευτές της Λέγκας προφανώς συμμερίζονται την άποψη του ηγέτη τους ότι «το έκανα για να προστατέψω τους Ιταλούς». Αλλά για να τη γλιτώσει ο ακροδεξιός υπουργός χρειάζονταν και οι ψήφοι του Κινήματος Πέντε Αστέρων. Το κόμμα που εμφανιζόταν ως «προοδευτικό», αλλά ο ηγέτης του Ντι Μάιο αποφάσισε να στηρίξει τον Σαλβίνι, αναλαμβάνοντας την ευθύνη στο όνομα «όλης της κυβέρνησης». Το κόμμα που εμφανιζόταν ως «αντισυστημικό», έχοντας ως ιδρυτική αρχή ότι κάθε πολιτικός, ο οποίος ερευνάται για κάποια κατηγορία, πρέπει να παραιτείται άμεσα…