Φύλλο Νο 431 (3 Απρίλη 2019)

Η πρόθεση του Πάπα, αλλά και της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, να προταθεί ο Τσίπρας (όπως και ο Ζόραν Ζάεφ) για το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, αν επιβεβαιωθεί, θα «παίξει» κεντρικό ρόλο στην κυβερνητική προεκλογική προπαγάνδα.

Ελάχιστες εβδομάδες μετά το φετινό της συνέδριο, η ISO στις ΗΠΑ, με την ενθάρρυνση ή την ανοχή της εκλεγμένης σε αυτό το συνέδριο ηγεσίας της, μπαίνει σε πορεία αυτοδιάλυσης.

Με περιοδείες σε κεντρικούς δρόμους και καφετέριες της πόλης εγκαινίασε την προεκλογική της εκστρατεία τη Δευτέρα 25 Μάρτη η Ριζοσπαστική Πρωτοβουλία Περιστερίου. Μια προσπάθεια για να υπάρξει ακόμη περισσότερος αγώνας και δράση, ώστε να αντιμετωπιστούν οι καθεστωτικές δυνάμεις εντός της πόλης (η δημοτική αρχή Παχατουρίδη) και εκτός της πόλης (το τοπίο που διαμορφώνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τον Κλεισθένη και η πολιτική λιτότητας).

Έπειτα από μία χρονιά, κατά την οποία αφενός αναδιαρθρώθηκε ο νόμος Γαβρόγλου (αποστοίχιση επαγγελματικών δικαιωμάτων, απόσπαση παιδαγωγικής επάρκειας από τα πτυχία, διασπάσεις πτυχίων, συγχωνεύσεις-καταργήσεις τμημάτων με παράλληλη ίδρυση άλλων, πάντοτε σύμφωνα με τα κριτήρια της αγοράς) και αφετέρου οι φοιτητές/τριες βρέθηκαν αντιμέτωποι/ες περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά με τα σαρωτικά αποτελέσματα της υποχρηματοδότησης και των μνημονιακών περικοπών στην εκπαίδευση και τις φοιτητικές παροχές (και όλα αυτά κατά τη χρονιά της «εξόδου από τα μνημόνια»!), ενώ θα κληθούν στις 10 Απρίλη να συμμετάσχουν στις φοιτητικές εκλογές.

Δεν έχουν περάσει παρά λίγοι μήνες από τη δολοφονία ενός μικρού κοριτσιού Ρομά στην Άμφισσα. Παρόμοιο σκηνικό φαίνεται πως αυτή τη φορά επαναλήφθηκε με τραγικό τρόπο στην Κόρινθο. Ξανά ο δολοφόνος ήταν ντόπιος, ξανά το εγκληματικό μέσο ήταν μια καραμπίνα και ξανά το θύμα ήταν Ρομά. Η μόνη διαφορά είναι ότι αυτή τη φορά μιλάμε για έναν 52χρονο άντρα και όχι για ένα μικρό κοριτσάκι.

Ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση της Frontex πρότεινε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Προβλέπεται η ανάπτυξη επιπλέον 10.000 συνοριοφυλάκων στα σύνορα της ΕΕ τα επόμενα χρόνια. Η ΕΕ εξαντλεί τη γενναιοδωρία της στους φύλακες και αποδεικνύεται φειδωλή, όταν συζητιέται η συνδρομή και παρατηρητών δικαιωμάτων στις επιχειρήσεις, καθώς προτείνονται μόλις… 20 επιπλέον. Επιπλέον, έχει ανοίξει η συζήτηση για τη δυνατότητα οι συνοριοφύλακες της ΕΕ να δρουν και σε τρίτες χώρες (εκτός επικράτειας της ΕΕ, αλλά και εκτός άμεσα γειτονικών χωρών), με τη δυνατότητα ακόμα και να απελαύνουν άτομα απευθείας από αυτές! Παράλληλα με αυτή τη συζήτηση προχωράει η μείωση των δαπανών για τις διασωστικές επιχειρήσεις στην Κεντρική Μεσόγειο. Να μην πλησιάσουν καν τα τείχη μας οι «ανεπιθύμητοι» κι όποιος το επιχειρήσει, να πάει να πνιγεί, κυριολεκτικά…

Η κοινωνική οργάνωση Mediterranea ανακοίνωσε πρόσφατα ότι το διασωστικό Mare Jonio αφέθηκε ελεύθερο. Το πλοίο είχε κατασχεθεί από τις Αρχές και η επίθεση εναντίον του είχε προκαλέσει διαδηλώσεις αλληλεγγύης στην Ιταλία. Πρόκειται για μια υπόθεση που απέκτησε κεντρική πολιτική διάσταση στη γειτονική χώρα.

Ουκρανία:
Στην εκλογική σύγκρουση μεταξύ του Ποροσένκο (ο ολιγάρχης που ανήλθε στην προεδρία της Ουκρανίας πάνω στα «ερείπια» των παλιότερων ολιγαρχών) και της Γιούλια Τιμοσένκο (η πιο παλιά κι ανθεκτική καραβάνα στις ενδο-ολιγαρχικές κόντρες) επικράτησε ο πρώτος. Μόνο που τελικά αποδείχθηκε μάχη για… τη 2η θέση. Ο Ποροσένκο με 16% έναντι του 13,4% της αντιπάλου του περνά στο δεύτερο γύρο. Εκεί θα αντιμετωπίσει τον κωμικό Βολοντιμίρ Ζελένσκι, που στις εκπομπές του σατιρίζει τη διαφθορά και συγκέντρωσε στον πρώτο γύρο σχεδόν διπλάσιο ποσοστό (30%)! Πρόκειται σίγουρα για εκλογική έκφραση της γενικευμένης αποστροφής απέναντι στην κυριαρχία των ολιγαρχών στην πολιτική ζωή. Αλλά το γεγονός ότι αυτή εκφράστηκε με τέτοιον τρόπο (ο Ζελένσκι «έστησε κόμμα» με το όνομα της εκπομπής του λίγο πριν τις εκλογές, δεν μπήκε καν στη διαδικασία πχ του ιταλού Γκρίλο να φτιάξει έγκαιρα κάποιου τύπου έστω στρεβλό «δίκτυο» ή «κίνημα») δείχνει και τον εκφυλισμό της πολιτικής…

Οι πιο συστηματικοί αναγνώστες αυτής τη εφημερίδας θα έχουν κουραστεί να διαβάζουν τις περιπέτειες του Brexit και ότι «ένας από τους παλιότερους, ισχυρότερους, πιο τακτοποιημένους καπιταλισμούς παγκοσμίως δεν ξέρει τι του ξημερώνει τις επόμενες μέρες ή βδομάδες».