Οι μαθητές της Γ’ Λυκείου έχουν μπει κυριολεκτικά στην τελική ευθεία για τις πανελλήνιες εξετάσεις. Ένα θεσμό καταπιεστικό και ανταγωνιστικό που υποβαθμίζει το δημόσιο σχολείο και αποφέρει αλόγιστα κέρδη σε ιδιώτες. Έχουμε γράψει επανειλημμένως για τη βαναυσότητα αυτών των εξετάσεων που καμία κυβέρνηση δεν έχει τολμήσει να τα βάλει με τη βιομηχανία τους. Δυστυχώς και φέτος δεν έχει αλλάξει κάτι.
Ημερ.Δημοσίευσης
Εξοντωτικές εξετάσεις
Δεν υπάρχει κάτι πιο βάρβαρο από το να πρέπει να επιλέξεις από τα δεκαέξι σου τι θα κάνεις στην υπόλοιπη ζωή σου. Να είσαι κλεισμένος σε μια αίθουσα εφτά ώρες καθημερινά, να είσαι άλλες τέσσερις στο φροντιστήριο, να πρέπει να διαβάζεις εντατικά στο σπίτι, να μην έχεις ελεύθερο χρόνο και να πιέζονται οικονομικά οι γονείς σου για να μπορέσεις να ανταπεξέλθεις στις απαιτήσεις των εξετάσεων. Όλα τα παραπάνω αποτυπώνουν ένα βάρβαρο σύστημα, που καλλιεργεί τη λογική του ατομικού δρόμου από πολύ νωρίς. Τη λογική του ότι επειδή έχουμε κρίση και τα πράγματα είναι δύσκολα, για να καταφέρω να ζήσω και να επιβιώσω αξιοπρεπώς θα πρέπει να εστιάσω στον εαυτό μου, να συλλέξω όσο το δυνατόν περισσότερα προσόντα και να φορτωθώ με όσες περισσότερες πιστοποιήσεις γίνεται προκειμένου να ανταπεξέλθω αργότερα στον ανταγωνισμό της αγοράς εργασίας.
Η σκληρή πραγματικότητα των σχολείων και των πανελληνίων εξετάσεων αποτελεί μια πρόβα γι’ αυτό που θα ακολουθήσει στην πραγματική ζωή. Μια ζωή γεμάτη εντατικοποίηση, πειθάρχηση και ατομισμό. Έτσι αντιλαμβάνονται την «επιτυχία» οι εκπρόσωποι ενός συστήματος που προσπαθεί να μετατρέψει το δημόσιο σχολείο από ένα ζωντανό κοινωνικό χώρο γνώσης και αμφισβήτησης σε ένα χώρο απόγνωσης και αποδοχής της κατάστασης. Όλες οι κυβερνήσεις ανεξαρτήτως πολιτικού αυτοπροσδιορισμού ισχυρίζονται ότι προσπαθούν να αλλάξουν το εκπαιδευτικό σύστημα προς το καλύτερο. Η πραγματικότητα όμως παραμένει ίδια: Ελλείψεις μόνιμων εκπαιδευτικών, πολυμελή τμήματα, ελλιπείς υλικοτεχνικές υποδομές, μη έγκαιρη χορήγηση βιβλίων, ελλείψεις στη θέρμανση και ο κατάλογος μπορεί να συνεχίζεται διαρκώς. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες οι μαθητές μπαίνουν στο στίβο των εξετάσεων.
Κυβερνητική υποκρισία
Ο ΣΥΡΙΖΑ παρότι διατυμπάνιζε ότι θα τα έβαζε με την παραπαιδεία και τα επιχειρηματικά συμφέροντα, μάλλον και εδώ για ακόμη μια φορά «τα γύρισε». Οι βασικές κατευθύνσεις του νομοσχεδίου Γαβρόγλου που πρόκειται να εφαρμοσθούν δεν αλλάζουν, αλλά αντίθετα σε ορισμένα σημεία εντείνουν τη σκληρή καθημερινότητα των μαθητών. Καταρχάς, η Γ’ Λυκείου χάνει την αυτοτελή αξία της και μετατρέπεται σε μια αμιγώς προπαρασκευαστική χρονιά για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τα μαθήματα Γενικής Παιδείας περιορίζονται σε τρία, ενώ οι παλιές «κατευθύνσεις» που πλέον ονομάζονται «ομάδες προσανατολισμού», είναι τέσσερις και όχι τρεις, με παράλληλη αύξηση των ωρών διδασκαλίας και σχετική αύξηση της ύλης.
Αυτό στην πραγματικότητα είναι μια προσπάθεια να προσαρμοστεί η Γ΄ Λυκείου στη λειτουργία των φροντιστηρίων, έχοντας στο κέντρο της λογικής αυτής τις πανελλαδικές εξετάσεις και όχι τις εξαγγελίες για ελεύθερη πρόσβαση. Συνεπώς δίνεται περισσότερη έμφαση στις εξετάσεις, περισσότερος ανταγωνισμός και άγχος ανάμεσα στους μαθητές εντατικοποιώντας ακόμη περισσότερο το πρόγραμμά τους. Άλλος ένας κυβερνητικός μύθος είναι η υποτιθέμενη ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η τελική πρόταση είναι η προαιρετική συμπλήρωση ενός πρώτου μηχανογραφικού τον Σεπτέμβρη της Γ΄ Λυκείου με δέκα τμήματα. Αυτά τα προαιρετικά μηχανογραφικά θα διαμορφώσουν και μια πρώτη εικόνα των σχολών χαμηλής και υψηλής ζήτησης. Όποιοι τα έχουν συμπληρώσει θα μπορούν να περάσουν σε αυτά χωρίς τη διαδικασία των πανελλαδικών εξετάσεων. Άρα ελεύθερη πρόσβαση θα υπάρχει μόνο για κάποιους και για κάποια τμήματα χαμηλής ζήτησης, στα οποία οι υποψήφιοι θα μπορούσαν να περάσουν χωρίς πολύ μεγάλη δυσκολία και με τη διαδικασία των πανελλαδικών εξετάσεων.
Μαθητική απάντηση
Απέναντι σε όλα τα παραπάνω το μαθητικό κίνημα δεν πρέπει να μείνει απαθές. Οι μαθητές έχουν αποδείξει ότι όποτε βγαίνουν στο δρόμο καταφέρνουν να ασκήσουν τεράστιες πιέσεις και να πετύχουν νίκες. Η πάλη για ένα πραγματικά δημόσιο δωρεάν σχολείο που θα εστιάζει στα ενδιαφέροντα του κάθε μαθητή και θα είναι αποκομμένο από την πρόσβαση σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, είναι μια πάλη που πρέπει να δοθεί. Τα αιτήματα της ελεύθερης πρόσβασης στο πανεπιστήμιο και της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης με πραγματική ισοτιμία πρέπει να επανέλθουν στο προσκήνιο καθώς εκθέτουν ανεπανόρθωτα μια κυβέρνηση που στο όνομα της Αριστεράς συνεχίζει τις ίδιες καταστροφικές πολιτικές στο χώρο της παιδείας.
Όλα τα παραπάνω, όμως, μπορούν να επιτευχθούν μόνο μέσα από την κοινή δράση μαθητών-φοιτητών-γονέων-καθηγητών. Μόνο ένα μαζικό, ενωτικό και ριζοσπαστικό πανεκπαιδευτικό μέτωπο μπορεί να διεκδικήσει ένα καλύτερο δημόσιο σχολείο που δε θα είναι δέσμιο των πανελληνίων εξετάσεων. Η κοινή δράση, ο συντονισμός και η πίστη όσων ζουν και εργάζονται μέσα στις σχολικές αίθουσες και τα προαύλια είναι η δύναμη που μπορεί να αντιστρέψει την κατάσταση. Οι πανελλήνιες είτε είναι του ΣΥΡΙΖΑ είτε της ΝΔ, είναι το ίδιο βάναυσες και καταπιεστικές. Όσο πιο γρήγορα διαμορφωθεί ένα μέτωπο απέναντι και στους μεν και στους δε, τόσο πιο αισιόδοξα μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο δημόσιο σχολείο.