Ρεπορτάζ της DailySabah, μεταφέροντας μαρτυρίες τριών μεταναστών και δημοσιεύοντας σχετικές φωτογραφίες, αποκαλύπτει τα βασανιστήρια στα οποία υπόκεινται μετανάστες που επιχειρούν να περάσουν τον Έβρο: Ξυλοδαρμοί με γκλοπς, πυροβολισμοί με πλαστικές σφαίρες, ηλεκτροσόκ, γδύσιμο και κατάσχεση υπαρχόντων κλπ. Τα βασανιστήρια εξελίχθηκαν κατά την κράτησή τους και συνεχίστηκαν ακόμα και μέσα στις βάρκες που τους «επαναπροωθούσαν» άμεσα. Άλλη μια εξοργιστική καταγγελία ανάμεσα στις δεκάδες (από ΜΜΕ, από ΜΚΟ, από μεταναστευτικές οργανώσεις) όλα αυτά τα χρόνια. Κι αυτή αναπάντητη. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα ολοκληρώσει την τετραετή θητεία της με τη γραμμή να παραμένει «οι ελληνικές Αρχές αρνούνται να σχολιάσουν» μέχρι τέλους. Και θα έχει το θράσος να ζητήσει ψήφο από κόσμο με αντιρατσιστικές ευαισθησίες «για να μην έρθει ο Κούλης»;
Με το διεθνές μαθητικό-νεολαιίστικο κίνημα για την κλιματική αλλαγή να φουσκώνει τα πανιά του (βλ. σελ. 13), άρχισε μια καμπάνια στοχοποίησης και συκοφάντησης της μικρής Γκρέτα Τούνμπεργκ, της Σουηδέζας μαθήτριας που τα ξεκίνησε όλα κι εξελίσσεται σε «εκπρόσωπος» του μαθητικού οικολογικού ξεσηκωμού. Στα περισσότερα έχει ήδη απαντήσει η Γκρέτα (για «ύποπτες χρηματοδοτήσεις» κ.ά.). Το ενδιαφέρον βρίσκεται στα κέντρα που οργανώνουν τη δυσφημιστική εκστρατεία. Διάφορα think-tank που αρνούνται την κλιματική αλλαγή, χρηματοδοτούνται από μεγάλα λόμπι του αμερικανικού κεφαλαίου (και τη διακυβέρνηση Τραμπ) και συνδέονται με… την ευρωπαϊκή ακροδεξιά, που αντιμετωπίζει ως «θανάσιμο αντίπαλο» το μαθητικό οικολογικό ξεσηκωμό. Είδηση που λέει πολλά και για το ριζοσπαστισμό του νέου οικολογικού κινήματος, αλλά για το ψεύτικο «ριζοσπαστισμό» της ακροδεξιάς…
***
Ο Φάρατζ ζει τον εκλογικό θρίαμβο του νέου κόμματος «Brexit» που έστησε στη Βρετανία (αν μπορεί κανείς να μιλήσει για «κόμμα», μιας και οι πιο έμπειροι αναλυτές μιλάνε για «επιχειρηματική start-up» όσον αφορά τον τρόπου που λειτουργεί και τα κοινωνικά στρώματα που συμμετέχουν ενεργά). Αλλά εμφανίζονται διαρκώς παλιόπαιδα να του χαλάνε το κέφι. Όπως ο 32χρονος που τον έλουσε με ένα μιλκσέικ κατά την επίσκεψή του στο Νιούκαστλ. Ή το μικρό κοριτσάκι που το έβαλαν ως ντεκόρ σε μια ανεκδιήγητη τηλεοπτική φιέστα-ξέπλυμα (ο παρουσιαστής το έντυσε βασίλισσα για να χρίσει «ιππότη» τον Φάρατζ), αλλά φρόντισε να τους τη χαλάσει με το απλό, αθώο «η μαμά μου λέει ότι είσαι ένας κακός άνθρωπος που μισεί τους ξένους». Ή ο διάσημος κωμικός Ράσελ Μπραντ, που σε ντιμπέιτ με τον Φάρατζ δίδαξε πώς αντιμετωπίζεις ακροδεξιούς δημαγωγούς: «Υπάρχει μια οικονομική ελίτ, που μας εκμεταλλεύεται, κλέβει τους πόρους μας και δεν πληρώνει φόρους. Από αυτήν προέρχεται αυτός ο τύπος και αυτή χρηματοδοτεί το κόμμα του. Στην κρίση του 2008 οι φίλοι του στο Σίτι έκλασαν κι ο Φάρατζ έκλεισε τη μύτη του κι έδειξε τους μετανάστες. Δε φταίνε αυτοί για τις οικονομικές δυσκολίες που περνάμε».
***
Παρεμπιπτόντως, η επιλογή του μιλκσέικ στο Νιουκάστλ δεν ήταν τυχαία. Ο υποψήφιος του ακροδεξιού UKIP, Καρλ Μπέντζαμιν είχε δεχτεί 4 διαφορετικές «επιθέσεις» με μιλκσέικ σε λίγες μέρες. Μιλκσέικ έφαγε σε εμφάνισή του και ο διαβόητος ηγέτης της «ακροδεξιάς του δρόμου» Τόμι Ρόμπινσον. Το φαινόμενο απασχολεί πλέον την αστυνομία (!) καθώς στο βρετανικό ίντερνετ κυκλοφορεί το #milkshakechallenge («μιλκσέικ πρόκληση», μια φράση που δανείζεται την πρακτική του ίντερνετ να κάνει κάποιος μια παράτολμη πράξη και να προκαλεί τους άλλους να τον μιμηθούν). Εντάξει, δεν αντιμετωπίζεται έτσι η ακροδεξιά, αλλά το ότι υπάρχουν τόσοι νεαροί πρόθυμοι να συμμετέχουν σε αυτή την «πρόκληση» απ’ ό,τι σε άλλες βλακείες που κυκλοφορούν στα κοινωνικά δίκτυα το λες και «αυτά τα πράγματα καλό είναι να γίνονται»…