Η νέα ακαδημαϊκή χρονιά ξεκινά με κατηργημένο το πανεπιστημιακό άσυλο και με τη νέα Υπουργό Παιδείας να σχεδιάζει σκληρές νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις ενάντια στο δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο.
Η ακραία νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ έχει διακηρυγμένο στόχο να μετατρέψει τις σχολές σε αποστειρωμένα εκπαιδευτήρια «αριστείας», στα οποία δεν θα υπάρχει χώρος για άλλες πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες και τα οποία θα λειτουργούν με γνώμονα τις ανάγκες της αγοράς. Γι’ αυτό ένα από τα πρώτα της νομοθετήματα ήταν η κατάργηση του ασύλου, με ξεκάθαρο στόχο την ποινικοποίηση της πολιτικής συζήτησης και των φοιτητικών αγώνων και δρομολογεί τη διαγραφή των φοιτητών στα ν+2 έτη, ώστε η φοιτητική καθημερινότητα να είναι ακόμα πιο εντατικοποιημένη.
Ταυτόχρονα, συνεχίζονται οι περικοπές των κοινωνικών δαπανών στις σχολές (σίτιση, στέγαση, έλλειψη καθηγητών κ.ά.), ενώ η επιβολή διδάκτρων (και μάλιστα υψηλών) στα μεταπτυχιακά φαίνεται να γίνεται θεσμός σε όλα πλέον τα πανεπιστήμια. Όλο αυτό δημιουργεί την εικόνα στον σημερινό φοιτητή/τρια ότι, για να καταφέρει να ανταπεξέλθει στο εντατικοποιημένο πρόγραμμα, να τελειώσει άμεσα τη σχολή του και να γίνει ανταγωνιστικός στην αγορά εργασίας, θα πρέπει να λειτουργεί ως ένα «υπάκουο στρατιωτάκι» και να μην ασχολείται ούτε με τα ίδια του τα προβλήματα.
Αριστερά
Απέναντι σε όσα οραματίζεται η Κεραμέως και η κυβέρνηση της ΝΔ για την παιδεία και στη σκληρή καθημερινότητα που δημιουργεί, η Αριστερά μέσα στις σχολές οφείλει να δράσει ενωτικά, ριζοσπαστικα και μαζικά. Μόνο έτσι υπάρχει η δυνατότητα να αντιστραφεί το κλίμα αδράνειας που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στους φοιτητικούς συλλόγους.
Υπάρχει και άλλη μία βασική προϋπόθεση: να ανοίξει όσο πιο πλατιά γίνεται η πολιτική συζήτηση για όλα τα προβλήματα που απασχολούν τη νεολαία, σε μια προσπάθεια σύνδεσης με τα κινήματα και τους αγώνες έξω από το πανεπιστήμιο: το νέο μαζικό γυναικείο και αντισεξιστικό κίνημα, τα κινήματα ενάντια στις εξορύξεις και την καταστροφή του περιβάλλοντος, τους αγώνες ενάντια στο ρατσισμό και την ακροδεξιά, τους αγώνες ενάντια στον πόλεμο και το μιλιταρισμό, τις εργατικές κινητοποιήσεις που το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν. Οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα θέλουν να είναι η φωνή αυτών των κινημάτων μέσα στις σχολές, με ενωτικές κινηματικές και πολιτικές πρωτοβουλίες, που μπορούν να κινητοποιήσουν τις δυνάμεις της Αριστεράς και ένα σημαντικό δυναμικό φοιτητών/τριών.
Μόνο η κοινή δράση των φοιτητικών σχημάτων της Αριστεράς (ΕΑΑΚ, ΑΡ.ΕΝ, ΑρΔιΝ κ.ά.) θα μπορεί να είναι αποτελεσματική απέναντι στο κλίμα της αδράνειας, να αναδείξει τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε μέσα στις σχολές και να τα συνδέει με τις κυβερνητικές πολιτικές που πλήττουν τα πιο φτωχά στρώματα της κοινωνίας. Η ενωτική δράση της φοιτητικής Αριστεράς είναι προϋπόθεση αποτελεσματικότητας ενάντια στον κατακερματισμό και τον μικροπολιτικό ανταγωνισμό.