Τα πρώτα φοιτητικά «σκιρτήματα» ενάντια στην κυβέρνηση

Η νέα ακαδημαϊκή χρονιά βρίσκει τη φοιτητική νεολαία αντιμέτωπη με νέα κυβέρνηση. Με τον φόβο πιθανών αντιδράσεων, η κυβέρνηση έτρεξε άρον άρον να καταθέσει προς ψήφιση στη Βουλή το νομοσχέδιο για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου μέσα στον Αύγουστο, με τις σχολές να είναι κλειστές. Τις προηγούμενες μέρες, με επιστολή προς την ακαδημαϊκή κοινότητα (τα προεδρεία της Συνόδου Πρυτάνεων, ΠΟΣΔΕΠ, ΕΔΙΠ και ΕΤΕΠ), η Υπουργός Παιδείας Ν.Κεραμέως και ο υφυπουργός, αρμόδιος για τα ΑΕΙ, Β.Διγαλάκης τοποθετήθηκαν πάνω σε 22 θέματα, που έθεσαν προς δημόσια διαβούλευση σχετικά με τη λειτουργία της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Οι βασικοί κόμβοι αυτών των 22 σημείων είναι η χρηματοδότηση των πανεπιστημίων από τους ιδιώτες, η αξιοποίηση της πανεπιστημιακής έρευνας για τις ανάγκες της αγοράς και του κεφαλαίου, η δημιουργία φτηνού ή και αμισθί εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού μέσω της πρακτικής άσκησης εργασίας, η εξίσωση πτυχίων Κολλεγίων με των ΑΕΙ, η εισαγωγή ελάχιστου ορίου βάσης σε σχολές, καθώς και η εφαρμογή του ν+2 το όποιο η ίδια η υπουργός παραδέχθηκε πως δεν είναι δημοσιονομικού χαρακτήρα ζήτημα, αλλά θέμα πειθάρχησης των φοιτητών-τριών. Βασική κατεύθυνση αυτών των προτάσεων είναι η ενίσχυση των επιχειρηματικών συμφερόντων μέσα στα πανεπιστημιακά ιδρύματα και η δημιουργία ενός μοντέλου φοιτητή ο οποίος θα πηγαίνει στη σχολή αποκλειστικά και μόνο για να παρακολουθεί μαθήματα και να δίνει εξετάσεις, χωρίς ελεύθερο χρόνο για οτιδήποτε άλλο, πόσο μάλλον για πολιτική δράση.
Κινητοποιήσεις
Η πρώτη απάντηση από τους φοιτητικούς συλλόγους δόθηκε στη σύνοδο των πρυτάνεων, η οποία διεξήχθη σε ξενοδοχείο κοντά στο αεροδρόμιο και με αυξημένα μέτρα ασφαλείας. Παρ’ όλα αυτά ένα δυναμικό φοιτητών από διάφορους φοιτητικούς συλλόγους κατάφερε να σπάσει τον αστυνομικό κλοιό και να παρέμβει στη σύνοδο, θέτοντας τα δικά του αιτήματα προς συζήτηση. Παρά το γεγονός ότι αυτή η κίνηση κατάφερε να αναδείξει έστω και με μερικό τρόπο τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι φοιτητές και οι φοιτήτριες, πρωτεύων στόχος θα πρέπει να είναι καταρχήν η πολιτική συζήτηση μέσα στις σχολές και στις Γενικές Συνελεύσεις για το ρόλο του ασύλου, την ανάγκη επανοικειοποίησης των χώρων του Πανεπιστημίου μέσα από πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, φεστιβάλ κλπ, την ανάγκη δηλαδή οι σχολές να είναι ζωντανοί κοινωνικοί χώροι και όχι τεχνοκρατικά εκπαιδευτήρια. Έτσι, ανοίγει η δυνατότητα μαζικών πολιτικών διαδικασιών για την επανακατοχύρωση του ασύλου.
Αρκετοί φοιτητικοί σύλλογοι αποφάσισαν συμμετοχή στην κινητοποίηση προς το Υπουργείο Παιδείας την περασμένη Παρασκευή, στο πλευρό των αναπληρωτών καθηγητών, αναδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο την ανάγκη οικοδόμησης ενός μετώπου σπουδαστών-καθηγητών-εργαζομένων απέναντι στο επερχόμενο νομοσχέδιο. Σε αυτό το πλαίσιο έχει σχεδιαστεί και πορεία για την υπεράσπιση του ασύλου, που θα πραγματοποιηθεί τις επόμενες μέρες στο κέντρο της Αθήνας.
Γι’ αυτή την εβδομάδα έχουν καλεστεί από τα σχήματα της ενωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς μια σειρά από γενικές συνελεύσεις εντός των συλλόγων, που θα αποτελέσουν τον πρώτο γύρο απάντησης.
Από τις πρώτες μέρες κατάργησης του ασύλου παρατηρείται μια στρατιωτικοποίηση των περιοχών γύρω από τις σχολές του κέντρου της Αθήνας, όπως π.χ. ΑΣΟΕΕ, Νομική Σχολή, όπου η κυβέρνηση, με πρόσχημα τη διακίνηση ναρκωτικών έξω από αυτές τις σχολές, έχει εγκαταστήσει μονάδες καταστολής, με σκοπό τη μόνιμη παρουσία τους στους γύρω δρόμους. Ωστόσο μέχρι στιγμής η διακίνηση ναρκωτικών συνεχίζεται κανονικά με την παρουσία της αστυνομίας, κάνοντας σαφές πως το πρόβλημά τους δεν είναι ούτε η εγκληματικότητα, ούτε τα ναρκωτικά, αλλά η συνδικαλιστική δράση εντός των πανεπιστημίων και ο δημόσιος χαρακτήρας της εκπαίδευσης.
Η νέα χρονιά λοιπόν θέτει καθήκοντα αναβαθμισμένα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια για τη φοιτητική ριζοσπαστική Αριστερά. Η ενιαία πολιτική δράση των αριστερών σχημάτων στα βασικά επίδικα της συγκυρίας είναι κομβικής σημασίας για την κινητοποίηση των φοιτητών συλλόγων, ώστε να μπορέσουν να δημιουργηθούν αναχώματα στα σχέδια της κυβέρνησης. Η διεξαγωγή μαζικών συνελεύσεων και ο κοινός αγώνας φοιτητών-καθηγητών-εργαζομένων μπορούν να οδηγήσουν σε αυτή την κατεύθυνση και να αμφισβητήσουν έμπρακτα το δόγμα «νόμος και τάξη», που η σημερινή κυβέρνηση θέλει να επιβάλλει στα πανεπιστήμια.