Συμπεράσματα από τον πρώτο γύρο εργατικών κινητοποιήσεων

Το “αναπτυξιακό” πολυνομοσχέδιο χρειάζεται τα συμπληρώματά του για να μπορέσει να αποτελειώσει κάθε κατάκτηση και κάθε δικαίωμα που έχει μείνει όρθιο από τη δεκαετία της μνημονιακής λαίλαπας. Σειρά παίρνουν οι ιδιωτικοποιήσεις (ΔΕΗ, ΔΕΠΑ κ.λπ.), που συνοδεύονται με πρωτοφανείς αποφάσεις όπως η άρση της μονιμότητας στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (ΔΕΚΟ). Καθώς επίσης και η ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης, με το σχεδιασμό να έχει ξεκινήσει από την επικουρική ασφάλιση και επιτροπή που έστησε το αρμόδιο υπουργείο με τη συμμετοχή ως επί το πλείστον εκπροσώπων των Ιδιωτικών Ασφαλιστικών Εταιριών, των Ενώσεων Επαγγελµατικών Ταµείων, της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς (Χρηµατιστήριο) και της Τράπεζας της Ελλάδας.
Η χαλαρή αντιπολίτευση απέναντι σε αυτή την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζεται καθώς ακόμη και σε χοντροκομμένες περιπτώσεις, όπως οι δηλώσεις του Γεωργιάδη για χρηματισμό του Α. Τσίπρα από πολυεθνικές του φαρμάκου, απαντήθηκαν απλά με την απαίτηση για παραίτηση του υπουργού της κυβέρνησης. Το προφανές είναι βέβαια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε βάλει το νερό στο αυλάκι για τις ιδιωτικοποιήσεις.
Η ανάγκη οργάνωσης της αντίστασης από τα κάτω απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης επείγει. Η αντίσταση του κόσμου της εργασίας, της νεολαίας, των από τα κάτω είναι αυτή που πολλές φορές στο παρελθόν έχει αλλάξει πλήρως τα δεδομένα ακόμη και σε περιπτώσεις που μοιάζει το μούδιασμα του κόσμου να διαρκεί παραπάνω. Τώρα βρισκόμαστε σε φάση που αυτό το μούδιασμα δείχνει με αργά βήματα και πολλές δυσκολίες, πως αρχίζει να ξεπερνιέται. Το ξεμούδιασμα αυτό μπορεί να μη φάνηκε στην κεντρική συγκέντρωση που διοργάνωσαν το ΕΚΑ και η ΑΔΕΔΥ την Πέμπτη 24 Οκτώβρη ενάντια στην ψήφιση του «αναπτυξιακού» πολυνομοσχεδίου. Φάνηκε όμως στις πρωινές κινητοποιήσεις της ίδιας ημέρας των εργαζομένων στους δήμους. Ήταν η μαζικότερη από τις τρεις που προηγήθηκαν μέσα σε μια εβδομάδα δείχνοντας ότι οι εργαζόμενοι όταν ξέρουν γιατί αγωνίζονται μπορούν να συμμετέχουν καλύτερα στην κλιμάκωση των κινητοποιήσεων. 
Φάνηκε επίσης στην κινητοποίηση της ίδιας μέρας που είχαν οι φοιτητές. Μαζική και δυναμική διαδήλωση για να μην καταργηθεί το άσυλο που έστειλε και αυτή το μήνυμά της στην κυβέρνηση. Αντίστοιχα πιο μαζική από άλλες φορές χάρη στη συμμετοχή συμβασιούχων από την επαρχία ήταν και η συγκέντρωση της ΠΟΕΔΗΝ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία) μία μόλις μέρα πριν την κεντρική συγκέντρωση των συνδικάτων.
Οι πολιτικοί εκφραστές των μνημονίων στα συνδικάτα έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να μην υπάρξει η δυνατότητα οι αγώνες αυτοί να είναι ενιαίοι και άρα να έχουν μεγαλύτερη μαζικότητα. Έτσι οι προερχόμενες από την ΠΑΣΚΕ παρατάξεις που ηγούνται της ΠΟΕΔΗΝ δεν τα βρήκαν με αντίστοιχες δυνάμεις από την ΠΟΕ-ΟΤΑ, την Ομοσπονδία των εργαζομένων στους δήμους ώστε τουλάχιστον να είναι κοινή η διαδήλωση της Πέμπτης, είτε οι διαδηλώσεις τους να πήγαιναν το απόγευμα της Πέμπτης. Πολύ χαρακτηριστική ήταν η πρόταση της ηγεσίας της ΠΟΕ-ΟΤΑ ώστε η απεργία των εργαζομένων στους δήμους τις 2 από τις 3 τελευταίες μέρες των κινητοποιήσεών τους να αφορά μόνο τους εργαζόμενους στα πόστα που θίγονταν από το πολυνομοσχέδιο (καθαριότητα, πράσινο, ηλεκτροφωτισμός). Αντίστοιχες ευθύνες έχει και η ηγεσία του ΕΚΑ (ΣΥΡΙΖΑ κυρίως) που τελευταία στιγμή άλλαξε τη συγκέντρωση και την έφερε στο Σύνταγμα νωρίτερα το απόγευμα από ότι είχε αρχικά αποφασιστεί. Σε συνδυασμό με τη λαθεμένη τακτική δυνάμεων της Αριστεράς για ξεχωριστές συγκεντρώσεις, κάτι που στις 2 προηγούμενες εργατικές απεργιακές συγκεντρώσεις είχε σε μεγάλο βαθμό αποφευχθεί οδήγησε στο να υπάρχουν 3-4 απομαζικοποιημένες συγκεντρώσεις, με μόνη εξαίρεση τη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ χάρη στα αντανακλαστικά του λόγω της σύνδεσης με το μηχανισμό του ΚΚΕ.
Επόμενες μάχες
Παρά την ψήφιση του αναπτυξιακού νομοσχεδίου στη βουλή, η μάχη για την εφαρμογή του, όπως και οι υπόλοιπες μάχες που έχουμε μπροστά δεν έχουν τελειώσει. Πέρα από την γενίκευση των προκλήσεων με τις ιδιωτικοποιήσεις και την κοινωνική ασφάλιση, ανοιχτή θα είναι και η μάχη του προϋπολογισμού. Εκεί που θα αποδειχθεί ότι οι υποσχέσεις Μητσοτάκη για ελάφρυνση της φορολογίας αφορούσαν αποκλειστικά προνόμιο για τις τα συμφέροντα  των μεγάλων επιχειρήσεων. Οι μάχες αυτές απαιτούν τη μέγιστη συσπείρωση δυνάμεων από τη μεριά των από κάτω παρά τα υπαρκτά προβλήματα. Η ΑΔΕΔΥ στο Γενικό της Συμβούλιο που έγινε μετά τις 24 Οκτώβρη αποφάσισε να εξουσιοδοτήσει την Εκτελεστική της Επιτροπή να προχωρήσει σε 24ωρη απεργία μόνο αν υπάρξει νομοσχέδιο για την κοινωνική ασφάλιση. Σε κάθε περίπτωση όμως οι αγώνες ενάντια στις απολύσεις συμβασιούχων στην υγεία αποδεικνύουν ότι θα υπάρξουν μια σειρά ευκαιρίες και αφορμές για να υπάρξουν κλαδικές κινητοποιήσεις, που οι δυνάμεις της Αριστεράς χρειάζεται έχουν την ευθύνη να παλέψουν ώστε να υπάρξει σε αυτές ο μέγιστος δυνατός συντονισμός. Αυτοί οι επιμέρους κλαδικοί αγώνες αποτελούν βάση πίεσης και για την ηγεσία της ΑΔΕΔΥ, αλλά και για τις ηγεσίες των μεγάλων Εργατικών Κέντρων που, με βάση το ρόλο τους,  οφείλουν να πάρουν πάνω τους αντισταθμίσουν την αδράνεια της ΓΣΕΕ.
Συμπαράσταση
Καθοριστικό ρόλο θα έχει και η σύνδεση των αγώνων αυτών με την κοινωνία, καθώς έχει αποδειχθεί στο παρελθόν ότι η κοινωνία «υιοθετούσε» αγώνες όταν καταλάβαινε το δίκιο των εργαζομένων, είτε αυτοί έχασαν (Χαλυβουργία), είτε αυτοί κέρδισαν, όπως ο αγώνας των καθαριστριών του Υπουργείου Οικονομικών. Στις πρόσφατες κινητοποιήσεις των δήμων οι ανακοινώσεις δημοτικών παρατάξεων και η παρουσία άλλων με πανό στις κινητοποιήσεις έδωσε θάρρος και δύναμη στους εργαζόμενους.
Τέτοιες προσπάθειες θα χρειαστεί να γενικευτούν το επόμενο διάστημα, και θα αποτελέσουν συμπληρωματικό κρίκο στην αλυσίδα των αντιστάσεων!