Ανακοίνωση για την απεργία της ΟΛΜΕ

1.      Η τρικομματική κυβέρνηση διαλύει το δημόσιο σχολείο. Έχει όμως απέναντί της την πλειοψηφία των εργαζομένων και της κοινωνίας. Για να αντιμετωπίσει την αγωνιστική απάντηση των εκπαιδευτικών καταφεύγει στην πολιτική επιστράτευση, φτάνοντας στα όρια της πολιτικής εκτροπής. Γνωρίζει ότι η πολιτική της μόνο αντιδημοκρατικά μπορεί να εφαρμοστεί. Αυτή η πολιτική είναι εγκληματική, αφορά το σύνολο της κοινωνίας και γι’ αυτό πρέπει να ανατραπεί.

2.      Χαιρετίζουμε την κινητοποίηση των χιλιάδων εκπαιδευτικών που παρά την επιστράτευση συμμετείχαν μαζικά στις γενικές συνελεύσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων τους (ΕΛΜΕ) και με αποφάσεις  συντριπτικής πλειοψηφίας στήριξαν την πρόταση για απεργία διαρκείας, σπάζοντας στην πράξη το κλίμα τρομοκρατίας που θέλησε να επιβάλει η τρικομματική κυβέρνηση. Η κινητοποίηση των εκπαιδευτικών ξεπέρασε κάθε προσδοκία και είναι βάση για τη συνέχεια των αγώνων.

3.      Μπροστά στο κρίσιμο ερώτημα για την εξέλιξη της απεργίας, πώς μπορεί να σπάσει η επιστράτευση, κεντρικό ρόλο είχε:

α)Η συνδικαλιστική αλληλεγγύη. Η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ και οι ομοσπονδίες του δημοσίου, όφειλαν να προκηρύξουν απεργία στις 17 Μάη, πρώτη μέρα των απεργιακών κινητοποιήσεων των εκπαιδευτικών. Δεν το έκαναν φυγομαχώντας από την υπεράσπιση του εργατικού κινήματος από την αυταρχική αντιδημοκρατική επίθεση της κυβέρνησης. Η απόφαση για απεργία την Τρίτη 14 Μάη δεν υπεράσπισε αυτό το καθήκον, απλά ήταν το άλλοθι της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας της ΑΔΕΔΥ.

β)Η πολιτική κάλυψη από την Αριστερά. Οι ηγεσίες της Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ) όφειλαν καθαρά και από την αρχή αυτής της μάχης να δώσουν πλήρη πολιτική στήριξη στον αγώνα, καλώντας ταυτόχρονα  το λαό στο πλευρό των καθηγητών.  Αντ΄ αυτού ενώ οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στους εκπαιδευτικούς στήριξαν την απεργία, κεντρικά πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκε την πολιτική ευθύνη της συνολικής ρήξης. Το ΚΚΕ απέφυγε συνολικά τη μάχη υποχωρώντας άτακτα μπροστά στον κοινωνικό αυτοματισμό. Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στήριξαν τον αγώνα. Αλλά στο κρίσιμο σημείο των αποφάσεων αναστολής ή συνέχισης της απεργίας ενάντια στην επιστράτευση κράτησαν και συνεχίζουν να κρατούν ανεύθυνη στάση. Αφενός, συμμεριζόμενες την εκτίμηση ότι η ΟΛΜΕ δεν μπορεί να σπάσει την επιστράτευση δεν πρότειναν συνέχιση της απεργίας (η πρόταση από τη συνδικαλιστική παράταξη που στηρίζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην ΟΛΜΕ για «500 συνδικαλιστές» που θα συνεχίσουν να απεργούν, είναι απλώς συμβολική και υπεκφεύγει το ζήτημα). Αφετέρου, προσπαθούν να φορτώσουν την ευθύνη στις υπόλοιπες δυνάμεις της αριστεράς, με κόστος να καλλιεργείται κλίμα ότι όλα τελείωσαν και ο πόλεμος χάθηκε.

4.      Η απεργία αυτή κατόρθωσε να κινητοποιήσει χιλιάδες εκπαιδευτικούς, να ανοίξει στην κοινωνία το ζήτημα της εκπαίδευσης, να πιέσει πολιτικά την κυβέρνηση. Ο πόλεμος για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου συνεχίζεται. Η κυβέρνηση είναι απέναντι στη συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών και  στην αλληλεγγύη της κοινωνίας. Η ανάγκη για αγώνα ενάντια στις απολύσεις, παραμένει. Να οικοδομήσουμε ένα πλατύ κοινωνικό μέτωπο υπεράσπισης της δημόσιας παιδείας και υγείας. Συνεχίζουμε, βγάζοντας τα αναγκαία πολιτικά συμπεράσματα. Η επόμενη μάχη δεν είναι μακριά.

 Διεθνιστική Εργατική Αριστερά