*στίχος των Rationalistas
Ημερ.Δημοσίευσης
Σε απεργία πείνας υποχρεώθηκε να κατέβει ο Γ. Μιχαηλίδης, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να διεκδικήσει τα αυτονόητα δικαιώματά του απέναντι σε μια ανάλγητη δικαιοσύνη. Ενώ έχει εκτίσει το χρονικό διάστημα που απαιτείται, αυτό των 8,5 ετών από μια βαρύτατη ποινή 20 ετών, το αρμόδιο Συμβούλιο αρνείται την υπό όρους αποφυλάκισή του. Η δικαιολογία μάλιστα είναι ότι η ιδεολογία του είναι τέτοια που δικαιολογεί ληστείες τραπεζών (αδίκημα για το οποίο είχε καταδικαστεί) και άρα υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες να τελέσει αυτό ή αντίστοιχα αδικήματα. Είναι μια εξόφθαλμη περίπτωση στην οποία δεν τιμωρείται το αδίκημα, αλλά η ίδια η ιδεολογία του ατόμου. Η αστική δικαιοσύνη ξανά, δείχνει τα δόντια της στους πιο αδύναμους, ξεκαθαρίζοντας πως μόνο αμερόληπτη δεν είναι. Η τιμωρία ενός ατόμου για την ιδεολογία του αναιρεί κάθε έννοια ακόμα και αυτού του λειψού υπάρχοντος δικαίου. Η περίπτωση του Μιχαηλίδη, όπως και άλλων πολιτικών κρατούμενων το προηγούμενο διάστημα (βλ. Κουφοντίνας) εντάσσεται σε μία συνολική πολιτική καταστολής των κρατουμένων και καταστρατήγησης των δικαιωμάτων τους. Μια πολιτική που φλερτάρει επικίνδυνα με την περίπτωση να γίνουμε το πρώτο κράτος στην Ευρώπη εδώ και αρκετές δεκαετίες με νεκρό απεργό πείνας.
***
Στις 15 Ιουνίου ξεκίνησε η εκδίκαση σε δεύτερο βαθμό της υπόθεσης της Χρυσής Αυγής. Εξετάζονται τα αιτήματα τεσσάρων χρυσαυγιτών για αποφυλάκιση, μεταξύ αυτών και του Λαγού. Η εκδίκαση σταμάτησε και πήρε αναβολή για τις 6 Ιουλίου εξαιτίας τηλεφωνήματος για βόμβα. Αναμένουμε να δούμε πώς θα εξελιχθεί η δίκη. Παρά την θετική πρωτόδικη απόφαση δεν μπορεί να υπάρξει κανένας εφησυχασμός. Το αποτέλεσμα της δίκης θα είναι πολύ σημαντικό, ειδικά δεδομένης της συνολικότερης κατάστασης, με το θεσμικό ρατσισμό να οδηγεί σε δολοφονίες στο Αιγαίο, την άνοδο μικρών φασιστικών ομάδων στα σχολεία και με τους χρυσαυγίτες να συνεχίζουν την προπαγάνδα τους μέσα από την φυλακή. Κανείς δεν μπορεί να έχει εμπιστοσύνη στη δικαστική εξουσία και στην κρίση της. Μην ξεχνάμε μελανά σημεία της εκδίκασης, με κορυφαία την πρόταση της Εισαγγελέα να τους απαλλάξει, που απαντήθηκε με τη μεγαλειώδη κινητοποίηση του αντιφασιστικού κινήματος τον Οκτώβρη του 2020. Η υπόθεση πρέπει να ξαναγίνει υπόθεση της Αριστεράς και του κινήματος. Η μαζικότητα στον δρόμο τους έκλεισε στη φυλακή, και αυτή είναι η μόνη που εγγυάται ότι δεν θα δούμε χρυσαυγίες να βγαίνουν από αυτήν πρόωρα.
***
Αποφυλακίστηκε ο Κορκονέας, μετά από 11 χρόνια φυλάκισης καθώς του αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό του πρότερου σύννομου βίου, ελαφρυντικό που δεν του είχε αναγνωριστεί πρωτόδικά το 2010 όταν του επιβλήθηκε ποινή ισόβιας κάθειρξης για ανθρωποκτονία από πρόθεση, με άμεσο δόλο, σε ήρεμη ψυχική κατάσταση. Η απόφαση αυτή όμως άλλαξε στην δεύτερη εκδίκαση της υπόθεσης, όταν και έσπασαν τα ισόβια. Από εκεί προκύπτει και η αποφυλάκιση του, καθώς έχει εκτίσει τα 11 από τα 13 έτη της δευτεροβάθμιας απόφασης. Η οικογένεια Γρηγορόπουλου κατέθεσε υπόμνημα στον Άρειο Πάγο στο οποίο ζητάει όχι μόνο αναίρεση της αποφυλάκισης, αλλά και πειθαρχικό έλεγχο σε όσους συμμετείχαν σε αυτή καθώς και του τι ακριβώς συνέβη στο διάστημα 9 Ιουνίου έως 28 Ιουνίου, που το Δικαστήριο διέκοψε αναιτιολόγητα με αίτημα της υπεράσπισης. Το ζήτημα ξεπερνά την παραμονή ή μη του Κορκονέα στη φυλακή και αφορά το σκεπτικό της απόφασης. Οι αστυνομικοί έχουν γενικά «πρότερο σύννομο βίο» -για να έχουν θέση στα σώματα ασφαλείας. Με την απόφαση αυτή, τα μέλη ενός ένοπλου σώματος με βεβαρυμένο (για να το θέσουμε κομψά) ιστορικό, ενημερώνονται ότι έχουν ντεφάκτο ελαφρυντικά όταν δολοφονούν, ακόμα και ένα ανήλικο εν ψυχρώ. Η απόφαση της αποφυλάκισης είναι μια επίθεση όχι μόνο στην οικογένεια Γρηγορόπουλου αλλά και σε όλη την κοινωνία που είχε βρεθεί στον δρόμο μετά την δολοφονία, ακριβώς επειδή ο δράστης ήταν όργανο του κράτους. Η απόφαση συνδέεται με την ενεργοποίηση ενός συντηρητικού ακροατηρίου (προνομιακού για την κυβέρνηση), που βλέπει την πρόωρη αποφυλάκιση του Κορκονέα ως συμβολική «ρεβάνς» για την ιστορία που άφησε η εξέγερση του 2008...
***
Με ένα θερμό καλοκαίρι προ των πυλών στα ελληνοτουρκικά, πληθαίνουν οι καταγγελίες από φαντάρους και χαμηλόβαθμα στελέχη (ΕΠΟΠ) για κακομεταχείρηση, άρση αδειών, συνεχείς άσκοπες μετακινήσεις από μονάδα σε μονάδα αλλά και περικοπές μισθών. Στο Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων-Σπάρτακος δημοσιεύτηκαν δύο καταγγελίες για το στρατόπεδο Λοχαγού Καποτά, σύμφωνα με τις οποίες υψηλόβαθμοι χρησιμοποιούσαν τους φαντάρους σαν απλήρωτους εργάτες σε αποθήκες στο Μενίδι και σέρβιραν καμμένο φαγητό. Μετά την δημοσίευση των καταγγελιών, οι αξιωματούχοι ανέκριναν τους φαντάρους. Σε στρατόπεδο στην Κομοτηνή παρά τα συνεχή παράπονα των φαντάρων για ανεξέλεγκτα κοπάδια αγριόσκυλων στο στρατόπεδο δεν βρέθηκε κάποια λύση με αποτέλεσμα να επιτεθούν σε φαντάρο. Την ίδια στιγμή, οι χαμηλόβαθμοι στο στρατό βρίσκονται σε απελπισία καθώς αντιλαμβάνονται ότι είναι οι πρώτοι που κινδυνεύουν σε ένα πιθανό επεισόδιο, ενώ βλέπουν τα εισοδήματα τους να μειώνονται και τις μετακινήσεις τους στην παραμεθόριο να αυξάνονται. Το σύνθημα που απευθύνεται σε όλη τη νεολαία και τον κόσμο της εργασίας, αποκτά μια ιδιαίτερη διάσταση για τους ήδη στρατευμένους: «κι ύστερα σου λένε, να πας να πολεμήσεις»...