Η επιστροφή στις συλλογικές συνήθειες του ενδοξότερου, από τη σημερινή κατάσταση, παρελθόντος στους χώρους δουλειάς είναι αναγκαία, είναι ευκαιρία και είναι ο τρόπος για να μαζικοποιηθεί η Γενική Απεργία της 9/11, με προοπτική συνέχειας.
Ημερ.Δημοσίευσης
Οι γενικές συνελεύσεις, οι περιοδείες, οι εξορμήσεις, οι οργανωμένες συζητήσεις, η κινητοποίηση των εργατικών ταξικών κι αριστερών σχημάτων, η διατύπωση και συμπλήρωση των ιδιαίτερων αιτημάτων διεκδίκησης κάθε χώρου δουλειάς, μπορούν να συσπειρώσουν ένα κρίσιμο τμήμα εργαζομένων και να υπάρξει «κλίμα απεργίας» και συμμετοχής στις απεργιακές διαδηλώσεις με πανό πολλών σωματείων, ομοσπονδιών, συνδικαλιστικών-εργατικών κινήσεων.
Ο κόσμος της δουλειάς, σε κάθε χώρο εργασίας, βιώνει μια αφόρητη πραγματικότητα, που προσθέτει βάρη, πολύ πέρα από όσα διαλύουν τις ζωές των ανθρώπων της εργατικής τάξης στο κοινωνικό επίπεδο. Ο κόσμος μας λέει και ξαναλέει «Δεν πάει άλλο» και «Φτάνει πια», αλλά αυτό χρειάζεται συγκεκριμένες δράσεις για να γίνει πράξη και να έχει αποτελέσματα εργατικής ανακούφισης και στοιχειώδους ταξικής δικαιοσύνης.
Το πετρέλαιο, η βενζίνη, η ενέργεια, η εξωφρενική αισχροκερδής ακρίβεια σε βασικά τρόφιμα και αγαθά, ο κίνδυνος για την υγεία και τη ζωή των εργαζομένων, οι πλειστηριασμοί λαϊκών κατοικιών, συμπληρώνονται από ασφυκτικές έως τραγικές συνθήκες στους χώρους δουλειάς. Υποστελέχωση, ΣΣΕ με το σταγονόμετρο και χωρίς να εξασφαλίζονται όροι καλύτερων αμοιβών και συνθηκών εργασίας, ασυδοσία των εργοδοτών, ελαστικές κι επισφαλείς θέσεις, απολύσεις, ιδιωτικοποιήσεις (με ΣΔΙΤ και οποιονδήποτε άλλο τρόπο), μεταφορά ευθυνών και οικονομικών βαρών στις πλάτες των εργαζομένων, κατάργηση κάθε εργατικού δικαιώματος, μισθοί πολύ κάτω από το βασικό κόστος ζωής…
Οι απανωτές κρίσεις του καπιταλισμού έχουν φορτωθεί αποκλειστικά στην εργαζόμενη κοινωνία και η μεταφορά πλούτου από τον ήδη εξαντλημένο κόσμο της δουλειάς συνεχίζεται αυξανόμενη, με κυνισμό, αγριότητα, αυταρχισμό και καταστολή. Αυτά είναι αντιληπτά από πολύ μεγάλο μέρος των εργαζομένων. Η Γενική Απεργία έρχεται να δώσει την ευκαιρία να παρέμβει με κινητοποιήσεις ο κόσμος της εργασίας, διεκδικώντας αυξήσεις σε μισθούς πάνω από τον πληθωρισμό, Συλλογικές Συμβάσεις, λεφτά για τις κοινωνικές ανάγκες κι όχι για πολέμους, έλεγχο των τιμών, τέλος στην ακρίβεια και τις ιδιωτικοποιήσεις, κατάργηση του ακραία αντεργατικού Νόμου Χατζηδάκη.
Η απεργία της 9 Νοέμβρη, έχοντας προκηρυχθεί αρκετά νωρίς, δίνει τη δυνατότητα κίνησης στη βάση και με τη βάση των σωματείων. Δίνει τη δυνατότητα να μαζικοποιηθεί ώστε να μπορέσουν να συνεχίσουν οι κινητοποιήσεις με νέα απεργία ή και με νέες κλαδικές απεργίες/κινητοποιήσεις.
Ήδη, ανακοινώσεις –καλέσματα στην απεργία της 9/11 και αφίσες έχουν δημοσιοποιηθεί από πλήθος σωματείων και ομοσπονδιών και την ΑΔΕΔΥ (ΠΟΕ-ΟΤΑ, Εργατικά Κέντρα, OME κ.ά.).
Συνελεύσεις σε χώρους δουλειάς επιχειρείται να οργανωθούν από τα σωματεία με πλειοψηφίες ταξικών δυνάμεων κυρίως.
Και ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη και όξυνση ο αγώνας στη ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ, συγκεντρώνοντας πλήθος αλληλέγγυων δυνάμεων και συμπαράσταση από τον κόσμο της δουλειάς, μέχρι τις 9 Νοέμβρη, κινητοποιήσεις, στάσεις εργασίας, απεργίες έχουν προγραμματιστεί από αρκετά σωματεία κι ομοσπονδίες.
20 Οκτώβρη: πανυγειονομική απεργία (ΟΕΝΓΕ-ΠΟΕΔΗΝ), για την πραγματική «ενίσχυση» του ΕΣΥ. Καθώς η κυβέρνηση αντί να μονιμοποιήσει τους επικουρικούς, ξανά – «προσλαμβάνονται» οι επικουρικοί και οι συμβασιούχοι που λήγει η σύμβασή τους, «προσλαμβάνονται» συνταξιούχοι γιατροί. Συνεχίζονται οι μετακινήσεις. Κύμα παραιτήσεων εξαιτίας της εντατικοποίησης, της κακοπληρωμένης δουλειάς, των απλήρωτων εφημεριών. Συνταξιοδοτήσεις που δεν αναπληρώνονται. Ολόκληρα τμήματα και κλινικές οδηγούνται σε ξαφνικό θάνατο, πολλά από τα οποία προσφέρουν εξειδικευμένες υπηρεσίες. Η κυβέρνηση έχει στα σκαριά νομοσχέδιο για τη δευτεροβάθμια περίθαλψη που διαλύει ότι έχει απομείνει από το δικαίωμα των ασθενών στη δωρεάν υγεία.
13 Οκτώβρη: στάση εργασίας ΕΜΔΥΔΑΣ & ΠΟΓΕΔΥ, για να αντιμετωπιστεί το θέμα με το αυξημένο κόστος των Εκτός Έδρας μετακινήσεων, που αυτή τη στιγμή χρηματοδοτούνται από την τσέπη των εργαζομένων, για να επιστρέψει το «χαμένο» κλιμάκιο της διετίας 2016-17 που η προηγούμενη κυβέρνηση αφαίρεσε, για να αναγνωριστεί το integrated master των σπουδών των κλάδων κι άλλες μισθολογικές αδικίες που υφίστανται στους χώρους αυτούς.
5 Οκτώβρη: 24ωρη απεργία στον ΕΟΠΥΥ, για τη συρρίκνωση των περιφερειακών δομών του, με τη μετατροπή 14 Περιφερειακών Διευθύνσεων (ΠΕΔΙ) σε Αυτοτελή Τμήματα, την κατάργηση συνολικά 107 Τμημάτων στην συντριπτική πλειοψηφία των ΠΕΔΙ και το κλείσιμο 5 αποκεντρωμένων γραφείων, που αποτυπώνουν τη σαφή κατεύθυνση αποδυνάμωσης του Οργανισμού και οριστικής υποβάθμισης του έργου του και της προσφοράς στους ασφαλισμένους. Έτσι ερμηνεύεται ο περιορισμός της παρουσίας του ΕΟΠΥΥ σε όλους τους νομούς της χώρας!
5 Οκτώβρη: συλλαλητήριο συνταξιούχων, κατά του κυβερνητικού εμπαιγμού.
Η απεργία-αποχή των εκπαιδευτικών της ΔΟΕ από την ατομική αξιολόγηση και οι κινητοποιήσεις ενάντια στις e-ψηφοφορίες για τα υπηρεσιακά των εκπαιδευτικών, συνεχίζουν ένα μαζικότατο αγώνα ενάντια στους νεοφιλελεύθερους σχεδιασμούς της Κεραμέως και της κυβέρνησης, που ενώ διαλύουν τη δημόσια παιδεία, επιχειρούν να μετακυλήσουν την ευθύνη στους εκπαιδευτικούς, τους οποίους σέρνουν στα δικαστήρια κάθε λίγο, για να κάμψουν τις αντιστάσεις τους, που όμως, επιμένουν!!!
Ο αναβρασμός κι η αγανάκτηση που επικρατεί στους χώρους δουλειάς είναι έκδηλος και καραδοκεί. Το στοίχημα είναι να μετατραπεί σε απεργιακό αγώνα. Οι επιμέρους κινητοποιήσεις και το κλίμα στον κόσμο της εργασίας δείχνουν προοπτική αξιοποιήσιμη τόσο για τις 9/11, όσο και για παραπέρα.
Εργατικές συσκέψεις προετοιμασίας και συντονισμού πραγματοποιούνται και αυτές θα έχουν να αναμετρηθούν με μια διαφορετική, συσπειρωτική προσπάθεια, προκειμένου να βρεθούν πολλές και πολλοί στο δρόμο στη Γενική Απεργία της 9 Νοέμβρη, να στείλουν μήνυμα στην κυβέρνηση, το σύστημα κι όλο το πολιτικό δυναμικό που ευθυγραμμίζεται εν πολλοίς με τις επιλογές του, ότι θα αντισταθούμε και θα διεκδικήσουμε, δεν θα περιμένουμε άλλο και δεν θα ανεχθούμε οι πλούσιοι να θησαυρίζουν περισσότερο από τους πενιχρούς μισθούς μας και να κερδοσκοπούν από τις βασικές ανθρώπινες ανάγκες, διακινδυνεύοντας τις ίδιες τις ζωές μας.
Οι απεργιακές συγκεντρώσεις που έχουν ανακοινωθεί θα πλαισιωθούν από πολύ κόσμο, όπως φαίνεται μέχρι τώρα. Στο δρόμο, που μετά από πολύ καιρό θα βρεθεί το εργατικό κίνημα, το βασικό μέτρημα θα γίνει στο σύνολο που θα απεργήσει και θα διαδηλώσει, στην εμφάνιση πολλών πανό σωματείων και εργατικών συλλογικοτήτων, ώστε η συγκέντρωση δυνάμεων να συνεχίσει στα σωματεία και να δημιουργήσει το επόμενο βήμα, είτε κεντρικά, με νέα απεργία (πχ για τον προϋπολογισμό), είτε κλαδικά (για τους άπειρους λόγους που έχουν μεγάλοι και σημαντικοί κλάδοι να παλέψουν), είτε για μεγάλα θέματα που επηρεάζουν καθοριστικά τις ζωές των ανθρώπων της τάξης μας (αντιπολεμικά, φεμινιστικά, αντιρατσιστικά).